Mercury Despatched to Eneas.

Talibus orantem dictis arasque tenentem audiit omnipotens, oculosque ad moenia torsit regia et oblitos famae melioris amantes.

Tum sic Mercurium adloquitur ac talia mandat:
'Vade age, nate, voca Zephyros et labere pennis,
Dardaniumque ducem, Tyria Karthagine qui nunc
exspectat, fatisque datas non respicit urbes,
adloquere, et celeris defer mea dicta per auras.
Non illum nobis genetrix pulcherrima talem
promisit, Graiumque ideo bis vindicat armis;
sed fore, qui gravidam imperiis belloque frementem
Italiam regeret, genus alto a sanguine Teucri
proderet, ac totum sub leges mitteret orbem.
Si nulla accendit tantarum gloria rerum,
nec super ipse sua molitur laude laborem,
Ascanione pater Romanas invidet arces?

220

225

230

Quid struit, aut qua spe inimica in gente moratur, nec prolem Ausoniam et Lavinia respicit arva?

235

Naviget; haec summa est; hic nostri nuntius esto.'

Dixerat. Ille patris magni parere parabat imperio; et primum pedibus talaria nectit

aurea, quae sublimem alis sive aequora supra seu terram rapido pariter cum flamine portant; tum virgam capit: hac animas ille evocat Orco pallentis, alias sub Tartara tristia mittit,

240

dat somnos adimitque, et lumina morte resignat. Illa fretus agit ventos, et turbida tranat

245

nubila; iamque volans apicem et latera ardua cernit Atlantis duri, caelum qui vertice fulcit,

Atlantis, cinctum adsidue cui nubibus atris
piniferum caput et vento pulsatur et imbri ;
nix umeros infusa tegit; tum flumina mento
praecipitant senis, et glacie riget horrida barba.
Hic primum paribus nitens Cyllenius alis
constitit; hinc toto praeceps se corpore ad undas
misit, avi similis, quae circum litora, circum
piscosos scopulos humilis volat aequora iuxta.
Haud aliter terras inter caelumque volabat,
litus arenosum Libyae ventosque secabat
materno veniens ab avo Cyllenia proles.

Eneas Warned to Flee.

Ut primum alatis tetigit magalia plantis, Aenean fundantem arces ac tecta novantem conspicit; atque illi stellatus iaspide fulva ensis erat, Tyrioque ardebat murice laena demissa ex umeris, dives quae munera Dido fecerat, et tenui telas discreverat auro. Continuo invadit: 'Tu nunc Karthaginis altae fundamenta locas, pulchramque uxorius urbem exstruis, heu regni rerumque oblite tuarum? Ipse deum tibi me claro demittit Olympo

250

255

260

265

regnator, caelum ac terras qui numine torquet;
ipse haec ferre iubet celeris mandata per auras :
Quid struis, aut qua spe Libycis teris otia terris?
Si te nulla movet tantarum gloria rerum,
[nec super ipse tua moliris laude laborem,]
Ascanium surgentem et spes heredis Iuli
respice, cui regnum Italiae Romanaque tellus
debentur.' Tali Cyllenius ore locutus
mortalis visus medio sermone reliquit,

et procul in tenuem ex oculis evanuit auram.

Perplexity of Æneas.

At vero Aeneas aspectu obmutuit amens, arrectaeque horrore comae, et vox faucibus haesit. Ardet abire fuga dulcisque relinquere terras, attonitus tanto monitu imperioque deorum.

270

275

280

Heu quid agat? Quo nunc reginam ambire furentem audeat adfatu? Quae prima exordia sumat?

Atque animum nunc huc celerem, nunc dividit illuc,
in partisque rapit varias perque omnia versat.
Haec alternanti potior sententia visa est;
Mnesthea Sergestumque vocat fortemque Serestum,
classem aptent taciti sociosque ad litora cogant,
arma parent, et quae rebus sit causa novandis
dissimulent; sese interea, quando optuma Dido
nesciat et tantos rumpi non speret amores,
temptaturum aditus, et quae mollissima fandi
tempora, quis rebus dexter modus. Ocius omnes
imperio laeti parent ac iussa facessunt.

Suspicion of Dido.

At regina dolos quis fallere possit amantem?

praesensit, motusque excepit prima futuros,

omnia tuta timens. Eadem impia Fama furenti

285

290

295