1

EPIGRAMMATUM

LIBER.

EPIGRAMMATUM

LIBER.

I. IN PRODITIONEM BOMBARDICAM.

CUM fimul in regem nuper fatrapáfque Bri

tannos

Aufus es infandum, perfide Fauxe, nefas, Fallor? An et mitis voluifti ex parte videri, Et penfare malâ cum pietate fcelus? Scilicet hos alti miffurus ad atria coli, Sulphureo curru, flammivolifque rotis: Qualiter ille, feris caput inviolabile Parcis, Liquit Tördanios turbine raptus agros,

II. In eandem.

SICCINE tentâfti cœlo donâffe Iacobum, Quæ feptemgemino, Bellua, monte lates? Ni meliora tuum poterit dare munera numen, Parce, precor, donis infidiofa tuis.

5

Ver, 2. Quæ feptemgemino, Bellua, &c.] The Pope, called in the theological language of the times The Beaft.

T. WARTON.

5

Ille quidem fine te confortia ferus adivit
Aftra, nec inferni pulveris ufus
ope.
Sic potiùs fœdos in cœlum pelle cucullos,
Et quot habet brutos Roma profana deos:
Namque hac aut aliâ nifi quemque adjuveris arte,
Crede mihi, cœli vix bene fcandet iter. 10

III. In eandem.

PURGATOREM animæ derifit Iacobus ignem, Et fine quo fuperum non adeunda domus. Frenduit hoc trinâ monftrum Latiale coronâ,

Movit et horrificum cornua dena minax. "Et nec inultus," ait, " temnes mea facra, Britanne:

66

Supplicium, fpretâ relligione, dabis.

"Et, fi ftelligeras unquam penetraveris arces, Non nifi per flammas trifte patebit iter." O quàm funefto cecinifti proxima vero, Verbáque ponderibus vix caritura fuis! Nam prope Tartareo fublimè rotatus ab igni, Ibat ad æthereas, umbra perufta, plagas.

5

10

IV. In eandem.

QUEM modò Roma fuis devoverat impia diris,
Et Styge damnârat, Tænarióque finu;
Hunc, vice mutatâ, jam tollere gestit ad astra,
Et cupit ad fuperos evehere ufque deos.