ΙΣΜΗΝΗ. ἀλλ ̓ ἐν κακοῖς τοῖς σοῖσιν οὐκ αἰσχύνομαι ξύμπλουν ἐμαυτὴν τοῦ πάθους ποιουμένη. ΑΝΤΙΓΟΝΗ. ὧν τουργον, Αιδης χοί κάτω ξυνίστορες λόγοις δ' ἐγὼ φιλοῦσαν οὐ στέργω φίλην. ΙΣΜΗΝΗ. μή τοι, κασιγνήτη, μ' ἀτιμάσῃς τὸ μὴ οὐ θανεῖν τε σὺν σοὶ, τὸν θανόντα θ ̓ ἁγνίσαι. ΑΝΤΙΓΟΝΗ. μή μοι θάνῃς σὺ κοινὰ, μηδ' ἃ μὴ θιγες ποιοῦ σεαυτῆς. ἀρκέσω θνήσκουσ' έγω. ΙΣΜΗΝΗ. καὶ τίς βίος μοι, σοῦ λελειμμένῃ, φίλος; ΑΝΤΙΓΟΝΗ. Κρέοντ ̓ ἐρώτα. τοῦδε γὰρ σὺ κηδεμών. ΙΣΜΗΝΗ. τί ταῦτ ̓ ἀνιᾷς μ', οὐδὲν ὠφελουμένη ; ΑΝΤΙΓΟΝΗ. ἀλγοῦσα μὲν δῆτ', εἰ γέλωτ ̓ ἐν σοὶ γελῶ. ΙΣΜΗΝΗ. τί δῆτ ̓ ἂν ἀλλὰ νῦν σ ̓ ἔτ ̓ ὠφελοῖμ ̓ ἐγώ; ΑΝΤΙΓΟΝΗ. σῶσον σεαυτήν. οὐ φθονῶ σ ̓ ὑπεκφυγεῖν. ΙΣΜΗΝΗ. οἴμοι τάλαινα, καμπλάκω τοῦ σοῦ μόρου; ΑΝΤΙΓΟΝΗ. σὺ μὲν γὰρ εἴλου ζῆν· ἐγὼ δὲ κατθανεῖν. 540 545 550 ISMENE. Yet, in thy troubles, I am not ashamed To mount the sinking vessel of thy fortunes. ANTIGONE. Death and the dead know well whose was the deed. I scout the friend whose friendship is but words. ISMENE. Nay, sister, shame me not, but let me die ANTIGONE. Die not with me, nor claim a share in deeds ISMENE. What life is dear to me when thou art gone? ANTIGONE. Ask Kreon-all thy care is set on him. ISMENE. How canst thou utter taunts which nought avail thee? ANTIGONE. I laugh in sorrow, if I laugh at thee. ISMENE. Tell me, how I can serve thee even now? ANTIGONE. Preserve thyself I grudge not thy escape. ISMENE. Ah! woe is me—and may I not die with thee? ANTIGONE. No! for thy choice was life, but mine was death. ΙΣΜΗΝΗ. ἀλλ ̓ οὐκ ἐπ ̓ ἀῤῥήτοις γε τοῖς ἐμοῖς λόγοις. ΑΝΤΙΓΟΝΗ. καλῶς σὺ μὲν τοῖς, τοῖς δ' ἐγὼ ἐδόκουν φρονεῖν. ΙΣΜΗΝΗ. καὶ μὴν ἴση νῷν ἐστὶν ἡ ̓ξαμαρτία. ΑΝΤΙΓΟΝΗ. θάρσει. σὺ μὲν ζῇς· ἡ δ' ἐμὴ ψυχὴ πάλαι τέθνηκεν, ὥστε τοῖς θανοῦσιν ὠφελεῖν. ΚΡΕΩΝ. τω παῖδε φημὶ τώδε, τὴν μὲν ἀρτίως 555 ἄνουν πεφάνθαι, τὴν δ ̓ ἀφ ̓ οὗ τὰ πρῶτ ̓ ἔφυ. 560 ΙΣΜΗΝΗ. οὐ γάρ ποτ ̓, ὦναξ, οὐδ ̓ ὃς ἂν † βλάστῃ μένει νοῦς τοῖς κακῶς πράσσουσιν, ἀλλ ̓ ἐξίσταται. ΚΡΕΩΝ. σοὶ γοῦν, ὅθ ̓ εἵλου ξὺν κακοῖς πράσσειν κακά. ΙΣΜΗΝΗ. τί γὰρ μόνῃ μοι τῆσδ ̓ ἄτερ βιώσιμον ; ΚΡΕΩΝ. αλλ' ΗΔΕ μέντοι μὴ λέγ ̓, οὐ γὰρ ἔστ ̓ ἔτι. ΙΣΜΗΝΗ. ἀλλὰ κτενεῖς νυμφεῖα τοῦ σαυτοῦ τέκνου; ΚΡΕΩΝ. ἀρώσιμοι γὰρ χατέρων εἰσὶν γύαι. ΙΣΜΗΝΗ. οὐχ ὡς γ ̓ ἐκείνῳ τῇδέ τ ̓ ἦν ἡρμοσμένα ; . 565 ISMENE. Not where my secret words remained unspoken. ANTIGONE. Some will applaud thy wisdom-others mine. ISMENE. Nay, but our absolute error was the same. ANTIGONE. So be it. Thou still livest; but my soul KREON. Of these two maids, it seems that one just now ISMENE. Yes, sire, when sorrow comes, what sense there was Abides no longer there, but flees away. KREON. True, when thou sought'st to suffer with the guilty. ISMENE. For what is life to me deprived of her? KREON. Speak not of her; for she exists no longer. ISMENE. What! wilt thou slay thine own son's bridal hopes? KREON. The glebes of other women may be ploughed. ISMENE. Where else the troth which he has plighted her? ΚΡΕΩΝ. κακὰς ἐγὼ γυναῖκας υἱέσιν στυγώ. ΑΝΤΙΓΟΝΗ. ὦ φίλταθ' Αίμων, ὡς σ ̓ ἀτιμάζει πατήρ. ΚΡΕΩΝ. ἄγαν γε λυπεῖς, καὶ σὺ, καὶ τὸ σὸν λέχος. ΧΟΡΟΣ. ἡ γὰρ στερήσεις τῆσδε τὸν σαυτοῦ γόνον; ΚΡΕΩΝ. Αιδης ὁ παύσων τούσδε τοὺς γάμους ἔφυ. ΧΟΡΟΣ. δεδογμέν, ὡς ἔοικε, τήνδε κατθανεῖν. ΚΡΕΩΝ. καὶ σοί γε καμοί, μὴ τριβὰς ἔτ', αλλά νιν κομίζετ ̓ εἴσω, δμῶες· ἐκ δὲ τοῦδε χρὴ γυναῖκας εἶναι τάσδε μηδ' ἀνειμένας. φεύγουσι γάρ τοι χοί θρασεῖς, ὅταν πέλας ἤδη τὸν Αιδην εἰσορῶσι τοῦ βίου. 5. ΣΤΑΣΙΜΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ. ΧΟΡΟΣ. 570 575 ΕΥΔΑΙΜΟΝΕΣ, οἷσι κακῶν ἄγευστος αιών. στρ. α'. 580 οἷς γὰρ ἂν σεισθῇ θεόθεν δόμος, ἄτας οὐδὲν ἐλλείπει, γενεᾶς ἐπὶ πλῆθος ἕρπον |