de cætero suspendatur. Et quando consuevit con- A.D. 1249. ventus ire in refectorium, ad claustrum redeant, in contemplatione sonitum expectando vesperarum. Proviso, quod cervisia ab antiquo tempore in aliquibus locis ad dictum potum assignata jure consueto in refectorium deferatur, in usus pauperum eroganda.

Monachi pretio non recipiantur, nec peculium habere permittantur, nisi pro injuncta sibi administratione. Et qui peculium aliter habuerint, viventes a communione altaris separentur; et qui extremo inventi fuerint cum peculio, nec oblatio pro eis fiat, nec inter fratres recipia[n]t sepulturam.

Singuli etiam in locis singulis non morentur.

Et sine licentia prælati sui librum magnum vel parvum non scribant nec illuminent, nisi in usum monasterii convertendum.

Novitiis diligens custodia et discreta adhibeatur, nec a custodia libere dimittantur, nec ad ordinem sacerdotii promoveantur, donec expediti sint ad ea quæ spectant ad ordinis disciplinam, quæ corde tenus scire tenentur, secundum monasterii consuetudinem approbatam, et secundum statuta concilii et regulæ professionem, cum prælatis videbitur expedire.

Nec archam habeant nec clavem, nec in forinseco officio occupentur; et non nisi pro necessitate vel utilitate manifesta extra monasterium mittantur, nisi ante per biennium in claustro fuerint laudabiliter conversati; ex ceptis senibus et gravibus personis, cum quibus præ latus ipsorum poterit dispensare, cum viderit expedire. Et quia confessio superbiæ contraria humilitatem conservat et gratiam confert pœnitenti, provisum est ut ad minus semel in anno tam monachi quam novitii abbati suo confiteantur; salvis nihilominus privatis confessionibus, singulis diebus de cotidianis delictis faciendis. Et ne hujusmodi confessiones impediantur, abbas promptum se exhibeat confessuris.

Hospitalitas omnibus modis juxta loci facultates in

A.D. 1249. omnibus monasteriis ab omnibus diligenter observetur ; et talis monachus ad suscipiendos hospites deputetur, qui diligens sit, sobrius, et mansuetus.

f. 96 b.

Lecti monachorum ita sint ordinati, ut videri possint dormientes. Vestimenta et calciamenta monachorum ordinata sint omnino. Coopertoria sint de albo vel de nigro panno, vel de russeto, cum pellibus agninis albis vel nigris, aut mureleginis, aut vulpinis; et capæ nigræ sint. Et hæc omnia congruis temporibus et sine difficultate dentur et accipiantur. Camerarius autem denarios vel quodlibet aliud pro prædictis, vel aliud ad usus monasticos pertinentibus, dare non audeat ; sed nec monachus aliquam permutationem super præmissis recipere præsumat, nisi de licentia prælati sui pro causa rationabili, super hoc petita prius et concessa, ut secundum regulam recipiens nova, det vetera pauperibus fideliter eroganda.

Sellas et omnia ad equitaturam pertinentia ita habeant ordinata, ut oculos intuentium non offendant. Evagationes monachorum penitus inhibeantur; et si pro negotiis ecclesiæ suæ vel aliqua justa causa ex permissione prælati proficiscantur, provideatur ut in maturis servientibus et vecturis sufficientibus et apparatu honesto secundum facultatem ecclesiæ procedant; die sibi a prælatis præfixo, nisi justam causam ulterioris moræ ostendant, reversuri. Et ut competentius et secretius fratres qui pondus diei et æstus portant, cum necesse fuerit, provisione prælati recreationem accipiant, provideatur ad hoc locus competens juxta infirmariam; in quo cum refecti fuerint, ad claustrum et ad horas canonicas cum maturitate festinent. Et quando conventus jejunat, et ipsi semel prandeant; et loco cœnæ primo prandio uberius procurentur. Et collationi et completorio conventus intersint; exceptis debilibus, et minutis, et cum quibus prælatus duxerit dispensandum. Qui contravenerint, regulariter puniantur; et si non emendaverint, hujus

modi dispensatio ipsis subtrahatur. Nullus eis admis- A.D. 1249. ceatur sæcularis ante prandium vel post, nisi servientes

ad hoc deputati.

Omnis sæcularitas in cibis et potibus in refectorio inhibeatur.

Statutum fuit insuper et provisum, quod omnes obedientiarii et claustrales collationi et completorio intersint personaliter in conventu, nisi evidens necessitas exegerit, pro qua necesse habeant remanere; et hoc de prælati licentia speciali.

