Prospexi Italiam, summa sublimis ab unda. 365 Eripe me his, invicte, malis: aut tu mihi terram 375 Unde hæc, o Palinure, tibi tam dira cupido? • Sed cape 6 380 Et statuent tumulum, et tumulo sollemnia mittent; Ergo iter inceptum peragunt, fluvioque propinquant. 385 Navita quos jam inde ut Stygia prospexit ab unda Per tacitum nemus ire, pedemque advertere ripæ, Sic prior aggreditur dictis, atque increpat ultro: 'Quisquis es, armatus qui nostra ad flumina tendis, Fare age, quid venias: jam istinc et comprime gressum. 'Umbrarum hic locus est, Somni Noctisque soporæ : Corpora viva nefas Stygia vectar carina. 'Nec vero Alciden me sum lætatus euntem 390 360. Prensantem] Od. s. 428. 'Aμpoτέρησε δὲ χερσὶν ἐπεσσύμενος λάβε πέτρης, Τῆς ἔχετο στενάχων 362. Nunc me] Euripides: Ksipas d ἐπ' ἀκταῖς, κ. τ. λ. v. ad Æn. iii. 49. 366. Velinos] Servius: Dicit eum a Veliensibus interemptum. Sane sciendum Veliam tempore quo Æneas ad Italiam venit, nondum fuisse; ergo prolepsis est. Cf. Strab. vi. pr. 374. Amnemque severum] Lucretius; -Severa silentia noctis.-Noctis sigua severa.-Atlanteum littus pelageque severa, Quo neque noster adit quisquam neque barbarus audet. Cf. Geo. iii. 37. 378. Nam tua] Serv. De historia hoc traxit. Lucauis enim pestilentia laborantibus repudit oraculum, manes Palinuri esse placandos: ob quam rem non longe a Velia et lucum et cenotaphion ei dederunt. 381. Eternumque locus] V. ad Æn. vii. 1. 392. Nec vero Alciden] Servius: Lec • Accepisse lacu, nec Thesea Pirithoumque : • Dis quamquam geniti, atque invicti viribus essent. 395 'Tartareum ille manu custodem in vincla petivit, Ipsius a solio regis traxitque trementem: 400 'Hi dominam Ditis thalamo deducere adorti.' Ad genitorem imas Erebi descendit ad umbras. 405 • Si te nulla movet tantæ pietatis imago, • At ramum hunc (aperit ramum qui veste latebat) 410 Cæruleam advertit puppim, ripæque propinquat. Cerberus hæc ingens latratu regna trifauci tum est et in Orpheo, quod, quando Hercules ad inferos descendit, Charon territus eum statim suscepit. Ob quam rem anno integro in compedibus fuit. Ideo ergo non lætatus.-. θ. 367. Ετέ μιν εἰς ἀΐδας πυλάρτας προέπεμψεν, Εξ Ερέβους ἄξοντα κύνα στυγεροῦ Αΐδας. Pausan. iii. 25. Ἐπὶ δὲ τῇ ἄκρα Ταινάρῳ ναός, εἰκασμένος σπηλαίῳ, καὶ πρὸ αὐτοῦ Ποσειδῶνος ἄγαλμα· ἐποίησαν δὲ Ἑλλήνων τινὲς, ὡς Ἡρακλῆς ἀναγάγοι ταύτη τοῦ ᾅδου τὸν κύνα, οὔτε ὑπὸ γῆν ὁδοῦ διὰ τοῦ σπηλαίου φερούσης, οὔτε ἕτοιμον ὂν πεισθῆναι θεῶν ὑπόγαιον εἶναί τινα οἴκησιν, ἐς ἣν ἀθροίζεσθαι τὰς ψυχάς. ἀλλὰ Ἑκαταῖος μὲν ὁ Μιλήσιος λόγον εὗρε εἰκότα, ὄφιν φήσας ἐπὶ Ταινάρῳ τραφῆναι δεινόν· κληθῆναι δὲ ᾅδου κύνα, ὅτι ἔδει τὸν δηχθέντα τεθνάναι παραυτίκα ὑπὸ τοῦ ἰοῦ. καὶ τοῦτον ἔφη τὸν ὄφιν ὑπὸ Ηρακλέους ἀχθῆναι παρ' Ευρυσθέα. Όμηρος δὲ πρῶ τος γὰρ ἐκάλεσεν ᾅδου κύνα, ὅντινα Ηρα κλῆς ἦγεν), οὔτε ὄνομα ἔθετο οὐδὲν, οὔτε συ νέπλασεν ἐς τὸ εἶδος, ὥσπερ ἐπὶ τῇ Χιμαίρα. οἱ δὲ ὕστερον Κέρβερον ὄνομα ἐποίησαν, καὶ κυνὶ τὰ ἄλλα εἰκάζοντες, κεφαλὰς τρεῖς φασιν ἔχειν αὐτόν· οὐδέν τι μᾶλλον Ὁμήρου κύνα τὸν ἀνθρώπῳ σύντροφον εἰρηκότος, ἢ εἰ δρά. κοντα ὄντα, ἐκάλεσεν ᾅδου κύνα. 394. Disgeniti] Od. λ'. 