Cogitur, et supplex animos summittere amori, 415 Ne quid inexpertum frustra moritura relinquat. "Anna, vides toto properari litore? Circum 420 Et perferre, soror, potero. Miserae hoc tamen unum I, soror, atque hostem supplex adfare superbum; 425 Non ego cum Danais Troianam exscindere gentem Aulide iuravi, classemve ad Pergama misi, Nec patris Anchisae cinerem Manesve revelli: Cur mea dicta neget duras demittere in aures? Quo ruit? extremum hoc miserae det munus amanti; 430 Exspectet facilemque fugam ventosque ferentes. Non iam coniugium antiquum, quod prodidit, oro, Nec pulchro ut Latio careat regnumque relinquat; Tempus inane peto, requiem spatiumque furori, Dum mea me victam doceat fortuna dolere. 435 Extremam hanc oro veniam, miserere sororis Quam mihi cum dederis, cumulatam morte remittam.” Talibus orabat, talesque miserrima fletus Fertque refertque soror. Sed nullis ille movetur 440 Fata obstant, placidasque viri deus obstruit aures. Eruere inter se certant; it stridor, et altae 445 Ipsa haeret scopulis, et, quantum vertice ad auras 450 Haud secus adsiduis hinc atque hinc vocibus heros Mortem orat; taedet caeli convexa tueri. Quo magis inceptum peragat lucemque relinquat, Praeterea fuit in tectis de marmore templum 460 Hinc exaudiri voces et verba vocantis Visa viri, nox cum terras obscura teneret; Solaque culminibus ferali carmine bubo Saepe queri et longas in fletum ducere voces ; Multaque praeterea vatum praedicta piorum 465 Terribili monitu horrificant. Agit ipse furentem In somnis ferus Aeneas; semperque relinqui Sola sibi, semper longam incomitata videtur Ire viam et Tyrios deserta quaerere terra. Eumenidum veluti demens videt agmina Pentheus, Et solem geminum et duplices se ostendere Thebas, Aut Agamemnonius scaenis agitatus Orestes Armatam facibus matrem et serpentibus atris Cum fugit, ultricesque sedent in limine Dirae. Ergo ubi concepit furias evicta dolore 470 475 Decrevitque mori, tempus secum ipsa modumque Exigit, et, maestam dictis aggressa sororem, Consilium vultu tegit, ac spem fronte serenat: "Inveni, germana, viam,—gratare sororiQuae mihi reddat eum, vel eo me solvat amantem. 480 Oceani finem iuxta solemque cadentem Ultimus Aethiopum locus est, ubi maximus Atlas Axem umero torquet stellis ardentibus aptum; Hinc mihi Massylae gentis monstrata sacerdos, Hesperidum templi custos, epulasque draconi 485 Quae dabat et sacros servabat in arbore ramos, Spargens umida mella soporiferumque papaver. Haec se carminibus promittit solvere mentes, Quas velit, ast aliis duras immittere curas; Sistere aquam fluviis, et vertere sidera retro; 490 Nocturnosque ciet Manes; mugire videbis Sub pedibus terram, et descendere montibus ornos. Testor, cara, deos et te, germana, tuumque Dulce caput, magicas invitam accingier artes. Tu secreta pyram tecto interiore sub auras 495 Erige, et arma viri, thalamo quae fixa reliquit Impius, exuviasque omnes, lectumque iugalem, Quo perii, superimponas; abolere nefandi Cuncta viri monumenta iuvat, monstratque sacerdos.', Haec effata silet, pallor simul occupat ora. 500 505 Non tamen Anna novis praetexere funera sacris At regina, pyra penetrali in sede sub auras Falcibus et messae ad Lunam quaeruntur aënis 515 Quaeritur et nascentis equi de fronte revulsus Ipsa mola manibusque piis altaria iuxta, Unum exuta pedem vinclis, in veste recincta, 520 Sidera; tum, si quod non aequo foedere amantes Curae numen habet iustumque memorque, precatur. Nox erat, et placidum carpebant fessa soporem Corpora per terras, silvaeque et saeva quierant Aequora, cum medio volvuntur sidera lapsu, 525 Cum tacet omnis ager, pecudes pictaeque volucres, Quaeque lacus late liquidos, quaeque aspera dumis Rura tenent, somno positae sub nocte silenti Lenibant curas, et corda oblita laborum. 530 At non infelix animi Phoenissa, nec umquam "En, quid ago? rursusne procos inrisa priores 535 Experiar, Nomadumque petam conubia supplex, Quos ego sim totiens iam dedignata maritos? Iliacas igitur classes atque ultima Teucrum Iussa sequar? quiane auxilio iuvat ante levatos, Et bene apud memores veteris stat gratia facti? 540 Quis me autem, fac velle, sinet, ratibusve superbis Invisam accipiet? nescis heu, perdita, necdum Laomedonteae sentis periuria gentis? Quid tum? sola fuga nautas comitabor ovantes? 545 Inferar, et, quos Sidonia vix urbe revelli, 550 Rursus agam pelago, et ventis dare vela iubebo? His, germana, malis oneras atque obicis hosti. Aeneas celsa in puppi, iam certus eundi, 560 "Nate dea, potes hoc sub casu ducere somnos, Nec, quae te circum stent deinde pericula, cernis, Demens, nec Zephyros audis spirare secundos? Illa dolos dirumque nefas in pectore versat, Certa mori, varioque irarum fluctuat aestu. 565 Non fugis hinc praeceps, dum praecipitare potestas? Iam mare turbari trabibus, saevasque videbis Conlucere faces, iam fervere litora flammis, 570 Si te his attigerit terris Aurora morantem. Femina." Sic fatus nocti se immiscuit atrae. Tum vero Aeneas, subitis exterritus umbris, Ecce iterum stimulat. Sequimur te, sancte deorum, |