DE VITA CARMINIBUSQUE VERGILII PROLUSIO. De rebus et consiliis Vergilii, | mis auctoribus se usum esse proquem propter valetudinis infirmi- fiteatur 2 et ipse propter fidem et tatem et naturalem quendam pudo- diligentiam merito ab omnibus prorem non solum rei publicae lucem, betur, ab eius auctoritate nisi grased etiam urbem hominumque con- vissimis dubitationibus coacti non gressus fugisse constat, non multa debemus recedere. ad supplendam narrari potuisse facile intellegitur, Suetonii narrationem, quae ad carsunt tamen in eius vita, quae minum memoriam magis quam ad pluribus et certioribus veterum te- res poetae pertinet, in primis adstimoniis inlustrata velimus, veluti hibenda sunt ea scholia, quae Serquos praeceptores adulescens ha-vianis adiuncta primus edidit Petrus buerit, cum amicis quo usu con- Daniel. quorum cum magna pars ex iunctus fuerit, quae ei anno 713 antiquissimorum interpretum comacciderint, quo anno Mantuanorum mentariis sumpta sit3, ex illis quoagri divisi sunt, quibus locis et que, quae ad carmina quibus suas quam diu quoque moratus sit, quae res Vergilius tetigit, adscripta sunt, itinera susceperit. de eius modi quaedam ad amicorum familiariumrebus quod nec satis plena nec que commentationes et ad Asconii satis certa accepimus, non est ami- librum, qui non semel laudatur, recorum et familiarium, quos de in- ferenda esse probabiliter conicitur. genio moribusque' eius scripsisse in georgicis ad Danielina scholia Gellius (XVII 10, 2) testatur, in- et vetustate et dignitate proxime curiae imputandum. nam cum etiam illa accedunt, quae Fulvius Ursinus de levioribus quibusdam rebus te-e codice Vaticano 3317 edidit et stimonia fide dignissima extent, illi sine idonea causa Philargyrio tride vita quoque poetae quicquid buit. contra Servianis cum magna memorabile videbatur, diligenter cautione utendum est. in vitam quicollegisse putandi sunt. sed tem- dem Aeneidos commentario praeporum iniquitate ipsi eorum com- fixam pleraque ex Suetonii narramentarii perierunt, periit etiam tione, quam suam Donatus fecerat, Asconii Pediani contra obtrec-translata esse apparet: sed et falsa tatores Vergilii liber, quem acer- admixta sunt (veluti Neapoli sturimo veri quaerendi studio scriptum duisse Vergilium; bello inter Anfuisse Danielini interpretis (buc. tonium et Augustum orto effectum IV 11) et Suetonii (p. 57, 5 Reif- esse, ut agri Cremonensium veterafersch.) testimoniis ostenditur. nam nis distribuerentur; poetae agris vitam ab Aelio Donato commenta-spoliato una cum Polione Maecenariis in carmina Vergilii scriptis tem succurrisse) et corrupta Suetonii praemissam prope totam Suetonii testimonia, qui non dixit, propoesse et e libro de poetis subla- suisse bucolica Polionem, Maecenatam, hodie consentiunt inter se viri docti1. Suetonius autem cum opti 1 cf. Ioh. Fr. Gronovii ad vitam P. Vergilii Maronis notae in Burmanniano Vergilii exemplari I, I sqq. editae et Reifferscheidii quaest. Suetonianae p. 400 sqq. 2 cf. p. 57, 5; p. 59, 12 sqq. conl. Quint. X 3, 8 et Gell. XVII 10, 2; p. 61, 5 sqq.; p. 62, 6; p. 64, 12; p. 66, 2. 3 cf. quae in praefatione ad Servium p. XIX sqq. et XXXII sqq. exposui. 4 cf. Rhein Mus. XV p. 135 sqq. |