630. Θησιά, Πειρίθοόντε, θεῶν ἐρικυδία τέκνα. 398. Amphrysia vates] V. Geo. iii. 2. 402. Casta-Pros.] Od. λ'. 385. 'Ajvà Περσεφόνεια 412. Laratque foros] Serv. Tabulata vacuat, multitudine remota. 413. Gemuit sub pondere] Il. 1'. 837. Ἡ δ ̓ ἐς δίφρον ἔβαινε παραὶ Διομήδια διον Εμμεμαυία θεά· μεγὰ δ ̓ ἔβραχε φήγινος ἄξων Βριθοσύνη, δεινὴν γὰρ ἅγιν θεὸν, ἄνδρα · ἄριστον. 417, Trifauci] Soph Trachin, 1113. —τόν θ ̓ ὑπὸ χθονός Αιδου τρίκρανον σκύλακ', ἀπρόσμαχον τέρας. Corripit objectam, atque immania terga resolvit Continuo auditæ voces, vagitus et ingens, Nec vero hæ sine sorte datæ, sine judice, sedes. Hic, quos durus amor crudeli tabe peredit, Secreti celant calles, et myrtea circum Silva tegit. Curæ non ipsa in morte relinquunt. It comes, et juvenis quondam, nunc femina, Cænis, 432. Quæsitor Minos] Od. x'. 567. *Ενθ ̓ ἤτοι Μίνωα ἴδον, Διὸς ἀγλαὸν υἱὸν Χρύσ στον σκήπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα νεκύεσα σιν, Ημενον· οἱ δέ μιν ἀμφὶ δίκας εἴροντο ἄνακτα, Ημενοι, εσταότες τε, κατ ̓ εὐρυπυλὲς *Αϊδος δῶ. Sed Virgilius, ad Romani judicii similitudinem, prætorem seu quæ. sitorem inducit, cui adsidebant selecti judices, sortito ex decuriis dati. 436. Quam vellent] Od. λ'. 487. ubi Achillis umbra, Μὴ δή μοι θάνατον γε πα ραύδα, φαίδιμ' Οδυσσεῦ. Βουλοίμην κ' ἐπάφουρος των θητευέμεν ἄλλῳ ̓Ανδρὶ παρ' ἀκλήρα, ο μὴ βίοτος πολὺς εἴη, Η πᾶσιν νεκύεσσι καταφθιμένοισιν ἀνάσσειν. 445. His Phadram] Od. λ'. 320. Φαίδρην τε Πρόκριν τε ἴδον-στυγερήν τ' Εριφύλην Η χρυσὸν φίλου ἀνδρὸς ἐδέξατο τιμή ἄλλαι ψυχαὶ νεκύων κατατεθνειώτων Ἔστασαν ἀχνύμεναι, εἴροντο δὲ κήδε' ἑκάστην Οἴη δ' Αἴαντος ψυχὴ Τελαμωνιάδαο Νόσφιν άφεσ τήκει, κεχολωμένη εἵνεκα νίκης, Τὸν μὲν ἐγὼν ἐπέεσσι προσηύδων μειλιχίοισιν Αίαν, παὶ Τελαμῶνος ἀμύμονος, οὐκ ἄρ ̓ ἔμελλες Οὐδὲ θανὼν λήσεσθαι ἐμοὶ χόλου εἵνεκα σευχέων Οὐλομένων; τὰ δὲ πῆμα θεοὶ θέσαν Αργείοισιν, Τοῖος γάρ σφιν πύργος ἀπώλεο σεῖο δ' Αχαιοί Ισον Αχιλλῆος κεφαλῇ Πηληϊάδας, Αχνύμεθα φθιμένοιο διαμπερές· οὐδέ τις ἄλλος Αἴτιος, ἀλλὰ Ζεὺς Δαναῶν στρατὸν αἰχμητάων Εκπάγλως ἤχθηρε· τεῖν δ' ἐπὶ μοῖραν ἔθηκεν. ̓Αλλ' ἄγε δεῦρο ἄναξ, ἵν ̓ ἔπος καὶ μῦθον ἀκούσῃς Ημέτερον δάμασον δὲ μέσ νος καὶ ἀγήνορα θυμόν. Ὥς ἐφάμην· ὁ δέ μ' οὐδὲν ἀμείβετο, βῆ δὲ μετ ̓ ἄλλας Ψυχὰς εἰς Ἔρεβος νεκύων κατατεθνειώτων. Ενθα χ ὁμῶς προσέφη κεχολωμένος, ἢ κεν ἐγὼ τόν· Αλλά μοι 1. Το λι Obscuram, qualem primo qui surgere mense • Venerat, exstinctam, ferroque extrema secutam ! 'Per superos, et si qua fides tellure sub ima est; 460 Invitus, regina, tuo de littore cessi: 'Sed me jussa deûm, quæ nunc has ire per umbras, 'Hunc tantum tibi me discessu ferre dolorem. 465 Siste gradum, teque adspectu ne subtrahe nostro. Quem fugis? extremum fato, quod te adloquor, hoc est.' Talibus Æneas ardentem et torva tuentem Lenibat dictis animum, lacrimasque ciebat. 