Diva deam, stagnis quæ fluminibusque sonoris 140 Præsidet; hunc illi rex ætheris altus honorem Jupiter erepta pro virginitate sacravit : Nympha, decus fluviorum, animo gratissima nostro, 'Scis, ut te cunctis unam, quæcumque Latinæ 'Magnanimi Jovis ingratum adscendere cubile, 145 Prætulerim, cœlique lubens in parte locârim: 'Disce tuum, ne me incuses, Juturna, dolorem. 'Qua visa est fortuna pati, Parcæque sinebant Ĉedere res Latio, Turnum et tua moenia texi: Nunc juvenem imparibus video concurrere fatis, 150 Parcarumque dies et vis inimica propinquat. 'Non pugnam adspicere hanc oculis, non fœdera possum. Tu, pro germano si quid præsentius audes, 'Perge; decet. Forsan miseros meliora sequentur.' Vix ea quum lacrimas oculis Juturna profudit: 155 Terque quaterque manu pectus percussit honestum. 'Non lacrimis hoc tempus, ait Saturnia Juno: Accelera, et fratrem, si quis modus, eripe morti : Quadrijugo vehitur curru, cui tempora circum Dant fruges manibus salsas, et tempora ferro Summa notant pecudum, paterisque altaria libant. 175 Tum pius Æneas stricto sic ense precatur: Esto nunc Sol testis, et hæc mihi Terra vocanti, ' Quam propter tantos potui perferre labores, 158. Excute fadus] Cf. Il. d. 64. seqq. 161. Interea] In his fœderis solennibus omnia ex Homero adumbrata sunt: cf. Il. y. 245. seqq. 164. Solis avi] Dictum est propter Circen Solis filiam; ad quam Latini genus maternum pertinuisse videtur. Et celebre erat Circes caput radiatum. 175. Tum pius] II. y. 275. Tołowy d 'Ατρείδης μεγάλ' εὔχετο, χεῖρας ἀνασχών Ζεῦ πάτερ, Ἴδηθεν μεδέων, κύδιστε, μέγιστε Ηέλιός θ', ὃς πάντ' ἐφορᾶς, καὶ πάντ' ἐπαν κούεις· Καὶ ποταμοὶ, καὶ γαῖα καὶ οἱ ὑπέ νερθε καμόντας ̓Ανθρώπους τίννυσθον· ὅ, τις κ ̓ ἐπίορκον ομόσση, Ὑμεῖς μάρτυροί έστε, φυλάσσετε δ' ὅρκια πιστά. Εἰ μὲν κιν Μενέ λαον κ. τ. λ. Cf. II. 6'. 36. '. 258. Od. s'. 184. Et Pater omnipotens, et tu Saturnia Juno, 'Jam melior, jam, diva, precor, tuque inclute Mavors, 180 Cuncta tuo qui bella, pater, sub numine torques; Fontesque, Fluviosque voco, quæque Etheris alti Religio, et quæ cæruleo sunt numina ponto: 'Cesserit Ausonio si fors victoria Turno; • Convenit, Evandri victos discedere ad urbem ; 185 Cedet Iülus agris; nec post arma ulla rebelles Eneadæ referent, ferrove hæc regna lacessent. 'Sin nostrum annuerit nobis Victoria Martem 6 ' (Ut potius reor, et potius Dî numine firment), 'Non ego nec Teucris Italos parere jubebo, 190 Nec mihi regna peto. Paribus se legibus ambæ 'Invictæ gentes æterna in fœdera mittant. 'Sacra deosque dabo: socer arma Latinus habeto; Imperium sollemne socer: mihi monia Teucri • Constituent, urbique dabit Lavinia nomen.' 195 Sic prior Æneas; sequitur sic deinde Latinus, Suspiciens cœlum, tenditque ad sidera dextram : Hæc eadem, Ænea, Terram, Mare, Sidera, juro, 'Latonæque genus duplex, Janumque bifrontem, 'Vimque deûm infernam et duri sacraria Ditis: 200 Audiat hæc Genitor, qui fœdera fulmine sancit; Tango aras; medios ignes et numina testor : 205 Nulla dies pacem hanc Italis, nec fœdera rumpet, 'Diluvio miscens, cœlumque in Tartara solvat : Ut sceptrum hoc,' (dextra sceptrum nam forte gerebat,) Numquam fronde levi fundet virgulta, neque umbras, 'Cum semel in silvis, imo de stirpe recisum, 'Matre caret, posuitque comas et brachia ferro; Conspectu in medio procerum. Tum rite sacratas 179. Jam melior] Cf. Æn. iii. 437. seq. 206. Ut sceptrum] Il. a'. 