Obras de Luiz de Camões: Triumphos de Francisco Petrarca (traducc̜ão) Commentario. Prozas. Poesias referidas a L. de Camões por alguns escriptores. Traducc̜ões dos Lusiadas e outras obras de Camões e noticia de alguns auctores estrangeiros que escreveram sobre o poeta. Medalhas. Monumentos. Edic̜oes. Indice chronologico |
Opinião das pessoas - Escrever uma crítica
Não foram encontradas quaisquer críticas nos locais habituais.
Outras edições - Ver tudo
Obras de Luiz de Camões: Triumphos de Francisco Petrarca (traducc̜ão ... Luís de Camões Visualização integral - 1866 |
Obras de Luiz de Camões: Triumphos de Francisco Petrarca (traducc̜ão ... Luís de Camões Visualização integral - 1864 |
Obras de Luiz de Camões: Triumphos de Francisco Petrarca (traducc̜ão ... Luís de Camões Visualização integral - 1866 |
Passagens conhecidas
Página 440 - A guisa d' un soave e chiaro lume, Cui nutrimento a poco a poco manca; Tenendo al fin il suo usato costume; Pallida no, ma più che neve bianca Che senza vento in un bel colle fiocchi; Parea posar come persona stanca. Quasi un dolce dormir ne' suoi begli occhi, Sendo lo spirto già da lei diviso, Era quel che morir chiaman gli sciocchi.
Página 294 - The cloud-capt towers, the gorgeous palaces, The solemn temples, the great globe itself; * Yea, all which it inherit, shall dissolve, And, like the baseless fabric of a vision, Leave not a wreck behind.
Página 438 - Che far conviensi, e non più d' una volta. Tutte sue amiche, e tutte eran vicine. Allor di quella bionda testa svelse Morte con la sua mano un aureo crine.
Página 440 - Fatt' avea in quella parte il ciel sereno. Nessun degli avversar! fu sì ardito Ch'apparisse giammai con vista oscura Fin che Morte il suo assalto ebbe fornito. Poi che, deposto il pianto e la paura, Pur al bel viso era ciascuna intenta, E per...
Página 440 - Poi che deposto il pianto e la paura pur al bel volto era ciascuna intenta, per desperazion fatta sicura, non come fiamma che per forza è spenta, ma che per se medesma si consume, se n'andò in pace l'anima contenta, a guisa d'un soave e chiaro lume cui nutrimento a poco a poco manca, tenendo al fine il suo caro costume. Pallida no ma più che neve bianca che senza venti in un bel colle fiocchi, parca posar come persona stanca: quasi un dolce dormir ne...
Página 438 - Che fia dell' altre, se quest' arse ed alse 'In poche notti, e si cangiò più volte? O umane speranze cieche e false ! Se la terra bagnar lagrime molte, Per la pietà di queil ' alma gentile ; Chi '1 vide, il sa : tu '1 pensa, che 1' ascolte. L' ora prim' era, e '1 dì sesto d'aprile, Che già mi strinse ; ed or, lasso ! mi sciolse : Come Fortuna va cangiando stile ! Nessun di servitù giammai si dolse, Nè di morte, quant' io di libertate, E della vita ch
Página 294 - Elidis urbem ibat ovans, divomque sibi poscebat honorem, — demens ! qui nimbos et non imitabile fulmen 590 aere et cornipedum pulsu simularet equorum. at pater omnipotens densa inter nubila telum contorsit, non ille faces nec fumea taedis lumina, praecipitemque immani turbine adegit. nec non et Tityon, Terrae omniparentis...
Página 231 - Mas porém a que cuidados? Tantos maiores tormentos Foram sempre os que sofri, Daquilo que cabe em mi, Que não sei que pensamentos São os pêra que nasci. Quando vejo este meu peito A perigos arriscados Inclinado, bem suspeito Que a cuidados sou sujeito. Mas porém a que cuidados?
Página 154 - Hunc ego Diti Sacrum jussa fero, teque isto corpore solvo. Sic ait, et dextra crinem secat. Omnis et una Dilapsus calor, atque in ventos vita recessit.
Página 215 - Depois que dessa terra parti, como quem o fazia para o outro mundo, mandei enforcar a quantas esperanças dera de comer até então, com pregão público : Por falsificadoras de moeda. E desenganei esses pensamentos, que" por casa trazia, por que em mim não ficasse pedra sobre pedra.