Imagens das páginas
PDF
ePub

non præjudicans successoribus suis qui sacramentum cum pro-
fessione a successoribus Thomæ exigere voluerint. Si Archie-
piscopus Canturiensis vitam finierit, Eboracensis Archiepiscopus
Doroberniam veniet, et eum qui electus fuerit cum ceteris
præfatæ ecclesiæ Episcopis ut Primatem proprium jure conse-
crabit. Quod si Eboracensis Archiepiscopus obierit, is qui ei
successurus eligitur, accepto a Rege archiepiscopatus dono,
Canturiam, vel ubi Canturiensi Archiepiscopo placuerit,
accedat, et ab ipso ordinationem canonico more suscipiat.
Huic constitutioni consenserunt præfatus Rex, et Archiepi-
scopi Lanfrancus Cantuariensis et Thomas Eboracensis, et
ceteri qui interfuerunt Episcopi.
Signumuuilelmi regis.

Signum Mathildis reginæ.

Ego Hubertus Sanctæ Romanæ

Ecclesiæ lector et domini Alexandri Papæ legatus subscripsi.

Ego Lanfrancus dorobernensis archiepiscopus subscripsi.

Ego Thomas eboracensis archiepiscopus concedo.

Ego uualchelinus uuentanus episcopus subscripsi.

Ego remigius dorcacestrensis episcopus subscripsi.

Ego erfastus tetfortensis episcopus subscripsi.

Ego uulstanus unigornensis episcopus subscripsi.

(1307.)

I. 298 b.

Christ

Church, during the

the Bishop of London not to allow

2.-DE CRUCE EBORUM NON PORTANDA LONDONIIS.

Venerabili in Christo patri Domino R. Dei gratia LondoThe Prior of niensi Episcopo, Henricus permissione divina Prior Ecclesiæ Christi Cantuariensis, Venerabilis patris Domini Roberti Dei Archbishop's gratia Cantuariensis Archiepiscopi, etc. agentis in remotis exile, warns Vicarius Generalis, salutem cum reverentia et honore debitis tanto patri. Cum intelleximus venerabilem patrem Dominum Archiepiscopum Eboracensem erecta cruce, in præjudicium Ecclesiæ Cantuariensis, per diœcesim vestram transiturum, et in proximo ad Civitatem Londoniarum venturum; vobis, ea qua decet reverentia, injungimus et mandamus, quatenus, ipsius adventum sollicite explorantes, ipsum canonice moneatis et moneri faciatis, ne quovis modo crucem suam erectam per civitatem et dioecesim Londonienses, aut alibi in provincia Cantuariensi, deferre præsumat; inhibentes nichilominus districtius omnibus per quos erecta cruce transire contingat, ne

the cross of the Archbishop of York to be carried be. fore him in the diocese of London.

quis eorum ei reverentiam exhibeat pontificalem. Loca etiam omnia Ecclesiæ Cantuariensi et vobis subjecta, per quæ erecta cruce transitum faciet, quamdiu in ipsis moram traxerit in forma juris interdicto ecclesiastico supponatis. Moneatis insuper omnes Ecclesiæ Cantuariensis et vestræ jurisdictionis subditos, sub poena excommunicationis majoris, ne quis præfato domino Archiepiscopo Eboracensi, in hoc facto Ecclesiæ Cantuariensi præjudiciali, aliqualiter communicet, nec, clam vel palam, eidem præstet auxilium, consilium, vel favorem. Quid autem super hiis feceritis nos, infra quindecim dies post receptionem præsentium, certificetis, per litteras. vestras patentes harum seriem continentes. Dat. etc.

3. DE CRUCE EBORUM NON PORTANDA LONDONIIS.

(1308.)

a'ter his

exile renews

going letter.

Robertus Archiepiscopus Cantuariensis, Venerabili fratri I. 302. Radulpho eadem gratia Episcopo Londoniensi, etc. Cum Do Archbishop minus Eboracensis Archiepiscopus ad instans parliamentum Winchelsey Domini Regis personaliter, ut dicitur, sit venturus, ne, per recall from provinciam nostram infra vestras civitatem et dioecesim in- the warning cedens, crucem suam coram se erigi faciat vel deferri, ne of the foreetiam populares earundem civitatis ac dioecesis vestræ et provinciæ nostræ inclinando benedictionibus ipsius Archiepiscopi, et aliis modis, contra inhibitiones publicas, tam per nos quam per nostros prædecessores prius factas, nequiter obedire, vel periculose favere præsumant, in nostram et Ecclesiæ nostræ Cantuariensis ac juris ejusdem injuriam et præjudicium manifestum; vobis committimus, et in virtute obedientiæ firmiter injungendo mandamus, quatenus, statim, receptis præsentibus, quam citius fieri poterit oportune, in singulis ecclesiis et locis publicis vestræ civitatis et dioecesis, ubi per delationem crucis suæ in suo transitu timetur dictum præjudicium imminere, inhibere districtius faciatis, sub pœna excommunicationis majoris, ne quis eidem Domino Archiepiscopo, taliter incedenti, suis benedictionibus inclinando vel aliter, faveat quoquo modo; ipsumque Dominum Archiepiscopum, si civitatem et diœcesim vestram sic ingressus fuerit, nominatim, et omnes sibi adhærentes statim moneri canonice faciatis, et, sub pœna canonica districtionis, arcius inhiberi, ne ipse Archiepiscopus crucem suam coram se in nostra provincia Cantuariensi erigi faciat seu deferri, vel aliquis de sibi adhærentibus crucem ipsam sic deferat, seu delationi ejusdem opem conferat seu assensum. Denuntiantes eidem Archiepiscopo et ceteris, nominatim, quod si quicquam in nostri præjudicium, contra monitiones vestras, præsumpserint attemptare, censuras ecclesiU 55671.

