Sosired chan hone, & bequeathed in deathi
But now the read shaic hang on yonder lice,
For over silent, since despised by thee .. Prie. I past.
10

P. VIRGILII MARONIS
25 Nec sum adeo informis: nuper me in litore vidi,

Quum placidum ventis staret mare; non ego Daphnin
Judice te metuam, si numquam fallat imago.
O tantum libeat mecum tibi sordida rura

Atque humilis habitare casas, et figere cervos,
30 Hædorumque gregem viridi conpellere hibisco! mauri' men

Mecum una in silvis imitabere Pana canendo.
Pan primus calamos cera conjungere pluris
Instituit; Pan curat ovis oviumque magistros.

Nec te pæniteat calamo trivisse labellum:
35 Hæc eadem ut sciret, quid non faciebat Amyntas ?

Est mihi disparibus septem conpacta cicutis a pipe made of file filer
Fistula, Damætas dono mihi quam dedit olim, ok the
Et dixit moriens: te nunc habet ista secundum:

Dixit Damætas; invidit stultus Amyntas.
40 Præterea duo, nec tuta mihi valle reperti,

regionum modo angustius modo latius pa- hactenus alterum, quod Servius habet: “aut
tuerunt; non longe ab urbe Pleurone. Quod furcas, quæ figuntur ad casæ sustentationem :
Aracynthus Actaus vocatur, puta eo spectare, quæ dicta sunt cervi, ad similitudinem cor-
quod mons ille fuit in finibus Boeotiæ et At- nuum cervinorum.” In re militari obvia est
tice, unde Acteus; omnis enim Attica vox. In vita communi aut pastoritia vox non
Actæa dicitur, h. e. littoralis, ab acte, que æque occurrit, et omnino poëta non satis
pro littore dicitur. Sextus 1. 1. 'Agáxunto. caute dilogiam intulit: dum figere cervos
qñs 'ATTINñç içev õpos. Add. Barth, ad dixir. 30. hibisco. Hibiscus e malvarum
Stat. II. Theb. 239. İlla (Diana) suas Cyntho agrestium genere esse creditur, Græcorum
comites agat, hæc (Pallas) Aracyntho. althæa: etsi, quæ de ea disputantur a viris

25 E Theocr. XI. 34. sqq. Verum in eo doctis, parum certa sunt. Jam h. 1. duplici
commode hæc de Cyclope dici poterant; non modo ejus notio constituitur: aut ut sit, ad
æque nunc de pastore, qui melius fonte, rivo, hibiscum, tanquam ad herbam pabularem:aut
amni, pro speculo utitur. Alb. Gentilis de ut hibisci caulis et virga intelligenda sit, qua
lacu Mantuano accipere maluit, ut Æn. I. pastor utitur ad compellendum gregem. Haud
224. mare de Timavo. Quum placidum diffiteor mihi nunc præferendum videri prius
ventis staret mare, h. a ventis, per ventos. illud; est enim hibiscus pabuli genus et planta
v. inf. Ge. IV. 484. Explicat Seneca Quæst. esculenta : Calpurn. Ecl. IV. 32. viridique
nat. V. pr. Itaque si legeris: Quum placidum famem solarer hibisco.
ventis staret mare, scito illud non stare, sed 34 Nec te pæniteat, pigeat, molestum
leviter succuti, et dici tranquillum, quia nec videatur aut parum te dignum. 35. quid non
huc nec illuc impetum capiat. Est hoc philo- f. omnia fecisset, nihil intentatum relinquens.
sophi argutantis. Quantopere Tassus, dum Nota formula. Corydon igitur cantu fistulæ
eandem rem in Amynta ornare vellet, a rerum excellebat: ejusque artis æmulus erat Amyn-
natura recesserit, docuere viri docti.

tas. 36. cicutis pro cannis. Ecl. V, 85.
28 O tantum libeat, ut Theocr. XI. 65. Expressa quidem hæc a multis, satis ingeni-
sordida rura, h. I. non in vitium dictum, sed ose tamen ab uno Popio Pastor. II. 39. si
pro vilis, pauper. Servius tibi sordida jungit, expendas ac compares versus 43. 44.
quæ tibi sordent. 29. figere cervos, si feræ 40 E Theocr. XI. 40. sq. III. 34. sq.
sunt, telo, jaculo, Georg. I. 308. Æn. V. nec tuta in. valle reperti, commendat do-
516. VI. 803. Venationis tamen studium num a difficultate; periculo a feris contemto
a vita pastorum alienum esse videtur. Præstat capreas has silvestres ceperat. conf. Ovid

Capreoli, sparsis etiam nunc pellibus albo,
Bina die siccant ovis ubera; quos tibi servo.
Jam pridem a me illos abducere Thestylis orat;

Et faciet; quoniam sordent tibi munera nostra. 45 Huc ades, o formose puer: tibi lilia plenis

Ecce ferunt Nymphæ calathis; tibi candida Nais,
Pallentis violas et summa papavera carpens, .
Narcissum et florem jungit bene olentis anethi;

Tum, casia, atque aliis intexens suavibus herbis, 50 Mollia luteola pingit vaccinia caltha. ann.

