dos canones infringit aut infractis insultat; ita ut non vel orthodoxissimus aliquis negare possit nostrorum excesisse plures a regula disciplinæ.

Eho! ain'? quis ab eâ excesserit volo scire si scis? perii Ædepaul! si istæc vera sunt, nam talia affirmando me et officium non leviter in

cusas.

ZOILUS.

Faciam scias si vis: en pugillares mei ex quibus aliquid statim legem quo probem vobis me non falsa fabularier.

CANON LXXV.

"No ecclesiastical persons shall, at any time, other than for their "honest necessities, resort to any taverns or ale-houses, neither shall they "board or lodge in such places. Furthermore they shall not give them"selves to any base or servile labour, or to drinking or riot; spending "their time idly by day or by night: playing at cards, dice, or tables, For any other unlawful game: but at all times convenient they shall "hear or read somewhat of the Holy Scriptures, or shall occupy themselves "with some other honest study or exercise, always doing the things which "shall appertain to honesty, and endeavouring to profit the church of "God, having always, in mind that they ought to excell all others in "purity of life, and should be examples to the people to live well and "christianly, under pain of ecclesiastical censures, to be inflicted with "severity, according to the quality of the offences."

Nos autem qua ratione hanc legem et cæteras omnes de moribus emendandis observamus? quis inter sacerdotes pictis chartis dubitat ludere? quis vini dolium evacuare non fortis? quis odoram

* Recté Ædepaul; id est ædes Sancti Pauli Londininensis, canonici forma sacramenti.

G

canum vim aut non conducit aut non sequitur? quinnimó etiam cursus equorum, choreæ, theatra, palæstræ a Pontificibus sacrosanctis ita constipantur, ut ejusmodi delectamenta, voluptates, bacchationes religio iis et solemne sacrificium esse videantur. Venatu antehac soli invigilebant nobilum pueri aut gens Patriciorum; nunc autem canes ipsos alacritate imitantur sacerdotes, et venatoribus vecti equis, ocreati, et lorarii, septa, scrobes, palos, vacerras, repagula, fossas atque muros Bellerephonteo more facilé transiliunt, Nembrodus fortis erat in conspectu Domini Venator, et si Nembrodiani essemus officio rite fungeremur. Longé alia decent Christi sacerdotes. Mihi autem de hac re mecum reputanti Salios aliquando agere videntur ecclesiæ antistites; quum enim Pergopolynicem nostrum leviter inter puellas tripudiantem viderem, et choreas doctis ungulis concitatas et flexuosas explicantem cur non eum verum Martis Sacerdotem appellem? Et miles re vera erat ille; se si fortasse hunc novi titulum sacerdotii respuit, Panis Dei proculdubio erit famulus, Satyrorum omnium agillimus.

"Saltantes Satyros imitabitur Alphesibæus."

At O! si verus ille ovium custos* prava hæc et indigna dedoceat suos Patores! Quod si Neroni fuit indecorum in theatro certare cum phoniscis

* John x, 14.

et citharædis aut in circo cum aurigis, quanto magis Christi sacerdotibus turpe est et indignum in humilibus illis ac sordidis versari negotiis quæ solum decent equisones, stabularios, fidicines, sphæromachos, saltatores, præstigiatores, schænobates, et id genus omne. Quis tamen alia sperabit? nemo equidem. Ex malâ indole manant mala. A scholis, ubi Juvenes educuntur, exulat sobrietas, castitas, continentia, virtus. Maxima, teste Quintiliano, pueris debetur reverentia. Tutores, quot habet Isis et Camus, nil nisi Pecuniam reverentur; et ipsi turpes, nec suas nec alienas reprimunt libidines. Circa sedes illas Doctrinæ antiquissimas Venus nunquam friget, Cerere et Baccho astantibus, et sororem suam foluris languidam. Quid plura? quis vitia Sacerdotum utriusque universitatis nescit, quis eorum profanam et intolerabilem rerum divinarum incuriam ? quis ignorat plures dicere atque in eo multum gloriari se de rationibus rerum Evangelii aut constituendarum aut tuendarum nihil nec didicisse unquam nec docuisse. Nunc multi sunt quinquagenarii qui nesciunt quid voverint in Baptismo; qui ne somniant quidem quid sibi velint articuli fidei, quid ecclesiæ sacramenta. Hoc ita esse sæpenumero deprehendimus vel ex familiaribus colloquis vel ex arcanis confessionibus. Sed hoc magis plorandum, quod plerique Sacerdotes hujusmodi simus, ut nunquam cogitaverimus quid

66

sit "CHRISTIANUM ESSE." Titulo consuetudinibus, ceremoniis, Christiani sumus magis quam ex animo. Aut inopiâ scientiæ non habemus quod doceamus populum aut cupiditabus mundanis corrupti nostrum negotium agimus potius quam Christi. Quid igitur mirum, si in tenebris versatur populus, quum ii quoque tenebricosi sint, quos conveniebat esse salem terræ, cum ipsi cæcutiant quos oportebat esse lucernam toti domui lucentem, cum sordidis lucris ac voluptatibus immersi sint quos oportebat esse civitatem in edito monte sitam, quæ, quasi Pharos, viam monstraret errantibus. Atque utinam non essent tam multi in quos vere dici posset illud Essaiæ, Speculatores ejus cæci omnes, nescierunt uni" versi canes muti, non valentes latrare et amantes "somnia." Quum autem tales simus, quum humeros nostros vitrea coronent capita cur alios petimus lapidibus, et Methodistis dentibus infrendemus quibus nocere, et lex, et ratio, et charitas vetuit. Quum enim columbina simplicitas ac germana pietas penes ecclesiæ sacerdotes residere videretur nullo ex grege prosiliunt qui indoctius, indecentius, ac scurrilius vociferantur, atque adeo libellis debacchantur perinde quasi mundus jam non gignat homines sed meros bubulos et onagros. Me autem non latet furoris hujusce et odii origo quæ a propriis sacerdotum deducitur vitiis et ab ipso ecclesiæ pruritu. Nihil enim est

tam inimicum iniquis quam virtutis species: et hujus sæculi labes quædam præcipua est et macula virtuti invidere, velle ipsum florem dignitatis infringere: in quam rem aptissimum recitabo epigramma.

Esse Methodistam rumor te, Postume, clamat,

Sed tuus Antistes te tamen esse negat;
Tam scortaris, ait, quam si vel Episcopus esses,
Et potas dubiam pervigil usque diem;
Nec memor es Christi nisi cum jurare licebit,
Nec scis scripturæ vel breve jota sacræ ;
Nempe per hæc suevit nunquam fallentia signa

Ille vigil sanas noscere pastor oves,

Quisque igitur dubitat rumorne an Episcopus errat
Tam bene commissam qui sibi novit ovem.

Taceat ergo ecclesia de hæreticis et illis qui a sacerdotali lege dissentiunt: ipsa sui discidii causa est ecclesia, et se ipsam nisi correxerit et emendaverit frustra cum aliis de pænitentiâ sermocinabitur. In aliis pediculum videmus in nobismetipsis ricinum non videmus. Qui corrigamus alios si nos ipsi sumus illis centuplum corruptiores. Non enim jam æstimo Christianos* ex articululis quos ore profitemur; ex moribus æstimo. Ubicunque regnat ambitio, divitiarum amor, superbia, ira, vindicta, nocendi libido, abesse interpretor fidem Evangelicam. Fides vera factis probanda est. Virtute et humili animo venerare

* "Christiani enim nomen frustra sortitur ille qui Christum minimé "imitatur, quid enim tibi prodest quod non es."-AUGUST. DE CIVIT. DEI.