Imagens das páginas
PDF
ePub
[ocr errors]

Si me flava comas legat Usa, et potor Alauni, Vorticibusque frequens Abra, et nemus omne Trean

tæ,

Et Thamesis meus ante omnes, et fusca metallis
Tamara, et extremis me discant Orcades undis.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Hæc tibi servabam lentâ sub cortice lauri,
Hæc, et plura simul, tum quæ mihi pocula Mansus,
Mansus Chalcidicæ non ultima gloria ripæ,
Bina dedit, mirum artis opus, mirandus et ipse,
Et circum gemino cælaverat argumento:
In medio rubri maris unda, et odoriferum ver,
Littora longa Arabum, et sudantes balsama sylvæ,
Has inter Phoenix divina avis, unica terris
Cæruleùm fulgens diversicoloribus alis
Auroram vitreis surgentem respicit undis.

Parte alia polus omnipatens, et magnus Olympus, Quis putet? hic quoque Amor pictæque in nube pharetræ,

Arma corusca faces, et spicula tincta pyropo;
Nec tenues animas, pectúsque ignobile vulgi
Hinc ferit, at circùm flammantia lumina torquens
Semper in erectum spargit sua tela per orbes
Impiger, et pronos nunquam collimat ad ictus
Hinc mentes ardere sacræ, formæque deorum.
Tu quoque in his, nec me fallit spes lubrica, Da-

mon,

Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret Sanctáque simplicitas, nam quò tua candida virtus ? Nec te Lethæo fas quæsivisse sub orco,

Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultrà,
Ite procul lacrymæ, purum colit æthera Damon,
Æthera purus habet, pluvium pede reppulit arcum ;
Heroùmque animas inter, divòsque perennes,
Æthereos haurit latices et gaudia potat

Ore sacro. Quin tu cœli post jura recepta
Dexter ades, placidùsque fave quicunque vocaris,
Seu tu noster eris Damon, sive æquior audis
Diodotus, quo te divino nomine cuncti
Calicolæ nôrint, sylvisque vocabere Damon.
Quòd tibi purpureus pudor, et sine labe juventus
Grata fuit, quòd nulla tori libata voluptas,
En etiam tibi virginei servantur honores;
Ipse caput nitidum cinctus rutilante corona,
Lætáque frondentis gestans umbracula palmæ
Æternum perages immortales hymenæos ;
Cantus ubi, choreisque furit lyra mista beatis,
Festa Sionæo bacchantur et Orgia Thyrso.

Jan. 23. 1646. Ad Joannem Rousium Oxoniensis academia bibliothecarium.

De libro Poematum amisso, quem ille sibi denuo mitti postulabat, ut cum aliis nostris in bibliotheca publica reponeret, Ode.

Strophe 1.

GEMELLE cultu simplici gaudens liber,

Fronde licet gemina,

Munditiéque nitens non operosâ,

Quam manus attulit

Juvenilis olim,

Sedula tamen hand nimii poetæ ;

Dum vagus Ausonias nunc per umbras,

Nunc Britannica per vireta lusit

Insons populi, barbitóque devius

Indulsit patrio, mox itidem pectine Daunio

Longinquum intonuit melos

Vicinis, et humum vix tetigit pede ;

Antistrophe.

Quis te parve liber, quis te fratribus

Subduxit reliquis dolo ?

Cum tu missus ab urbe,

Docto jugiter obsecrante amico,

Illustre tendebas iter

Thamesis ad incunabula

Cærulei patris,

Fontes ubi limpidi

Aonidum, thyasusque sacer
Orbi notus per immensos

Temporum lapsus redeunte cœlo,
Celeberque futurus in ævum;

Strophe 2.

Modò quis deus, aut editus deo
Pristinam getis miseratus indolem
(Si satis noxas luimus priores,
Mollique luxu degener otium)

Tollat nefandos civium tumultus,
Almaque revocet studia sanctus,
Et relegatas sine sede Musas

Jam penè totis finibus Angligenûm:
Immundasque volucres

Unguibus imminentes

Figat Apolineâ pharetrâ,

Phinéamque abigat pestem procul amne Pegaséo.

Ahtistrophe.

Quin tu, libelle, nuncii licet malà

Fide, vel oscitantià

Semel erraveris agmine fratrum,

Seu quis te teneat specus,

Seu

que te latebra, forsan unde vili
Calo teréris institoris insulsi,
Lætare felix, en iterum tibi
Spes nova fulget posse profundam
Fugere Lethen, vehique superam
In Jovis aulam remige pennâ ;

Nam te Roüsius sui

Strophe. 3

Optat peculi, numeróque justo
Sibi pollisitum queritur abesse,
Rogatque venias ille cujus-inclyta
Sunt data virûm monumenta curæ :
Téque adytis etiam sacris

Voluit reponi, quibus et ipse præsidet
Eternorum operum custos fidelis,

Quæstorque gazæ nobilioris,
Quàm cui præfuit Iön
Clarus Erechtheides

Opulenta dei per templa parentis
Fulvosque tripodas, donaque Delphica,
Ion Actæâ genitus Creusa.

[blocks in formation]

Musarum ibis amœnos,

Diamque Phœbi rursus ibis in domum,

Oxoniâ quam valle colit

Delo posthabita,

Bifidòque Parnassi jugo:

Ibis honestus,

Postquam egregiam tu quoque sortem
Nactus abis, dextri prece sollicitatus amici.
Illic legéris inter alta nomina

Authorum, Graiæ simul et Latina
Antiqua gentis lumina, et verum decus.

Epodos.

Vos tandem haud vacui mei labores,
Quicquid hoc sterile fudit ingenium,
Jam serò placidam sperare jubeo

Perfunctam invidiá requiem, sedesque beatas
Quas bonus Hermes

Et tutela dabit solers Roüsi,

[longe

Quo neque lingua procax vulgi penetrabit, at que

Turba legentum prava facesset ;

« AnteriorContinuar »