Ipse ego cana legam tenera lanugine mala,
Castaneasque nuces, mea quas Amaryllis amabat.
Addam cerea pruna; honos erit huic quoque pomo;
Et vos, o lauri, carpam, et te, proxima myrte:

Met. XIII. 834. sq. quo toto loco banc inter eos, quos circa alvearia serere jubet: Eclogam ante oculos habuit. Ovem præbere Vulgo lavendulam nostram esse putant. Sed ubera capreolis, exemplo non caret. 41. sparsis Martinus, comparatis inter se Plinio, Dioscopellibus albo, ut maculse fuerint albæ. Ducta ride, ao Theophrasto, docet, Casiam hanc esse res e Theocr. XI. 41. etiam nunc vero, quia cnetron Græcorum, s. Thymelean lini folio, accessu temporis mutant colorem, ait Servius. quæ grana cnidia fert. 50. pingit vaccinia, Nisi, durius quidem, ad siccant referas; etiam- variat; caltha, tamquam flore diversi coloris, num lactent. 42. die, quotidie Ecl. III. 34. interens herbis n. violas et reliqua. conf. Æn. XI. 397. 44. Et faciet, abducet; ex Æn. VII. 488. mollia, tenera, ut Ecl. V.38. Theocr. III. 36. Ad 45. cf. XI. 47. 56. 57. VI. 53.

46 ferunt Nymphæ. Repente a vita vera 51 cana-tenera lanugine mala. Xvoet communi aberrat poeta, et transit in vitam corta. Intelligunt vulgo mala cydonia, s. mythicam et poeticam; quod vix bene fit. cotonea, quæ cana lana s. lanugine obduci Forte tamen non nimium in hoc argutandum; satis constat. Quum tamen ea palato puellæ ita enim loqui et deos deasque agrestes lusibus parum grata fuisse videri possint, conjicit Marpastorum interesse dicere, genus carminis bu- tinus significari a poëta precocia. Sed vulcolici fert. Splendidi autem hi versus 46-55. gata interpretatio confirmari etiam potest ex 47. Pallentis violas, sunt viole flavae inter Alcimi Epigrammate Antholog. Burm. T. I. temos fiores numerandæ; suxboy s. albam n. 211. quod ex h. I. expressum. ubi her violam, flore sive albo sive flavo sive purpureo, mala redduntur velleribus hirsuta cydonia vocant veteres. Pallens vero pro flavo; si canis. Calpurn. Ecl. II. 90. 91. ut in arcorpora horninum calidiore in plaga viventium vore sæpe notavi Cerea sub temui lucere cydoreputes, quæ, cum pallent, subflavescunt. nia lana. 53. cerea pruna, sive flava, sive Papavera sunt ex genere silvestri, flore rufo, matura ; hoc sensu dictum illud Alcmanis, quod in arvis cum hordeo maxime nascitur. quod h. I. laudat Fabric. xneivay ówúpav, illo 48. Narcissus ex eo utique genere est, quod videtur accipere Ovid. Met. XIII.'818. cf. nos ita appellamus. Quæ Julius Sabinus h... Intpp. ad Horat. I. Carm. 13. cerea Tilephi habet de Narcisso, coronis Erinnyum desti- brachia. 54. proxima myrte, quæ in calanato, petita sunt ex Schol. Sophocl. Ed. tho proxima laureis frondibus ponetur; et Col. 681. Anethum in nostris hortis visitur, junguntur fere, v. Horat. Od. III. 4. 19. flore flavo. eimfov etiam Theocritus cum rosis Laurus vero non est accipienda de eo genere, et violis jungit VII. 63: Dubites tamen de quæ accuratius laurocerasus dicitur, et versus alio loco Idyll. XV. 119. Cum malvis et finem sæculi XVI. ex Trapezunte et Constanapio jungit to r gufanès Skov ämJoy Mos- tinopoli ad has terras allata fuit, sed de ca chus Idyll. III. 101. 49. Casia a Plinio lauro, quæ in silvis et sæpibus passim per inter herbas ac flores recensetur coronarios, et Italiam visitur.