Fratribus infirmis diligens custos et sollicitus deputetur, ne aliquem defectum patiantur. Nullus sæcularis infirmis se misceat, nec cum illis bibat vel comedat, exceptis medicis et servientibus, ad eorum custodiam deputatis. Nec aliquis infirmus sibi assumat servientem pro sua voluntate, sed servientibus ad infirmariam deputatis contentus sit; qui scilicet servientes extra infirmariam non pernoctent. Et si necesse fuerit, quod infirmus aliquis specialem habeat servientem, talis ei assignetur qui sobrius sit, non perturbans quietem aliorum. Prior, vel is qui præest ordini, et interior cellararius singulis diebus post Missas privatas infirmos visitet; ut examinato statu singulorum, prout cuique fuerit opus, provideatur competenter. Omnes infirmi si fieri potest ad unam mensam communiter accedant, nec ullus se subtrahat nisi corporis valetudine detentus, quod ad ipsam accedere nequeat sine scandalo vel læsione corporis manifesta. Illis tamen quibus exigentibus meritis major debetur reverentia, pro loco et tempore in hac parte erit deferendum, prout prælatus ipsorum quieti ac saluti melius viderit expedire.

In omnibus autem monasteriis ista refectionis disciplina servetur, ut infra fores nullus reficiat nisi vel in refectorio vel in mensa abbatis, vel cum hospitibus ex præcepto sui superioris, vel in infirmaria cum infirmis; ut in Decretali continetur de loco refectionis, IX. lib. "Nec existimet abbas, etc."

Decret.

Gregorii

tit. 35,

cap 6.

A.D. 1249.

Nullius depositum in aliquo monasterio admittatur, nisi de consensu prælati et trium fratrum laudabili testimonio.

Nullus monachus, obedientiarius, vel claustralis, det aliquid vel suscipiat absque licentia sui superioris.

Omnes qui debonis monasterii fraudem gratis fecerint, omnes conspiratores, fures, proprietarii, et omnes qui aliis falso crimen imponunt, singulis annis in secunda feria primæ hebdomadæ Quadragesimæ in capitulis a suis prælatis excommunicati publice denuntientur, cum stola et baculo pastorali. Conspiratores omnes vocant, qui inter se confoederantur ad subversionem ordinis vel statutorum salubriter a majoribus, vel ad persecutionem alicujus prælati vel fratris ex odio vel ambitione, vel qui alios maliciose defendunt. Proprietarios autem vocant illos, qui præter conscientiam prælati sui aliquid sibi possident, quod prælatus non dederit aut permiserit.

Ad reprimendam etiam temeritatem exeuntium, provide statutum est, ut post exitum redeuntes in ultimum gradum recipiantur, et in gradu et ordine quo tunc recipiuntur permaneant, et omni voce in capitulo careant, donec prælatus eorum, visa eorum condigna satisfactione, cum ipsis duxerit dispensandum.

In capitulo tres sint voces, scilicet clamantis, respondentis, et judicantis. Et de corporalibus ibidem tractetur brevius, ut profectus spiritalis effectum debitum sortiatur. Perturbatores capituli, et inobedientes, et cum prælatis suis proterve contendentes, acriter corrigantur, ut cæteri metum habeant ; et qui contumaces vel incorrigibiles fuerint, a monasterio, ut regula præcipit, expellantur.

Obedientiarii gravi corporis valetudine detenti, et in periculo constituti, administrationes suas et universa quæ de ipsis habent, facta ratione confessione prævia, sine mora resignent; et nisi major congregatio numerum excedens vicenarium, nullus ordinis custos

exteriorem habeat administrationem, per quam officii A.D. 1249. sui executio possit impediri.

Mulieribus ingressus in claustrum post prandium penitus interdicatur; sed et infra fores monasterii ad prandium minime admittantur, nisi de licentia abbatis, vel in præsentia sua; salva consideratione habenda circa nobiles, pro loco et tempore, ut prælatis viderit expedire.

Provisum est insuper, ut omnes abbates et priores et procuratores ad proximum capitulum generale apud Oxoniam celebrandum, in die Sancti Mathæi Apostoli, anno etc., cum habitu veniant regulari; vel in eodem capitulo, acsi in propriis essent capitulis, froccis suis induti, et habitu et gestu se habeant ordinate.

Provisum est etiam, quod si aliquod negotium in regno ortum fuerit quod omnes prælatos monasteriorum contingat, cum hoc ad notitiam præsidentium per- f. 97. venerit, convocent prælatos si fieri potest; sin autem, illos quos pro negotii qualitate viderint convocandos ; ut quod omnes tangit, per omnes vel eorum partem saniorem agatur.