Prōdimur atque Italis longe disiungimur ōrīs. "Parce metū, Cytherea, manent immōta tuōrum Fāta tibi. Cernēs urbem et prōmissa Lavīni Moenia, sublimemque ferēs ad sidera caeli 260 Māgnanimum Aenean; neque me sententia vertit. "Hic iam ter centum tōtōs rēgnābitur annōs Gente sub Hectoreā, dōnec rēgīna sacerdōs Marte gravis geminam partū dabit Ilia prōlem. 275 Inde lupae fulvō nūtrīcis tegmine laetus Romulus excipiet gentem, et Māvortia condet Moenia Romānōsque suō dē nōmine dicet. His ego nec mētās rērum nec tempora pönō; Imperium sine fine dedi. Quin aspera Iūnō, 280 Quae mare nunc terrāsque metū caelumque fatigat, Consilia in melius referet, mēcumque fovēbit Rōmānōs, rerum dominōs, gentemque togātam. "Sic placitum. Veniet lūstrīs labentibus aetās, Cum domus Assaraci Phthiam clārāsque Mycēnās 285 Servitio premet ac victīs dominābitur Argis. Hunc tu ōlim caelō, spoliïs Orientis onustum, 300 Finibus arceret. Volat ille per āëra māgnum 305 At pius Aenēās, per noctem plūrima volvēns, Ut primum lūx alma data est, exire locōsque Explōrāre novōs, quās ventō accesserit ōrās, Qui teneant (nam inculta videt) hominesne feraene, Quaerere constituit, sociisque exacta referre. 310 Classem in convexō nemorum sub rūpe cavātā Arboribus clausam circum atque horrentibus umbris Occulit; ipse ūnō graditur comitātus Achātē Bīna manu lātō crīspāns hastilia ferrō. Cui mäter mediā sēsē tulit obvia silvā, 315 Virginis ōs habitumque gerēns et virginis arma, Spartanae, vel qualis equōs Threissa fatigat Harpalyce volucremque fuga praevertitur Hebrum. Namque umeris de mōre habilem suspenderat arcum Vēnātrix, dederatque comam diffundere ventis, 320 Nūda genū, nōdōque sinūs collecta fluentēs. 325 Ac prior" Heus," inquit, "iuvenēs, mōnstrāte, meārum Vidistis si quam hic errantem forte sorōrum, Succinctam pharetrā et maculōsae tegmine lyncis, Aut spūmantis aprī cursum clāmōre prementem." Sic Venus; et Veneris contrā sīc filius ōrsus: "Nulla tuārum audīta mihī neque visa sorōrum, O quam të memorem, virgō? namque haud tibi vultus Mortālis, nec vōx hominem sonat; ō dea certē, An Phoebi soror? an Nymphārum sanguinis ūna ? 330 Sis felix, nostrumque levēs, quaecumque, labōrem, Et, quo sub caelo tandem, quibus orbis in ōris Iactemur, doceās; ignārī hominumque locōrumque Errāmus, ventō, hūc vāstīs et fluctibus acti. 335 Multa tibi ante ārās nostrā cadet hostia dextrā." Pūnica rēgna vidēs, Tyriōs et Agēnoris urbem; 350 Clam ferro incautum superat, sēcūrus amōrum 360 "His commōta fugam Dīdō sociosque parabat Conveniunt, quibus aut odium crūdēle tyranni Aut metus acer erat; nāvēs, quae forte parātae, Corripiunt, onerantque aurō; portantur avāri Pygmalionis opēs pelagō; dux femina facti. 365 Dēvēnēre locōs, ubi nunc ingentia cernis Moenia surgentemque novae Karthāginis arcem, Mercatique solum, factī dē nōmine Byrsam, Taurīnō quantum possent circumdare tergō. Sed vōs qui tandem, quibus aut vēnistis ab ōrīs, 370 Quōve tenētis iter?” Quaerenti tālibus ille “Ō dea, si prīmā repetēns ab orīgine pergam, Et vacet annālēs nostrōrum audire labōrum, Ante diem clausō compōnet Vesper Olympō. 375 Nōs Trōiā antiquā, sī vestrās forte per aurēs Trōiae nōmen iit, dīversa per aequora vectōs Forte sua Libycīs tempestās appulit ōrīs. Sum pius Aenēās, raptōs qui ex hoste Penātēs Classe vehō mēcum, fāmā super aethera nōtus. 380 Italiam quaerō patriam et genus ab Iove summō Bis denis Phrygium conscendī nāvibus aequor, Matre deā mōnstrante viam, data fāta secūtus; Vix septem convulsae undis Eurōque supersunt. Ipse ignotus, egēns, Libyae deserta peragrō, 385 Eurōpā atque Asiā pulsus." Nec plūra querentem Passa Venus mediō sīc interfata dolōre est: "Quisquis es, haud, credō, invisus caelestibus aurās Vītālēs carpis, Tyriam qui advēneris urbem. Perge modo, atque hinc tē rēgīnae ad līmina perfer. 390 Namque tibi reduces socios classemque relātam. Nuntiō et in tūtum versis aquilōnibus actam, Ni frūstrā augurium vānī docuēre parentēs. Aspice bis sēnōs laetantēs āgmine cycnōs, Aetheria quōs lāpsa plaga Iovis āles apertō 395 Turbabat caelō; nunc terrās ōrdine longō Aut capere aut captās iam despectare videntur. Ut reduces illī lūdunt strīdentibus ālis, Et coetu cīnxēre polum, cantūsque dedēre, Haud aliter puppēsque tuae pūbēsque tuōrum Aut portum tenet, aut plēnō subit ōstia vēlō. Perge modo, et, quā tē dūcit via, dērige gressum." Dixit, et āvertēns roseā cervice refulsit, Ambrosiaeque comae divinum vertice odōrem Spīrāvēre, pedēs vestis defluxit ad imōs, 400 405 Et vēra incessu patuit dea. Ille ubi mātrem Adgnōvit, tālī fugientem est vōce secūtus: 410 "Quid nātum totiēns, crūdēlis tū quoque, falsīs |