6o. Lee that delights in sploan renes appear;

Descending Gods have found Elysium Lert.
In boods kiht viens bith adonie stayed,
and chaste hrana Laur to the forest shade - Pas. I. 59 -

12

P. VIRGILII MARONIS

55 Sic positæ quoniam suavis miscetis odores.

Rusticus es, Corydon; nec munera curat Alexis;
Nec, si muneribus certes, concedat Iollas.
Heu, heu, quid volui misero mihi! floribus austrum,

Perditus, et liquidis inmisi fontibus apros.
60 Quem fugis, ah demens? habitarunt di quoque silvas,

Dardaniusque Paris. Pallas, quas condidit, arces
Ipsa colat: nobis placeant ante omnia silvæ.
Torva leæna lupum sequitur; lupus ipse capellam;

Florentem cytisum sequitur lasciva capella;
65 Te Corydon, o Alexi: trahit sua quemque voluptas.

Adspice, aratra jugo referunt suspensa juvenci,
Et sol crescentis decedens duplicat umbras:
Me tamen urit amor; quis enim modus adsit amori?

Ah Corydon, Corydon, quæ te dementia cepit!
, 70 ' Semiputata tibi frondosa vitis in ulmo est.

56 Rusticus es, stultus; visi poëta exprimere lore albicante, ramis fere cubitalibus, jucundo voluit Theocr. XX. 3. Baróras wv i96,815 ME foliorum odore et sapore, apibus et capris xúcao tánav; quod tamen paullo argutius gratum. 65. trahit sua q. voluptas, amor, esset dictum. 57. Tollas, dominus Corydonis libido. Theocr. X. 31. unde hzec conversa, et pueri hujus delicati. Fluctuat autem in sqq. dyw gol ÉTÈ Tiv nepávnjas. 66, aratra ex et jactatur variis curis animus miseri amantis jugo suspensa, inverso vomere, ut solum verab alio ad aliud abreptus.

rant, protracta. Ad v. 67.cf. Ec. I. 84. Horat. 58, 59 Ita intelligo: me miserum! qui Epod. II. 63. videre fessos vomerem invermunerum mentionem feci, quibus te expug- sum loves collo trahentes languido. Color * nare et mihi conciliare vellem ; quam meæe horum versuum petitus ex Theocr. II. 38. 39. caussæ male ipse consului, quum, ut mune- Græcis una voce est Beautós. 68. Theocr. rum rationem habeas, te horter; habes enim VII. 56. herun tuum, amatorem, qui multo majoribus 69 Ex eodem XI. 72, sq. 70. Semipute corrumpere possit. Perditus, n. amore, tata tibi f. cf. ad Ecl. I. 57. et Georg. II. " amens. Ecl. VI. 88.

410. Objurgat se ipsum, quod amori indul60 habitarunt di quoque silvas. Notum gens curain operis rustici negligit. Servius exemplum Phæbi. Ovid. Art. II. 239. Tib. ad h. I. superstitionem veterum commemorat, II. 3. 11. Paris autem inter pastores adole- in sacris dici furore corripi eum, qui sacrificavit. Pallas vero molès, Toni&xos, dupala verit de vino, quod est de vitibus imputatis; satis nota. Enimvero quid est, quas condi atque talis lex inter Numæ leges memoratur: dit? An plures arces, argonóss, Minervam Düs ex imputata vite ne libanto. Cujus condidisse constat ? Scilicet revocanda res ad opinionis ad acuendam rusticorum industriam solas Athenas. Etiain haec paullo doctiora, summa vis esse debuit. Amputantur autem quam pro pastorum ingenio, videri debent. vites bis in anno, primum æstate, deinde post Örnavit hæc Popius Pastor. II. 59. sqq. Idus Octobres, ut maturitatem capere fructus

63 Ex Theocr. X. 30. quo loco, quidquid et sole coqui possint. Colum. V. 5. PampiGrammatici pro Virgilio dicunt, multo com- nandi autem modus is erit, ut opacis locis modius et elegantius positum est. Hic Co- humidisque ac frigidis &state vitis nudetur, rydon inter alias animni iestuantis curas ardoris foliaque palmitibus detrahantur, ut maturitasui incredibilem vim et impetum sive expo- tem fructus capere possit, et ne situ putrescat. nere sive excusare putandus est. Torva est De altera hac amputatione accipiendus locus truculenta, ipso adspectu terribilis, Broovea. Theocriti VII. 134. quod apparet, si conferas sequi autem non uno sensu ponitur. 64. ib. vs. 24. 25. Idem in arboribus fieri neCytisus fruticis genus, rhamuo similis, co cesse est, quibus vites se adjungunt, et susti

Quin tu aliquid saltem potius, quorum indiget usus,
Viminibus mollique paras detexere junco.
Invenies alium, si te hic fastidit, Alexin.

ECLOGA III.

PALÆMON.