470 Nec magis incepto voltum sermone movetur, Hic multum fleti ad superos, belloque caduci 453. Qualem] Apollon. iv. 1477-Ατὰρ τότε γ' Ἡρακλῆα Μοῦνον ἀπειρεσίης τηλοῦ χθονὸς εἴσατο Λυγκεὺς Τὼς ἰδέειν, ὡς τίς τε νέῳ ἐνὶ ἤματι μήνην Η ἴδεν, ἢ ἐδόκησεν ἐπαχλύουσαν ἴδεσθαι. 460. Invitus] Catullus: Invita, o regina, tuo de vertice cessi, Invita, adjuro teque tuumque caput. 462. Loca senta] II. v. 65.- -'Aïowνέος οικία Σμερδαλές, ευρώεντα, τά τε στυγέουσι θεοί περ. 470. Nec mugis] Eur. Medea, 24. Κεῖται δ ̓ ἄσιτος, σῶμ ̓ ὑφεῖσ ̓ ἀλγηδόσι, Τὸν πάντα συντήκουσα δακρύοις χρόνον, Επεὶ πρὸς ἀνδρὸς ᾔσθετ' ἠδικημένη, Οὔτ ̓ ὄμμ ̓ ἐπαί Nec vidisse semel satis est: juvat usque morari, Ora manusque ambas, populataque tempora raptis Auribus, et truncas inhonesto volnere nares. Vix adeo adgnovit pavitantem, et dira tegentem Supplicia; et notis compellat vocibus ultro: 500 Deiphobe armipotens, genus alto a sanguine Teucri, "Quis tam crudeles optavit sumere pœnas? . Cui tantum de te licuit? Mihi fama suprema 'Nocte tulit, fessum vasta te cæde Pelasgûm • Procubuisse super confusæ stragis acervum. 505 Tunc egomet tumulum Rhoteo in littore inanem 'Constitui, et magna Manes ter voce vocavi. 'Nomen et arma locum servant. Te, amice, nequivi • Conspicere, et patria decedens ponere terra.' Ad quæ hæc Priamides: Nihil o tibi, amice, relictum : 510 Omnia Deïphobo solvisti, et funeris umbris. 'Sed me fata mea et scelus exitiale Lacænæ 'His mersere malis: illa hæc monumenta reliquit. Namque, ut supremam falsa inter gaudia noctem Egerimus, nosti; et nimium meminisse necesse est. 515' Quum fatalis equus saltu super ardua venit 'Pergama, et armatum peditem gravis attulit alvo: 'Illa, chorum simulans, evantes orgia circum 'Ducebat Phrygias: flammam media ipsa tenebat 'Ingentem, et summa Danaos ex arce vocabat. 520 Tum me, confectum curis somnoque gravatum, 491. Trepidare metu] Od. x'. 604. de Hercule: ̓Αμφί δέ μιν κλαγγὴ νεκύων ἦν, αἰωνῶν ὡς, Πάντοσ ̓ ἀτυζομένων· ὁ δ ̓, ἐρεμνῇ νυκτὶ ἐοικὼς, Γυμνὸν τόξον ἔχων, κ. τ. λ. 492. Ceu quondam] V. Il. o'. 320. Vocem exiguam] Od. w. 5.—rai di τρίζουσαι ἵποντο. 494. et seqq. Cf. Homeri locum de Agamemnonis umbra, Od. a'. 386–465. 501. Quis tam] Cf. Ennii versus, ad En. ii. 281. cit. 505. Tumulum] Cf. Odyss. '. 80. 506. Ter voce vocavi] Od. i. 64. Ovd ἄρα μοι προτέρω νῆες κίον ἀμφιέλισσαι, Πρίν τινα τῶν δειλῶν ἑτάρων τρὶς ἕκαστον ἀῦσαι, Οἱ θάνον ἐν πεδίῳ Κικόνων υπο δηϊωθέντες. Cf. Æn. i. 219. ii. 644. iii. 68. 511. Lacane] Helena post Paridis mortem a Deïphobo rapta est; cf. Euripid. Troad. 966. 513. Ut supremam] V. Eurip. carmen dulcissimum ad Æn. ii. 232. citatum. 515. Quum fatalis equus] Ennius ap. Macrob. vi. 2. Nam maximo saltu superavit Gravidus armateis equus, qui suo partu ardua perdat Pergama-Cf. Lucret. i. 477. Nec clam durateus Trojanis Pergama partu Inflammâsset equus nocturno Grajugenarum. V. Æn. ii. 237. 517. Orgia] V. Æn. iv. 301. 520. Confectum curis] Il. ¿'. 2. "Txvw καὶ καμάτῳ ἀρημένον —Od. ν. 79. Καὶ τῷ R |