asticas pro defensione juris Ecclesiæ nostræ in hac parte dissimulare non potuepimus, prout justum fuerit, exercere. In omnibus insuper locis vestræ jurisdictionis per quæ idem Dominus Archiepiscopus sic incedendo transierit, vel sic incedens moram fecerit, durante incessu et mora hujusmodi, faciatis a divinis et a publica pulsatione campanarum cessari. De nominibus etiam omnium subjectorum vestrorum dicto Domino Archiepiscopo, contra inhibitionem memoratam, faventium et obedientium diligentius inquirentes, seu facientes inquiri, omnes quos super hoc inveneritis culpabiles aut rebelles per censuram ecclesiasticam, quatenus jus patitur, puniatis; censuras easdem absque nostra licentia nullatenus relaxantes. Et ne præsens mandatum nostrum sæpius iterari oporteat, vobis injungimus firmiter, in virtute obedientiæ qua Ecclesiæ nostræ supradictæ tenemini, quatenus omnia supradicta toto 1 tempore regiminis vestri diligentius observetis, et faciatis in futurum firmiter observari.

1

(c. 1150.)

Archbishop Theobald orders that

monks who

have deserted their monastery

or have been expelled thence may again be received, provided

that they be placed at the bottom of the list of

the Convent.

4.-CONSTITUTIO THEOBALDI ARCHIEPISCOPI DE MONACHIS EJECTIS VEL FUGIENTIBUS ET REVERTENTIBUS.

super

T. Dei gratia Cantuariensis Archiepiscopus, etc. dilectis filiis Gwiberto Priori et toti Conventui Ecclesiæ Christi Cantuariensis, benedictionem a Domino, et misericordiam a Deo salutari suo. Cunctorum providentiæ, sed diligentium maxime prælatorum, incumbit officio, ut ex peritorum experientia mala debeant præcavere futura. Hinc est, quod scandalis illis quæ nostris videntur contigisse temporibus, per quosdam qui de vobis exierunt, sed ex vobis non erant, vobiscum vehementer cffensi, adversus hujusmodi, ne tam sæpe contingant, quanta possumus sollicitudine vobis imposterum providere studemus, vestris hoc justis et religiosis petitionibus gratanter annuentes, qui, zelo justicia et ignito monasticæ religionis amore succensi, hoc unanimi postulastis assensu, ut, Ecclesiæ vestræ famæ providentes, occasiones ex quibus prædicta scandala sæpius oriuntur, quod debemus et possumus, radicitus amputaremus. Nostra igitur, et apostolica qua fungimur auctoritate, præcipimus, atque in Ecclesia vestra cunctis tenendum temporibus et ratum fore sub anathemate constituimus, ut quotienscunque quemlibet monachum de Ecclesia vestra fugitivum, vel meritis suis ejectum, sive quolibet modo relicto religionis habitu ad seculum redire, tandem aliquando et per gratiam recipi contigerit, in ultimo gradu recipiatur;

1 tanto, MS.

ibique tota vita sua remanens ad altioris locum ordinis non ascendat, illos tantummodo præcessurus in ordine qui post reversionem ejus in Ecclesia suscipientur; ut ex hoc etiam qui post lapsum redierint perpetuo degradationis suæ intuitu erubescant et humilientur, et qui forte similiter temptari poterunt, amissa spe recuperandi ordinis sui si a vobis vel exeant vel ejiciantur, caveant sibi ab utroque, ne vel exire audeant vel ejici mereantur. Ne quis autem hanc constitutionem nostram præsumat infringere sub anathemate prohibemus. Valete.

5. THEOBALDI ARCHIEPISCOPI DE UNA ACRA PALUDIS APUD

HORSVALDE.

c. 1160

Cart. Ant.
W. 224.
Archbishop

of marshy

Convent of

Church in

of the

Theobaldus Dei gratia Cantuariensis Archiepiscopus, Anglorum Primas, venerabili fratri et amico Waltero Roffensi Epi- Theobald scopo, et toti hallimoto de Sancto Martino, salutem. Sciatis gives an acre nos dedisse et concessisse in perpetuum, pro salute nostra et land to the pro animabus omnium prædecessorum nostrorum, dilectis filiis Christ nostris Priori et Conventui Ecclesiæ nostræ, in elemosina et aid of the perpetua possessione, paulo plus quam unam acram paludis, water-works usque ad arabilem terram in valle apud Horsfalde, ubi fontes Monastery. erumpunt et defluunt, usque ad stagna eorum; ut melius et liberius possint fontes suos curare, et stagna sua emendare, et utilius custodire. Iccirco volumus et præcipimus, quod perpetuo permaneat Ecclesiæ Cantuariensi palus illa. Testibus: Philipo Cancellario, et Johanne de Saresburia, et Willelmo de Ver, et Johanne de Tileburia, et Hugone de Gant, et Petro Scriptore, et Gisleberto Camerario, et Roberto Pincerna, et Willelmo Disp(ensatore), et multis aliis, apud Lamhedam.

tem.