234. ubi Achilles; Ναὶ μὲ τόδε σκῆπτρον, τὸ μὲν οὔτ ποτε φύλλα καὶ ἔζους Φύσει, ἐπειδὴ πρῶτα τομὴν ἐν ὄρεσσι λέλοιπεν, Οὐδ ̓ ἀναθηλήσει περὶ γὰρ ῥὰ ὁ χαλκὸς ἔλεψε Φύλλα τε καὶ φλοιόν· νῦν αὐτέ μιν υἷες ̓Αχαιῶν Ἐν παλάμης φορέουσι δικασπόλοι, οἵτε θέμιστας Πρὸς Διὸς εἰρύαται ὁ δέ τοι μέγας ἔσσεται ὅρκος· Η ποτ' Αχιλλήος ποθὴ ἕξεται υἷας Αχαιών. Adjuvat, incessu tacito progressus, et aram In medias acies, formam adsimulata Camerti; 'Non pudet, o Rutuli, pro cunctis talibus unam 230 Objectare animam? numerone, an viribus æqui 'Non sumus? En, omnes et Troës, et Arcades hi sunt, [Fatalisque manus, infensa Etruria Turno.] Vix hostem, alterni si congrediamur, habemus. 'Ille quidem ad Superos, quorum se devovet aris, 235 Succedet fama, vivusque per ora feretur: Nos, patria amissa, dominis parere superbis Cogemur, qui nunc lenti consedimus arvis.' Jam magis atque magis; serpitque per agmina murmur. 240 Ipsi Laurentes mutati, ipsique Latini. Qui sibi jam requiem pugnæ rebusque salutem 245 Dat signum coelo; quo non præsentius ullum 232. Versum Cl. Heynius suspectum habet. 233. Vix hostem] Cf. II. 6'. 123-130. 247. Nam volans] Cf. Homeri locum ad xi. 751. cit. necnon Il. 6. 247. Od. é'. 160. 'Vi populat. Petet ille fugam, penitusque profundo ، 265 Et regem vobis pugna defendite raptum.' Dixit, et adversos telum contorsit in hostes Procurrens: sonitum dat stridula cornus, et auras 270 Hasta volans, ut forte novem pulcherrima fratrum At fratres, animosa phalanx, accensaque luctu, Sic omnes amor unus habet decernere ferro. Tempestas telorum, ac ferreus ingruit imber; Subjiciunt in equos, et strictis ensibus adsunt. In caput inque humeros. At fervidus advolat hasta 295 Desuper altus equo graviter ferit, atque ita fatur: Impressoque genu nitens terræ applicat ipsum: 273. Qua-fibula] II. d. 132.—"Of ζωστήρος όχλες Χρύσειοι σύνεχον, καὶ διπλόος 284. Ferreus-imber] Ennius: Hasati spargunt hastas: fit ferreus imber. 293. In caput] II. s'. 586. Kúpßaxos ἐν κονίησιν ἐπὶ βρεχμόν τε καὶ ὤμους. 294. Trabali] Ennius ap. Serv.teloque trabali. 305 Pastorem, primaque acie per tela ruentem, • Quo ruitis ? quæve ista repens discordia surgit ? 'O cohibete iras! ictum jam fœdus, et omnes 315 Compositæ leges; mihi jus concurrere soli ; 'Me sinite, atque auferte metus. Ego fœdera faxo • Firma manu: Turnum jam debent hæc mihi sacra. Has inter voces, media inter talia verba, Ecce, viro stridens alis allapsa sagitta est, 320 Incertum, qua pulsa manu, quo turbine adacta; Poscit equos, atque arma simul, saltuque superbus 309. Olli dura] V. Æn. x. 745 326. Poscit equos] Il. λ'. 531. ubi Cebriones "Ως ἄρα φωνήσας, ἵμασεν καλλί. τρίχας ἵππους Μάστιγι λιγυρῇ· τοὶ δὲ, πλη γῆς ἀἴοντες, Ρίμφ ̓ ἔφερον θεὸν ἅρμα μετὰ Τρώας καὶ ̓Αχαιούς, Στείβοντες νίκυάς το καὶ ἀσπίδας· αἵματι δ ̓ ἄξων Νέρθεν ἅπας πεπάλακτο, καὶ ἄντυγες αἱ περὶ δίφρον, Ας ἄρ ̓ ἀφ ̓ ἱππείων ὁπλέων ῥαθάμιγγες ἔβαλλον, Αἵ τ ̓ ἀπ' ἐπισσώτρων· ὁ δὲ ἵστο δῦναι ὅμιλον ̓Ανδρόμεον, ῥῆξαί τε, μετάλμενος· ἐν δὲ δοιμὸν Ηκε κακὸν Δαναοῖσι· μίνυνθα δὲ χά ζετο δουρός. 331. Qualis] Il. n. 207. de Ajace; Αὐτὰρ ἐπειδὴ πάντα περὶ χροὶ ἔσσατο τεύχη, Σεύατ' ἔπειθ', οἷός τε πελώριος ἔρχεται "Αρης, Ὃς τ' εἶσιν πόλεμόνδε μετ' ἀνέρας, οὓς τε Κρονίων Θυμοβόρου ἔριδος μένει ξυνέηκε μάχεσθαι. Τοῖος ἄρ ̓ Αἴας ὥρτο πελώριος, ἵρε κος ̓Αχαιών, Μειδιόων βλοσυροίσι προσώπασε νέρθε δὲ ποσσὶν με μακρὰ βιβὰς, πραδάων δολιχόσκιον ἔγχος. Et Il. v. 298. de Merione et Idome neo, Οἷος δὲ βροτολοιγός Αρης πόλεμένδι μέτεισι, Τῷ δὲ φόβος φίλος υἱὸς, ἅμα κρατε ρὸς καὶ ἀταρβής, Εσπετο, ὅς τ' ἐφόβησε τα λάφρονά περ πολεμιστήν. Τὼ μὲν ἄρ ̓ ἐκ Θρή της Εφύρους μέτα θωρήσσεσθον, Ηὲ μετὰ Φλίγιας μεγαλήτορας 335. Circumque] Cf. Il. δ. 440. ubi Martis comites sunt, Δεῖμος τ', ἠδὲ φόβος, καὶ Ἔρις ἄμοτον μεμαυία, "Αρεος άνδροφόνοιο κασιγνήτη, ἑτάρη τε. |