The Sibyl's Prophecy.

At, Phoebi nondum patiens, immanis in antro bacchatur vates, magnum si pectore possit excussisse deum; tanto magis ille fatigat

os rabidum, fera corda domans, fingitque premendo.
Ostia iamque domus patuere ingentia centum
sponte sua, vatisque ferunt responsa per auras:
'O tandem magnis pelagi defuncte periclis!
Sed terrae graviora manent. In regna Lavini
Dardanidae venient; mitte hanc de pectore curam ;
sed non et venisse volent. Bella, horrida bella,
et Thybrim multo spumantem sanguine cerno.
Non Simoïs tibi, nec Xanthus, nec Dorica castra
defuerint; alius Latio iam partus Achilles,
natus et ipse dea; nec Teucris addita Iuno
usquam aberit; cum tu supplex in rebus egenis
quas gentes Italum aut quas non oraveris urbes !
Causa mali tanti coniunx iterum hospita Teucris
externique iterum thalami.

Tu ne cede malis, sed contra audentior ito,
qua tua te Fortuna sinet. Via prima salutis,
quod minime reris, Graia pandetur ab urbe.'

Talibus ex adyto dictis Cumaea Sibylla horrendas canit ambages antroque remugit, obscuris vera involvens: ea frena furenti concutit, et stimulos sub pectore vertit Apollo.

Appeal of Æneas.

Ut primum cessit furor et rabida ora quierunt,
incipit Aeneas heros: 'Non ulla laborum,
o virgo, nova mi facies inopinave surgit;
omnia praecepi atque animo mecum ante peregi.
Unum oro: quando hic inferni ianua regis

dicitur, et tenebrosa palus Acheronte refuso,

80

85

90

95

100

105

ire ad conspectum cari genitoris et ora contingat; doceas iter et sacra ostia pandas. Illum ego per flammas et mille sequentia tela eripui his umeris, medioque ex hoste recepi; ille meum comitatus iter, maria omnia mecum atque omnes pelagique minas caelique ferebat, invalidus, vires ultra sortemque senectae.

Quin, ut te supplex peterem et tua limina adirem,
idem orans mandata dabat. Gnatique patrisque,
alma, precor, miserere;
- potes namque omnia, nec te
nequiquam lucis Hecate praefecit Avernis;-
si potuit Manes arcessere coniugis Orpheus,
Threïcia fretus cithara fidibusque canoris,
si fratrem Pollux alterna morte redemit,

itque reditque viam totiens. Quid Thesea, magnum
quid memorem Alciden?

Et mi genus ab Iove summo.'

Talibus orabat dictis, arasque tenebat,

cum sic orsa loqui vates: Sate sanguine divom,

125

Tros Anchisiade, facilis descensus Averno;
noctes atque dies patet atri ianua Ditis;

sed revocare gradum superasque evadere ad auras,
hoc opus, hic labor est. Pauci, quos aequus amavit
Iuppiter, aut ardens evexit ad aethera virtus,
dis geniti potuere. Tenent media omnia silvae,
Cocytusque sinu labens circumvenit atro.

130

Quod si tantus amor menti, si tanta cupido est,

bis Stygios innare lacus, bis nigra videre

Tartara, et insano iuvat indulgere labori,

135

accipe, quae peragenda prius. Latet arbore opaca aureus et foliis et lento vimine ramus,

Iunoni infernae dictus sacer; hunc tegit omnis lucus, et obscuris claudunt convallibus umbrae. Sed non ante datur telluris operta subire, auricomos quam quis decerpserit arbore fetus. Hoc sibi pulchra suum ferri Proserpina munus instituit. Primo avulso non deficit alter

140

aureus, et simili frondescit virga metallo. Ergo alte vestiga oculis, et rite repertum

145

carpe manu; namque ipse volens facilisque sequetur,

si te fata vocant; aliter non viribus ullis

vincere, nec duro poteris convellere ferro.
Praeterea iacet exanimum tibi corpus amici
heu nescistotamque incestat funere classem,
dum consulta petis nostroque in limine pendes.
Sedibus hunc refer ante suis et conde sepulchro.
Duc nigras pecudes; ea prima piacula sunto:
sic demum lucos Stygis et regna invia vivis
aspicies.' Dixit, pressoque obmutuit ore.

150

155

The Unburied Misenus.

Aeneas maesto defixus lumina voltu

ingreditur, linquens antrum, caecosque volutat