Incipiant silvæ quum primùm surgere, quumque
Rara per ignotos errent animalia montes.

Hino-lapides Pyrrhæ jactos, Saturnia regna,
Caucasiasque refert volucres, furtumque Promethei.
His adjungit, Hylan nautæ quo fonte relictum
Clamâssent; ut littus, HYLA, HYLA, omne sonaret.
Et, fortunatam si nunquam armenta fuissent,
Pasiphaën niver solatur amore-juvenci :
Ah! virgo infelix, quæ te dementia cepit!
Prœtides implêrunt falsis mugitibus, agros;

At non tam turpes pecudum tamen ulla secuta est
Concubitus, quamvis collo timuisset aratrum,
Et sæpè in levi quæsîsset cornua fronte.
Ah! virgo infelix, tu nunc in montibus erras :
Ille, latus niveum molli fultus hyacintho,
Ilice sub nigrâ pallentes ruminat -herbas,

40

45

50

Aut aliquam in magno sequitur grege. Claudite, Nymphæ, 55
Dictææ Nymphæ, nemorum jam claudite saltus;
Si quâ fortè ferant oculis sese obvia nostris
Errabunda bovis vestigia : forsitan illum,
Aut herbâ captum viridi, aut armenta secutum,
Perducant aliquæ stabula ad Gortynia vaccæ.

Tum canit Hesperidum miratam mala puellam-:
Tum Phaethontiadas musco circumdat amaræ
Corticis, atque solo proceras erigit alnos.

60

Tum canit-errantem Permessi ad flumina Gallum

Aoras in montes ut duxerit una sororum :

65

Utque viro Phœbi-chorus assurrexerit omnis-,

Ut Linus hæc illi, divino carmine-pastor,

Floribus atque apio crines ornatus amaro,

Dixerit: Hos tibi dant calamos, en, accipe, Musæ,

Ascræo quos antè seni; quibus ille solebat

70

Cantando rigidas deducere montibus ornos:

His tibi Grynei nemoris dicatur origo,

Ne quis sit lucus quo se plus jactet Apollo.

Quid loquar, ut-Scyllam Nisi, quam fama secuta est,

Candida succinctam latrantibus inguina monstris,

75

Dulichias vexâsse rates, et gurgite in alto

Ah! timidos nautas canibus lacerâsse marinis;
Aut ut mutatos Terei narraverit artus-?

Quas illi Philomela dapes, quæ dona parârit?

Quo cursu deserta petiverit, et quibus antè
Infelix sua tecta supervolitaverit-alis ?

80

Omnia quæ, Phœbo quondam meditante, beatus
Audiit Eurotas, jussitque ediscere lauros,
Ille canit: pulsæ referunt ad sidera valles :
Cogere donec oves stabulis numerumque referre
Jussit, et invito processit Vesper Olympo.

ECLOGA VII.

MELIBOEUS, CORYDON, THYRSIS.

MELIBUS.

FORTE sub argutâ consederat ilice Daphnis ;
Compulerantque greges Corydon et Thyrsis in unum;
Thyrsis oves, Corydon distentas lacte capellas;
Ambo florentes ætatibus, Arcades ambo;
Et, cantare pares, et respondere parati.

Huc mihi, dum teneras defendo a frigore myrtos,
Vir gregis ipse caper deerraverat: atque ego Daphnin
Adspicio. Ille ubi me contrà videt, Ociùs, inquit,
Huc ades, o Melibae; caper tibi salvus, et hædi:
Et, si quid cessare potes, requiesce sub umbrâ :
Huc ipsi potum venient per prata juvenci;

85

5

10

Hîc viridis tenerâ prætexit arundine ripas

-Mincius, eque sacrâ resonant examina quercu.

Quid facerem? neque ego Alcippen, nec Phyllida, habebam,

- Depulsos a lacte domi quæ clauderet agnos;

15

Et certamen erat, Corydon cum Thyrside, magnum :
Posthabui tamen illorum mea seria ludo.

Alternis igitur contendere versibus ambo
Cœpêre; alternos Musæ meminisse volebant.
Hos Corydon, illos referebat in ordine Thyrsis.

CORYDON.

Nymphæ, noster amor, Libethrides, aut mihi carmen,
Quale meo Codro, concedite; proxima Phœbi
Versibus ille facit: aut, si non possumus omnes,
Hîc arguta sacrâ pendebit fistula pinu.

THYRSIS.

Pastores, hederâ crescentem ornate poëtam,
Arcades, invidiâ rumpantur ut ilia Codro:
Aut, si ultra placitum laudârit, baccare frontem
Cingite, ne vati noceat mala lingua futuro.

20

25

CORYDON.

Setosi caput hoc apri tibi, Delia, parvus
Et ramosa Micon vivacis cornua cervi:

Si proprium hoc fuerit, levi de marmore tota
Puniceo- stabis suras evincta cothurno.

THYRSIS.

Sinum lactis et hæc te liba, Priape, quotannis
Exspectare sat est: custos es pauperis horti.
Nunc te marmoreum pro tempore fecimus; at tu,
Si fetura gregem-suppleverit, aureus esto.

CORYDON.

Nerine Galatea, thymo mihi dulcior Hyblæ,
Candidior cycnis, hederâ formosior alba,
Quum primùm pasti repetent præsepia tauri,
Si qua tui Corydonis habet te cura, venito.

THYRSIS.

Immo ego Sardoïs videar tibi amarior herbis,
Horridior rusco, projectâ vilior algâ,

Si mihi non hæc-lux toto-jam longior anno est.
Ite domum, pasti, si quis pudor, ite, juvenci.

