Juppiter, inque omen Juturnæ occurrere jussit. Illa volat, celerique ad terram turbine fertur: Non secus, ac nervo per nubem inpulsa sagitta; Armatam sævi Parthus quam felle veneni, Parthus, sive Cydon, telum inmedicabile, torsit; Stridens et celeris incognita transilit umbras. Talis se sata Nocte tulit, terrasque petivit. Postquam acies videt Iliacas atque agmina Turni : Alitis in parvæ subitam conlecta figuram, Quæ quondam in bustis, aut culminibus desertis Nocte sedens, serum canit inportuna per umbras; Hanc versa in faciem, Turni se pestis ob ora Fertque refertque sonans, clipeumque everberat alis. Illi membra novus solvit formidine torpor ; Adrectæque horrore comæ, et vox faucibus hæsit. At, procul ut Diræ stridorem adgnovit et alas, Infelix crinis scindit Juturna solutos, Unguibus ora soror fœdans, et pectora pugnis; Quid nunc te tua, Turne, potest germana juvare? Aut quid jam duræ superat mihi ? qua tibi lucem Arte morer? talin' possum me opponere monstro? Jam jam linquo acies. Ne me terrete timentem, Obscenæ volucres; alarum verbera nosco, Letalemque sonum; nec fallunt jussa superba Magnanimi Jovis. Hæc pro virginitate reponit ! Quo vitam dedit æternam ? cur mortis ademta est Conditio? possem tantos finire dolores Nunc certe, et misero fratri comes ire per umbras. Inmortalis ego? aut quidquam mihi dulce meorum
Te sine, frater, erit? O quæ sata alta dehiscat Terra mihi, Manisque deam demittat ad imos? Tantum effata, caput glauco contexit amictu Multa gemens, et se fluvio dea condidit alto. Æneas instat contra, telumque coruscat
Ingens arboreum, et sævo sic pectore fatur :
Quæ nunc deinde mora est? aut quid jam, Turne, retractas? Non cursu, sævis certandum est comminus armis. Verte omnis tete in facies; et contrahe, quidquid Sive animis, sive arte vales; opta ardua pennis Astra sequi, clausumve cava te condere terra. Ille caput quassans, Non me tua fervida terrent Dicta, ferox; dl me terrent, et Juppiter hostis. Nec plura effatus, saxum circumspicit ingens, Saxum antiquum, ingens, campo quod forte jacebat, Limes agro positus, litem ut discerneret arvis : Vix illud lecti bis sex cervice subirent, Qualia nunc hominum producit corpora tellus ; Ille manu raptum trepida torquebat in hostem, Altior insurgeus, et cursu concitus, heros. Sed neque currentem se, nec cognoscit euntem, Tollentemve manu saxumque inmane moventem; Genua labant, gelidus concrevit frigore sanguis. Tum lapis ipse viri, vacuum per inane voltuus, Nec spatium evasit totum, nec pertulit ictum. Ac velut in somnis, oculos ubi languida pressit Nocte quies, nequidquam avidos extendere cursus Velle videmur, et in mediis conatibus ægri
Succidimus; non lingua valet, non corpore notæ
Sufficiunt vires, nec vox aut verba sequuntur: Sic Turno, quacumque viam virtute petivit, Successum dea dira negat. Tum pectore sensus Vertuntur varii. Rutulos adspectat, et urbem, Cunctaturque metu, telumque instare tremiscit; Nec, quo se eripiat, nec, qua vi tendat in hostem, Nec currus usquam videt, aurigamve sororem. Cunctanti telum Æneas fatale coruscat,
Sortitus fortunam oculis; et corpore toto Eminus intorquet. Murali concita numquam Tormento sic saxa fremunt, nec fulmine tanti Dissultant crepitus. Volat atri turbinis instar Exitium dirum hasta ferens, orasque recludit Loricæ, et clipei extremos septemplicis orbis ; Per medium stridens transit femur. Incidit ictus Ingens ad terram duplicato poplite Turnus. Consurgunt gemitu Rutuli, totusque remugit Mons circum, et vocem late nemora alta remittunt. Ille humilis supplexque oculos dextramque precantem Protendens, Equidem merui, nec deprecor, inquit; Utere sorte tua. Miseri te si qua parentis Tangere cura potest; oro (fuit et tibi talis Anchises genitor), Dauni miserere senectæ ; Et me, seu corpus spoliatum lumine mavis, Redde meis. Vicisti; et victum tendere palmas Ausonii videre; tua est Lavinia conjunx : Ulterius ne tende odiis. Stetit acer in armis Æneas, volvens oculos, dextramque repressit ; Et jam jamque magis cunctantem flectere sermo
Coperat: infelix humero cum adparuit alto Balteus, et notis fulserunt cingula bullis
Pallantis pueri; victum quem volnere Turnus Straverat, atque humeris inimicum insigne gerebat. Ille, oculis postquam sævi monumenta doloris Exuviasque hausit, furiis adcensus, et ira Terribilis: Tune hinc spoliis indute meorum Eripiare mihi? Pallas te hoc volnere, Pallas Inmolat, et pœnam scelerato ex sanguine sumit. Hoc dicens, ferrum adverso sub pectore condit Fervidus. Ast illi solvuntur frigore membra, Vitaque cum gemitu fugit indignata sub umbras.
« AnteriorContinuar » |