(c. 1160.)

Cart. Ant.
C. 15.

Theobald

the Arch

6. THEOBALDUS ARCHIEPISCOPUS NE ARCHIDIACONUS CANTUARIENSIS IN CAPITULO NOSTRO SIBI VENDICET ALIQUID JURIS. Theobaldus Dei gratia Cantuariensis Archiepiscopus, Angliæ Primas, Wiberto Priori et Conventui ejusdem Ecclesiæ, salu- Archbishop Quam grande conversationis monasticæ detrimentum settles that esse dinoscitur, contra usum Ecclesiæ et contra statuta regulæ, deacon's monachorum Capitulo clericos, quasi de jure, admisceri; iccirco proper seat ne quis clericorum, sive Cantuariensis Archidiaconus sive Chapter of alius nostrorum, quoquo modo habeat' Capitulum prohibemus. Church shall Si vero vobis Archidiaconus noster necessarius fuerit, et eum be on the Archbishop's vocaveritis, tunc demum non differat et ad vos venire, et vobis, footstool,

1 ineat?

in the

Christ

and that he

to be present at all

has no right si opus est, pro viribus auxiliari. Quotiens autem ipse, a vobis accersitus vel Archiepiscopum comitatus, sive in Cona unless he be Domini sive aliis opportunis temporibus, in vestrum venerit

invited to assist the monks by his advice.

Capitulum, more prædecessorum suorum, Asketini, scilicet, Willelmi, et Helewisi, qui nobis præcesserunt, semper in suppedaneo sedis Archiepiscopi sedeat; nec, occasione hac vel alia, in Capitulo vestro juris quippiam se habere arbitretur.' Si quis igitur, hanc nostram sciens institutionem, ei in aliquo obviare conatus fuerit, anathema sit. Servitia quoque illa, nostris tantum temporibus inchoata, et nobis non de jure vel consuetudine sed ob amorem nostri, mutui gratia beneficii, a vobis exhibita, ne in consuetudinem vertantur, ulterius fieri interdicimus et in perpetuum amovemus; videlicet, ne domum Archiepiscopi aliquam plumbo vel aliunde tegatis, aut quicquid intromittatis. Turpe etenim dictu et auditu, etiam verecundum, quod Deo dicata liberalitas filioram servilia hujusmodi facere debeat; cum non Conventus Archiepiscopis sed Archiepiscopi Conventui et ædificia construere et bona alia raulta conferre, ut boni patres amore ducti filiorum, a priscis temporibus consueverint. Valete.

(c. 1160.) 7.-CARTA CONVENTUS DE ECCLESIA ET TERRA ELGARI PRESBITERI QUAM DEDIT ECCLESIE CHRISTI.

Cart. Ant.

L. 2.

One Elgar, a

his church

to the

as his dowry when ad

mitted a

stipulated

that the next of kin to

W(ibertus) Prior et totus Conventus Ecclesiæ Christi Canpriest, gives tuariæ omnibus fidelibus, salutem. Præsentibus litteris vobis significamus, nos Elgaro presbitero monachatum, quando sibi Monastery placuerit, concessisse. Ipse vero Elgarus ecclesiam suam, de qua singulis annis solidos quinque habituri sumus, in permonk. It is petuum nobis concessit. Quam ecclesiam nos Helyæ filio ejusdem Elgari et A ... cognato ipsius, quamdiu vixerint, pro prædictorum quinque solidorum redditu firmiter conElgar shall cedimus; sed quicunque in genere Elgari propinquior fuerit always hold the vicarage, post obitum Helyæ et A. . . . eodem modo præfatam ecclesiam, de parente in parentem, tenere debet, si tamen ecclesia sion, Elgar's dignus fuerit. Quod si indignus, tunc muniri de ecclesia illa utilitatem Cantuariensis Ecclesiæ alibi ubi canonice fieri poterit faciemus. Prædictus etiam Elgarus presbiter contulit nobis est of kin be terram unam, quæ per singulos annos octo solidos reddit; not in holy orders, terram scilicet illam quam de ipso Warinus de Ferere tenuit, another person is to be ut eam, eo modo de nobis, teneat, quo de ipso tenuisse dinos

paying a small pen

own son

being the

first vicar.

If the near

presented

whose ap

pointment

will be pro

fitable to the

citur. Valete.

At the date Roger the Arch

Monastery. deacon, afterwards Archbishop of
York, was claiming a seat in the

monastic Chapter by right of his office.

« AnteriorContinuar »