Bion.

ΒΙΩΝΟΣ

ΤΟΥ ΣΜΥΡΝΑΙΟΥ

ΒΟΥΚΟΛΙΚΑ.

A

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΑΔΩΝΙΔΟΣ.

ΕΙΔΥΛΛΙΟΝ α'.

5

Αἰάζω τὸν Αδωνιν· ἀπώλετο καλὸς "Αδωνις.
λετο καλός Αδωνις, ἐπαιάζουσιν Ἔρωτες.
Μηκέτι πορφυρέοις ἐνὶ φάρεσι, Κύπρι, κάθευδε
Ἔγρεο δειλαία κυανοστόλε, καὶ πλατάγησον
Στάθεα, καὶ λέγε πᾶσιν, ἀπώλετο καλὸς ̓́Αδωνις.
Αἰάζω τὸν Αδωνιν· ἐπαιάζουσιν Ἔρωτες.
Κεῖται καλὸς "Αδωνις ἐπ ̓ ὤρεσι, μηρὸν ὀδόντι
Λευκῷ λευκὸν ὀδόντι τυπείς, καὶ Κύπριν ἀνιᾷ
Λεπτὸν ἀποψύχων· τὸ δέ οἱ μέλαν εἴβεται αἷμα
Χιονέας κατὰ σαρκός· ὑπ ̓ ὀφρύσι δ ̓ ὄμματα ναρκῇ, 10
Καὶ τὸ ῥόδον φεύγει τῶ χείλεος· ἀμφὶ δὲ τήνῳ
Θνάσκει καὶ τὸ φίλαμα, τὸ μήποτε Κύπρις ἀφήσει.
Κύπριδι μὲν τὸ φίλαμα καὶ οὐ ζώοντος ἀρέσκει,

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΑΔΩΝΙΔΟΣ] Inter camina Theocriti hoc olim editum; sub nomine Bionis primus vulgavit Henr. Stephanus.

5. Λέγε πᾶσιν] Legendum conjecit Wassenbergius, λέγε παισὶν, Cupidinibus : Petro Fonteinio placebat λίγα βῶσον.

7. Μηρὸν ὀδόντι] Eleganter corrigit Joann. Ruardi,—μηρὸν Αδωνις Λευκῷ λευκὸν ὀδόντι τυπείς. Adonidis nomen hic perplacet repetitum. Vox Λευκῷ ab Heskino non debuerat tentari.

10. Ναρκῇ] Inusitatæ formæ ναρκεῖ, Do ricam ex ed. Flor. et Ms. Paris. substitui, probatam ab Is. Vossio, et Brunckio.

ναρκῇ. Sic Regius codes, e quo v. seq. χείλους recepi, quod habet etiam Al. dina editio. Sed hoc minus bonum est.

Reponendum χείλεος, ut versus sit bucolicus. In hoc Idyllio versus sunt 98. e quibus 28. tantum bucolici non sunt. BRUNCK.

11. Τῶ χείλεος] Hic, ut multo suavius, prætuli alteri formæ Doricæ χείλους. χείς λεος etiam probarunt Vulcanius, Heskinus, et Brunckius.

12. Αφήσει] Miror cur legi voluerit Brodæus ἀποίσῃ. ' Auferet, rapiet dicitur ἀποίσεται, vel ἀποίσει, quorum hoc est in edd. Ald. et Juntæ. Ex Ms. Reg. Paris. ἀπησε edidit Brunckius.

ἀπησεῖ. Sic Reg. cod. pro άφησεῖ. Α1dus ἀποίσει, quod e genuino ἀπησεῖ depravatum. Est autem hoc recentioris Dorismi, in quem plura ex Ionica dialecto migrarunt. BRUNCK.

̓Αλλ' οὐκ οἶδεν "Αδωνις

μου

θνάσκοντ ̓ ἐφίλασεν.