CORYDON.

Muscosi fontes, et somno mollior herba,
Et quæ vos rarâ viridis tegit arbutus umbrâ,
Solstitium pecori defendite jam venit æstas
Torrida, jam læto turgent in palmite gemmæ.

THYRSIS.

Hîc focus, et tædæ pingues; hîc plurimus ignis
Semper, et assiduâ postes fuligine nigri ;
Hic tantùm Boreæ curamus frigora, quantùm
Aut numerum lupus, aut-torrentia flumina ripas.

324

30

35

40

45

50

CORYDON.

Stant et juniperi, et castanea hirsuta;
Strata jacent passim sua quâque sub arbore poma;

Omnia nunc rident: `at, si formosus Alexis
Montibus his abeat, videas et flumina sicca.

55

THYRSIS.

Aret ager, vitio moriens sitit-aëris herba,
• Liber pampineas invidit collibus umbras:
Phyllidis adventu nostræ nemus omne virebit,
Jupiter et læto descendet plurimus imbri.

60

CORYDON.

Populus Alcidæ gratissima, vitis Iaccho,
Formosa myrtus Veneri, sua laurea Phœbo:
Phyllis amat corylos; illas dum Phyllis amabit,
Nec myrtus vincet corylos, nec laurea Phobi.

THYRSIS.

Fraxinus in silvis pulcherrima, pinus in hortis,
Populus in fluviis, abies in montibus altis :
Sæpiùs at si me, Lycida formose, -revisas,
Fraxinus in silvis cedat tibi, pinus in hortis.

MELIBUS.

Hæc memini, et victum frustra contendere Thyrsin. [Ex illo Corydon Corydon est tempore nobis.]

ECLOGA VIII.

DAMON, ALPHESIBOEUS.

PASTORUM musam Damonis et Alphesibai,
Immemor herbarum quos est mirata juvenca
Certantes, quorum stupefacta carmine lynces,
Et mutata suos requiêrunt flumina cursus;
Damonis musam dicemus et Alphesibai.

65

70%

5

Tu mihi, seu magni superas jam saxa Timavi,
Sive oram Illyrici legis æquoris; en erit unquam
Ille dies, mihi quum liceat tua dicere facta?
En erit, ut liceat totum mihi ferre per orbem
Sola Sophocleo tua carmina digna cothurno?
A te principium; tibi desinet: accipe jussis
Carmina cœpta tuis, atque hanc sine tempora circum
Inter victrices hederam tibi serpere lauros.
Frigida vix cœlo noctis decesserat umbra,

10

Quum ros in tenerâ pecori gratissimus herbâ,
Incumbens tereti Damon sic cœpit olivæ :

15

Conjugis indigno Nisa deceptus amore

Nascere, præque diem veniens age, Lucifer, almum;

Dum queror, et divos (quanquam nil testibus illis

Profeci) extremâ moriens tamen alloquor horâ.

20

Incipe Mænalios mecum, mea tibia, versus.

+ Fiercules

Mænalus argutumque nemus pinosque loquentes
Semper habet; semper pastorum ille audit amores,
Panaque, qui primus calamos non passus
Incipe Mænalios mecum, mea tibia, versus.

inertes.

Mopso Nisa datur! quid non speremus amantes?
Jungentur jam gryphes equis; ævoque sequenti
Cum canibus timidi venient ad pocula damæ.
Mopse, novas incide faces; tibi ducitur uxor :
Sparge, marite, nuces; tibi deserit Hesperus Etam.
Incipe Mænalios mecum, mea tibia, versus.

O digno conjuncta viro! dum despicis omnes,
Dumque tibi est odio mea fistula, dumque capellæ,
Hirsutumque-supercilium, promissaque barba;
Nec curare deûm credis mortalia quemquam-!
Incipe Mænalios mecum, mea tibia, versus.
Sepibus in nostris parvam te roscida mala,
Dux ego vester eram, vidi cum matre legentem;
Alter ab undecimo tum me jam ceperat annus;
Jam fragiles poteram a terrâ contingere ramos:
Ut vidi, ut perii, ut me malus abstulit error!
Incipe Mænalios mecum, mea tibia, versus.

Nunc scio quid sit Amor. Duris in cotibus illum
Aut Tmarus, aut Rhodope, aut extremi Garamantes,
Nec generis nostri puérum, nec sanguinis, edunt.
Incipe Mænalios mecum, mea tibia, versus.

Sævus Amor docuit natorum sanguine matrem
Commaculare manus: crudelis tu quoque, mater!
Crudelis mater magis, an puer improbus ille?
Improbus ille puer; crudelis tu quoque mater.
Incipe Mænalios mecum, mea tibia, versus.
Nunc et oves ultro fugiat lupus; aurea duræ
Mala ferant quercus; narcisso floreat alnus;
Pinguia corticibus sudent electra myricæ;
Certent et cycnis ululæ; sit Tityrus Orpheus,
--Orpheus in silvis, inter delphinas Arion.
Incipe Mænalios mecum, mea tibia, versus.
Omnia vel medium fiant mare: vivite, silvæ;
Præceps aërii speculâ de montis in undas
Deferar: extremum hoc munus morientis habeto.
Desine-Mænalios, jam-desine, tibia, versus.

Hæc Damon: vos, quæ responderit Alphesiboéus,
Dicite, Pierides: non omnia possumus omnes.
Effer aquam, et molli- cinge hæc altaria vittâ,
Verbenasque adole pingues et mascula thura,