P. Virgilii Maronis Opera, et nonnulla ejusdem opuscula

Capa
Rodwell et Martin, 1818 - 392 páginas

No interior do livro

Páginas seleccionadas

Outras edições - Ver tudo

Palavras e frases frequentes

Passagens conhecidas

Página 190 - Entellus vires in ventum effudit, et ultro Ipse gravis graviterque ad terram pondere vasto Concidit : ut quondam cava concidit aut Erymantho, Aut Ida in magna, radicibus eruta pinus.
Página 58 - Redit agricolis labor actus in orbem, atque in se sua per vestigia volvitur annus.
Página 226 - Latini, et quo quemque modo fugiatque feratque laborem. sunt geminae Somni portae, quarum altera fertur cornea, qua veris facilis datur exitus umbris, altera candenti perfecta nitens elephanto, sed falsa ad caelum mittunt insomnia Manes.
Página 62 - Tentanda via est, qua me quoque possim Tollere humo, victorque virum volitare per ora.
Página 91 - Jamque vale. Feror ingenti circumdata nocte, Invalidasque tibi tendens, heu ! non tua, palmas. Dixit, et ex oculis subito, ceu fumus in auras Commixtus...
Página 229 - Oenotria tellus in dubiis responsa petunt; hue dona sacerdos cum tulit, et caesarum ovium sub nocte silenti pellibus incubuit stratis, somnosque petivit, multa modis simulacra videt volitantia miris, et varias audit voces, fruiturque deorum 90 colloquio, atque imis Acheronta adfatur Avernis.
Página 330 - Multa dies variique labor mutabilis aevi 425 rettulit in melius, multos alterna revisens lusit et in solido rursus Fortuna locavit.
Página 208 - Spelunca alta fuit vastoque immanis hiatu, Scrupea, tuta lacu nigro nemorumque tenebris, Quam super haud ullae poterant impune volantes Tendere iter pennis : talis sese halitus atris 240 Faucibus effundens supera ad convexa ferebat ; [Unde locum Graii dixerunt nomine Aornon...
Página 27 - Audieras, et fama fuit ; sed carmina tantum nostra valent, Lycida, tela inter Martia, quantum Chaonias dicunt aquila veniente columbas. quod nisi me quacumque novas incidere lites ante sinistra cava monuisset ab ilice cornix, 15 nec tuus hic Moeris, nec viveret ipse Menalcas.
Página 214 - Troi'us heros ut primum iuxta stetit adgnovitque per umbras obscuram, qualem primo qui surgere mense aut videt, aut vidisse putat per nubila lunam, demisit lacrimas, dulcique adfatus amore est : 455 ' Infelix Dido, verus mihi nuntius ergo venerat exstinctam, ferroque extrema secutam?

Informação bibliográfica