Ad Leonoram Romæ canentem.
A )
Obtigit æthereis ales ab ordinibus. Quid mirum ? Leonora tibi fi gloria major,
Nam tua præsentem vox fonat ipsa Deum.
Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cæli 5
Per tua secretò guttura ferpit agens ;
Serpit agens, facilisque docet mortalia corda
Sensim immortali afsuescere posse sono.
Quod ficuneta quidem Deus est, per cunctaque fufus,
In te unâ. loquitur, cætera mutus habet,
Ad eandem.
, Cujus ab infano ceffit amore furens. Ah miser ille tuo quantò feliciùs ævo
Perditus, & propter te Leonora foret ! Et te Pieriâ fenfiffet voce canentem
5 Aurea maternæ fila movere lyræ, Quamvis Dircæo torsisset lumina Pentheo
Sævior, aut totus desipuisfet iners,
Tu tamen errantes cæcâ vertigine sensus
Voce eadem poteras composuisse tuâ ;
Et poteras ægro fpirans sub corde quietem
Flexanimo cantu restituiffe sibi.
Cred
Redula quid liquidam Sirena Neapoli jactas,
Claraque Parthenopes fana Achelöiados,
Littoreamque tuâ defunétam Naiada ripa
Corpora Chalcidico facra dediffe rogo?
Illa quidem vivitque, & amoenâ Tibridis unda
Mutavit rauci murmura Pausilipi.
Illic Romulidûm ftudiis ornata secundis,
Atque homines cantu detinet atque Deos.
Legit, & urbano lecta dedit Domino :
Hinc incredibili fructûs dulcedine captus
Malum ipsam in proprias transtulit areolas.,
Hactenus illa ferax, fed longo debilis ævo, 5
Mota solo assueto, protenus aret iners. Quod tandem ut patuit Domino, spe lusus inani,
Damnavit celeres in sua damna manus. Atque ait, heu quantò satius fuit illa Coloni
(Parva licet) grato dona tulisse animo ! Políem ego avaritiam frænare, gulamque voracem:
Nunc periere mihi & fætus & ipse parens,
In obitum Procancellarii medici.
Arere
fati
discite legibus,
Manufque Parcæ jam date supplices,
Qui pendulum telluris orbem
Täpeti colitis nepotes.
Vos fi relicto mors vaga Tænaro
Semel vocârit flebilis, heu moræ
Tentantur incassùm dolique ;
Per tenebras Stygis ire certum est,
Si destinatam pellere dextera
Mortem valeret, non ferus Hercules
Nefli venenatus cruore
Æmathiâ jacuisset Oetâ.
Nec fraude turpi Palladis invidæ
Vidisset occisum Ilion Hectora, aut
Quem larva Pelidis peremit
Ense Locro, Jove lacrymante.
Si triste fatum verba Hecatëia
Fugare possint, Telegoni parens
Vixiffet infamis, potentique
Ægiali soror ula virgâ. Numenque trinum fallere si queant Artes medentûm, ignotaque gramina, Non gnarus herbarum Machaon
Eurypyli cecidisset hastâ,
Læsisset & nec te Philyreie
Sagitta echidnæ perlita fanguine,
Nec tela te fulmenque avitum
Cæse puer genitricis alvo.
Tuque o alumno major Apolline,
Gentis togatæ cui regimen datum,
Frondosa quem nunc Cirrha luget,
Et mediis Helicon in undis, Jam præfuisses Palladio gregi Lætus, fuperftes, nec fine gloria, Nec puppe lustrasses Charontis
Horribiles barathri recessus. At fila rupit Persephone tua Irata, cum te viderit artibus Succoque pollenti tot atris
Faucibus eripuisse mortis.
Colende Præses, membra precor
Molli quiefcant cespite, & ex tuo
Crescant rofæ, calthæque busto,
Purpureoque hyacinthus ore.
Sit mite de te judicium Æaci,
Subrideatque Ætnæa Proferpina,
Interque felices perennis
Elyfio fpatiere campo.
In quintum Novembris, Anno Ætatis 17.
AM. pius extremâ veniens läcobus ab arcto
Albionum tenuit, jamque inviolabile fædus
Sceptra Caledoniis conjunxerat Anglica Scotis :
Pacificusque novo felix divesque fedebat
In folio, occultique doli fecurus & hoftis :
Cum ferus ignifluo regnans Acheronte tyrannus,
Eumenidum pater, æthereo vagus exul Olympo,
Forte per immensum terrarum erraverat orbem,
Dinumerans sceleris focios, vernasque fideles,
Participes regni poft funera mæsta futuros ;
Hic tempeftates medio ciet aëre diras,
Illic unanimes odium struit inter amicos,
Armat & invietas in mutua viscera gentes;
Regnaque olivifera vertit florentia pace, 15
Et quoscunque videt puræ virtutis amantes,
Hos cupit adjicere imperio, fraudumque magister
Tentat inaccessum sceleri corrumpere pectus,
Insidiafque locat tacitas, cassesque latentes
Tendit, ut incautos rapiat, feu Caspia tigris
Insequitur trepidam deferta per avia prædam
Nocte sub illuni, & fomno nictantibus astris.
Talibus infestat' populos Summanus & urbes
Cinctus cæruleæ fumanti turbine flammæ.
Jamque fluentisonis albentia rupibus arva 25
Apparent, & terra Deo dilecta marino,
Cui nomen dederat quondam Neptunia proles,
Amphitryoniaden qui non dubitav
Æquore tranato furiali pofcere bello,
Ante expugnatæ crudelia fæcula Troja. 30
At fimul hanc opibufque & festa pace
beatam
Afpicit, & pingues donis Cerealibus agros,
Quodque magis doluit, venerantem numina veri
Sancta Dei populum, tandem fufpiria rupit
Tartareos ignes & luridum olentia fulphur ; 35
Qualia Trinacria trux ab Jove clausus in Ætna
Eflat tabifico monstrofus ab ore Tiphæus.
Ignefcunt oculi, stridetque adamantinus ordo
Dentis, ut armorum fragor, ictaque cuspide cuspis.
Atque pererrato solúm hoc lacrymabile mundo 40
Inveni, dixit, gens hæc mihi lola rebellis,
Con
|