Obras completas do cardeal Saraiva (d. Francisco de S. Luiz) patriarcha de Lisboa: precedidas de uma introducção pelo marquez de Rezende, Volume 10

Capa
Imprensa Nacional, 1883
 

Páginas seleccionadas

Outras edições - Ver tudo

Passagens conhecidas

Página 196 - Deu sinal a trombeta Castelhana, Horrendo, fero, ingente e temeroso; Ouviu-o o monte Artabro, e Guadiana Atrás tornou as ondas de medroso. Ouviu o Douro ea terra Transtagana; Correu ao mar o Tejo duvidoso; E as mães que o som terríbil escu[i]taram, Aos peitos os filhinhos apertaram.
Página 177 - Sabe que quantas naos esta viagem Que tu fazes, fizerem de atrevidas, Inimiga terão esta paragem, Com ventos, e tormentas desmedidas : E da primeira armada, que passagem Fizer por estas ondas insoffridas, Eu farei d'improviso tal castigo, Que seja mór o damno, que o perigo.
Página 195 - Quem és tu? que esse estupendo Corpo, certo, me tem maravilhado!» A boca e os olhos negros retorcendo E dando um espantoso e grande brado, Me respondeu com voz pesada e amara, Como quem da pergunta lhe...
Página 2 - Exsequi sententias haud institui nisi insignes per honestum aut notabili dedecore, quod praecipuum munus annalium reor, ne virtutes sileantur, utque pravis dictis factisque ex posteritate et infamia metus sit.
Página 192 - Tão temerosa vinha e carregada, Que pôs nos corações um grande medo; Bramindo, o negro mar de longe brada, Como se desse em vão nalgum rochedo. "Ó Potestade (disse) sublimada: Que ameaço divino ou que segredo Este clima e este mar nos apresenta, Que mor cousa parece que tormenta?
Página 131 - Cessem do sábio Grego e do Troiano As navegações grandes que fizeram; Cale-se de Alexandre e de Trajano A fama das vitórias que tiveram; Que eu canto o peito ilustre Lusitano, A quem Neptuno e Marte obedeceram. Cesse tudo o que a Musa antiga canta, Que outro valor mais alto se alevanta.
Página 96 - Occidentem contingeres, et hoc assecutus, scire velles ubi tanti numinis fulgor 13 conderetur. Sic quoque concupiscis quae non capis. Ab Europa petis Asiam, ex Asia transis in Europam ; deinde, si humanum genus omne superaveris, cum silvis et nivibus et fluminibus ferisque bestiis gesturus 14 es bellum.
Página 182 - Turn perculit horror Membra ducis, riguere comae, gressumque coercens Languor in extrema tenuit vestigia ripa. Mox ait : " O magnae qui moenia prospicis urbis...
Página 197 - La sua statura, acciò tu lo conosca, non è sei palmi; et ha il capo ricciuto; le chiome ha nere, et ha la pelle fosca; pallido il viso, oltre il dover barbuto; gli occhi gonfiati e guardatura losca; schiacciato il naso, e ne le ciglia irsuto; l'abito, acciò ch'io lo dipinga intero, è stretto e corto, e sembra di conierò. 73. Con esso lui t'accaderà soggetto di ragionar di quelli incanti strani: mostra d'aver, come tu avrà...
Página 209 - Remanet nitor unus in illa, hanc quoque Phoebus amat, positaque in stipite dextra sentit adhuc trepidare novo sub cortice pectus, complexusque suis ramos, ut membra, lacertis 555 oscula dat ligno : refugit tamen oscula lignum, cui deus 'At quoniam conjunx mea non potes esse, arbor eris certe

Informação bibliográfica