ARGUMENTUM. Disceptant hoc carmine alternis versibus duo pastores, Damoetas mercenarius, Ægonis oves

pascens, et Menalcas, puerili ætate (v. 33.) constitutus, et puerili petulantia alterum lacessens: cujus carminis, amæbæum illud dicitur, ea lex est, ut is, qui respondet, iisdem versibus ac numeris aut contrarium aut majus et pulchrius aliquod dicat, aut ulla alia ratione simile quid subjiciat. Neque ex eodem omnia argumento necesse est esse petita, sed a variis ac diversis plane rebus arcessita; cujus quidem rei bene memores esse debemus, ne argutemur in constituendo sententiarum ordine et nexu. Etiam nostro tempore ejus generis carmina apud Italos in pretio haberi, et laudari poëtas Improvisatori, nota res est (cf. Spencius, Anglus elegantissimus, Ed. VII. pr.). Occasio hujus certaminis parum feliciter a conviciis mutuis et probris, quibus se invicem lacessunt, petitur, in quibus non modo honesti et decori nulla ratio habita, verum ne id quidem, quod poëtæ nomen et naturam efficit, spectatum est, ut non nisi gratæ et jucundæ res exhiberentur. Nec omnino inventi magna laus esse potest, non modo in summa carminis; est enim petitum argumentum ex Theocrito Idyll. IV et V; verum et in singulis versibus pastorum sibi respondentium: nihil enim in illis est, quod naturali aliquo sententiarum ordine vinctum vim ad animum habeat. Singula disticha sunt singula carmina; scopæ solutæ. De tempore hujus carminis v. Vita Virgil. a. 711. cf. 709. Agitur res inter pascua et greges per agros gramen carpentes, cf. v. 55.

MENALCAS. DAMETAS. PALAMON.

MENALCAS.
Dic mihi, Damoeta, cujum pecus? an Melibai?

DAMETAS.

Non; verum Ægonis: nuper mihi tradidit Ægon.

Dum fovet, ac, ne me sibi præferat illa, veretur, 5 Hic alienus oves custos bis mulget in hora:

Et sucus pecori, et lac subducitur agnis.

DAMETAS.
Parcius ista viris tamen objicienda aemento.
Novimus et qui te, transversa tưentibus hircis,
Et quo, sed faciles Nymphæ risere, sacello.

í

10

MENALCAS.
Tum, credo, quum me arbustum videre Miconis
Atque mala vitis incidere falce novellas.

DAMETAS.
Aut hic ad veteres fagos, quum Daphnidis arcum
Fregisti et calamos: quæ tu, perverse Menalca,
Et, quum vidisti puero donata, dolebas;
Et, si non aliqua nocuisses, mortuus esses.

15

MENALCAS.
Quid domini faciant, audent quum talia fures!
Non ego te vidi Damonis, pessime, caprum
Excipere insidiis, multum latrante Lycisca?..?
Et quum clamarem: Quo nunc se proripit ille?

21

memorat. 4. Dum ipse Ægon Neæræ assi- tibus tanto magis nocet. Ita exponit Burm. det, hic mercede conductus gregem perdit. docte utique, ut tamen nihil huic loco insit, Fere ut ap. Homer. Od. , 246. ananapevoz quod ad istam argutam rationem ferat. Daaily 'Açu xát' autas uña xanoi phelpers mætam furtim per malitiam vites praecidisse rouñas.

ac corrupisse sufficit. Accipiamus itaque 8 Novimus et qui te scil. corruperit. Non simpl. nocivam, perniciosam. arbustum potest me latet, te inter greges, intuentibus hircis, esse synonymum vitium, ut Georg. II. 416. et in ipso sacello Nympharum turpi libidine Jam vinctæ vites, jam falcem arbusta repopollutum esse. 9. sed faciles Nymphe risere n. nunt. Nec tamen necesse. sacrilegum hoc facinus, cum alii dii severiores 12 Recriminatur hic, simileque ejus, quo id graviter ulturi fuissent. Potest itaque faciles se petitum videbat, malitiæ et invidiæ flagihactenus ad lasciviam Nympharum referri, tium objicit Menalcæ. quæ donata v. 13. sc. quæ caussa hujus facilitatis erat.

arcum et calamos. Arcus non alienus a pas10, 11 Tum, credo, hoc factum, cum torum vita ad defendendos greges a feris. Nymphae viderunt me etc. Noto ironize ge- 16 fures, servi, ex oppos. domini et vetere nere de se praedicat flagitium alterius. Imi- interpretatione Servii; cum nunc ille mercetatus est hoc, ut solent homines digna indigna narius pastor conviciari audeat. Usum vocis imitari, Calpurnius VI. 84. sq. 11. mala falce, in vulgari sermone arguunt comici, qui fures obtusa, rubigine exesa, qualis falx ramis et vi- pro servis inprobis ac de scelesta plebe adhi