15

Αἰάζω τὸν Αδωνιν· ἐπαιάζουσιν Ἔρωτες.
Αγριον, ἄγριον ἕλκος ἔχει κατὰ μηρὸν "Αδωνις·
Μεῖζον δ ̓ ἡ Κυθέρεια φέρει ποτικάρδιον ἕλκος.
Κεῖνον μὲν περὶ παῖδα φίλοι κύνες ὠρύσαντο,
Καὶ νύμφαι κλαίουσιν Ορειάδες. ἃ δ ̓ ̓Αφροδίτα,
Λυσαμένα πλοκαμίδας, ἀνὰ δρυμὼς ἀλάληται
Πενθαλέα, νήπλεκτος, ἀσάνδαλος· αἱ δὲ βάτοι νιν
Ερχομέναν κείροντι, καὶ ἱερὸν αἷμα δρέπονται.
Ὀξὺ δὲ κωκύουσα δι ̓ ἄγκεα μακρὰ φορεῖται,
Ασσύριον βοόωσα πόσιν, καὶ παῖδα καλεῦσα.
Αμφί δέ
μιν μέλαν αἷμα παρ' ὀμφαλὸν ἠωρεῖτο,
Στάθεα δ ̓ ἐκ μηρῶν φοινίσσετο. οἱ δ ̓ ὑπομαζο
Χιόνεοι τὸ πάροιθεν ̓Αδώνιδι πορφύροντο.

αι

Αἲ αὶ τὰν Κυθέρειαν, ἐπαιάζουσιν Ἔρωτες.
Ὤλεσε τὸν καλὸν ἄνδρα, συνώλεσεν ἱερὸν εἶδος.
Κύπριδι μὲν καλὸν εἶδος, ὅτε ζώεσκεν Αδωνις,
Κάτθανε δ ̓ ἡ μορφὰ σὺν ̓Αδώνιδι Κύπριδος, αν αἴ.
Ὥρεα πάντα λέγοντι, καὶ αἱ δρύες, Αἳ τὸν Αδωνιν.
Καὶ ποταμοὶ κλαίοντι τὰ πένθεα τῆς ̓Αφροδίτας,
Καὶ παγαὶ τὸν Αδωνιν ἐν ὤρεσι δακρύοντι,
*Ανθεα δ ̓ ἐξ ὀδύνας ἐρυθαίνεται· ὁ δὲ Κυθήρα
Πάντας ἀνὰ κναμὼς καὶ ἀνὰ πτόλιν οἰκτρὸν ἀείδει.

14. Οὐκ οἶδεν] Ex cod. Ms. protulit Fulv. Ursinus; quod merito alteri, οὐκ εἶδεν, fuit prælatum, etiam a Brunckio, qui in vs. 13. edidit ἀρέσκῃ.

18. Ωρύσαντο] In ed. Flor. legitur, ὠδύραντο (in Aldi Veneta, ὀδύραντο.) Utrum posuerit Bion, dubitari potest.-Κεῖvov hoc in vs. in τῆνον Brunckius mutavit : Καλόν placebat Jo. Ruardi.

20. Δρυμὼς] Posui cum Br. pro δρυμούς, in cod. Ms. repertum a D'Orvillio.

δρυμὼς suppeditavit cod. Reg. V. seq. alii nuinus bene νήπλεκτος. Hesych. νηπεκτέας, ἀκτενίστους. BRUNCK.

21. Νήπλεκτος] A Brunckio restitutum, νήπεκτος, a me jam olim fuit probatum.

22. Ερχομέναν κείροντι] Ex codd. fuit a-D' Orvillio prolatum, pro vulgato τείροντι. κείροντι præbent etiam edd. Ald. et Flor. et κείρουσι legitur in cod. Reg. Paris. [Recte

20

25

30

35

Aldus κείροντι, quod dein depravatum est in τείροντι. Cod. Reg. κείρουσι. BRUNCK.] Pro Ερχομέναν corrigendum Σπερχομέναν suspicatur D. Ruhnkenius.

23. Κωκύουσα] Br. ed. κωκύοισα. 26. Ἐκ μηρῶν] Nonnemini hic μηρῶ νίdebatur præferendum: ego vulgatam ser

او

40

46

Αἳ αἳ τὰν Κυθέρειαν, ἀπώλετο καλὸς Αδωνις.
̓Αχὼ δ ̓ ἀντεβόασεν, ἀπώλετο καλὸς ̓́Αδωνις.
Κύπριδος αἰνὸν ἔρωτα τίς οὐκ ἔκλαυσεν ἄν; αἳ αἴ.
Ὡς ἴδεν, ὡς ἐνόησεν ̓Αδώνιδος άσχετον ἕλκος,
Ως ἴδε φοίνιον αἷμα μαραινομένῳ περὶ μηρῷ,
Πάχεας ἀμπετάσασα, κινύρετο, Μεῖνον Αδωνι
Δύσποτμε, μεῖνον Αδωνι, πανύστατον ώς σε κιχείω,
Ὥς σε περιπτύξω, καὶ χείλεα χείλεσι μίξω.
Ἔγρεο τυτθὸν Αδωνι, τὸ δ ̓ αὖ πύματόν με φίλασον.
Τοσσοῦτόν με φίλασον, ὅσον ζώει τὸ φίλαμα·
Αχρις ἀπὸ ψυχῆς ἐς ἐμὸν στόμα κεἰς ἐμὸν ἧπας
Πνεῦμα τεὸν ῥεύσῃ, τὸ δὲ σοῦ γλυκὺ φίλτρον ἀμέλξω,
Ἐκ δὲ πίω τὸν ἔρωτα· φίλαμα δὲ τοῦτο φυλάξω
Ὡς αὐτὸν τὸν ̓́Αδωνιν· ἐπεὶ σύ με δύσμορε φεύγεις. 50
Φεύγεις μακρὸν Αδωνι, καὶ ἔρχεαι εἰς ̓Αχέροντα
Καὶ στυγνὸν βασιλῆα καὶ ἄγριον· ὁ δὲ τάλαινα
Ζώω, καὶ θεὸς ἐμμὶ, καὶ οὐ δύναμαί σε διώκειν.
Λάμβανε Περσεφόνα τὸν ἐμὸν πόσιν, ἐσσὶ γὰρ αὐτὰ
Πολλὸν ἐμεῦ κρέσσων· τὸ δὲ πᾶν καλὸν ἐς σὲ κατ-
દે
αῤῥεῖ.

guntur in ed. Αld. Π. ἀνακναμῶσ ̓ ἀνάπαλιν ἀπό ἀείδει.-In his πᾶσαν πόλιν præferebat Wassenbergius. Ruhnkenius legendum suspicatur: Πάντας ἀνὰ κναμὼς κυανοστόλος οἰκτρὸν ἀείδει. ultimum in ἀϋτελ mutandum censet Jo. Luzacius.

40. Ενόησεν] In ἐνόασεν mutavit Brunckius.

44. Χείλεα χείλεσι μίξω] Eleganter dictum ; neque adeo μίξω in μάξω mutandum est, aut cum Is. Vossio legendum, χείλεα · χείλεσ ̓ ἀμύξω.

46. Ζώει] In cod. Reg. Paris. et in Ald. ed. legitur ζώη, quod Br. recepit.

ζώη. Sic cod. Reg. a quo non multum differt Aldina editio, qua carebam, quum hæc excuderentur, ζώη, ζ in ξ, ut sapissime in veteribus libris observatur, mutato. BRUNCK.

47. Κείς] Hic etiam κής prætulit Br. [Aldus κῦσ ̓ ἐμόν. Inde scribendum est κῆς ἐμὸν, quod genuinum est. Et sic vs. 11. scr. καμάτως κῆς ἔργα. BRUNCK.]

48. Πνεῦμα τεὸν ῥεύσῃ] Br. ed. δευσεῖ,

55

quod, accentu aliter posito, legitur in ed. Ald. et in cod. Paris.

Αμέλξω] Αμέρξω hic viro D. videbatur vulgato præferendum : mihi idem verbum videtur ἀμέλγειν et αμέργειν pronuncia

tum.

51. Ἔρχεαι] Recte Jo. Piersonus emendasse videtur οἴχεαι εἰς ̓Αχέροντα· quod in suam ed. Brunckius recepit.

54. Ἐσσὶ γὰρ αὐτὰ] Hoc alteri præstat, quod in nonnullis est edd. ἐσσὶ καὶ αὐτά. —vs. 55. κρέσσων positum fuit pro κρείσ σων, etiam a Br.

55. Ἐς σὲ καταῤῥεῖ] Vulcanius ediderat ἐς σὲ καὶ “Αδην. suam conjecturam ; factam ex vitiosa lectione ed. Flor. ἐς σὲ καὶ ἄρη in Ald. legitur, τὸ δὲ πάγκαλον ἐς σὲ καὶ ἄρρει. Emendatam jam dedit Fulv. Ursinus: τὸ δὲ πᾶν καλὸν ἐς σὲ καταῤῥεῖ.

ἐς σὲ καταῤῥῇ. Sic olim scriptum fuisse indicio mihi fuit lectio parum depravata editionis Calliergi ἐς σὲ καὶ ἄρη. Aldus ἐς σὲ καὶ ἄῤῥει. At procul dubio scripsit poeta ἐς τὸ κ.—BRUNCK.