Imagens das páginas
PDF
ePub

terras, Bernetun, Kyrningein, Eltun, Carltun, Heaclif, Heseldene, quas comes Siwardus maritus suus ei donavit, et filio suo Waltheofo comitatum Northymbrorum dedit, sicut ipsius Waltheofi avus, scilicet comes Aldredus, habuerat. Mortuo Siwardo comite et comitissa Elfleda filia Aldredi comitis, werra surgente, terræ illæ vastatæ sunt. Post multum tempus Arkil filius Ecgfridæ, de quo supra dictum est, qui acceperat uxorem p. 217. Sigridam, filiam Kilverti et Ecgfridæ filiæ Alduni episcopi, sibi arripuit illas terras jam vastatas, et inhabitavit. Uxor vero illius Sigrida moriens, dedit Heselback to St. dene sancto Cuthberto, et Heaclif, et Carltun, quas

Arkil occupies the see-lands

before mentioned,

some of which come

Cuthbert;

adhuc ecclesia possidet. Arkil filius Fridegisti, et Eadulf comes, Arkil filius Ecgfrith, hi tres habuerunt Sigridam. Postea, Willelmo rege veniente in Angliam, ipse Arkillus fugiens exul factus est. Sicque iterum terra ipsa vastata remansit. His ita peractis, quidam tein in Eoverwicschire, nomine Orm, filius Gamellonis, accepit uxorem unam ex quinque filiabus Aldredi comitis Etheldritham, ex qua genuit filiam nomine Ecgfridam, ex qua Eilsi de Teise genuit Waltheof, et duos but others ejus fratres, et Edam sororem eorum. Et quia illa by descen- Ecgfrida erat de genere Aldredi comitis et filiæ Alduni

are still held

dants of

Ecgfrida.

Uethred and episcopi, hæreditario jure ipsa Ecgfrida, cum marito suo Eilsi, arripuit Bermetun et Skirningeim.a

[ocr errors][merged small][merged small][merged small]

IV.

De Situ Dunelmi, et de Sanctorum Reliquiis quæ ibidem continentur, carmen compositum.a

с

Is deos burch breome geond Breotenrice;
steppab gestaðolad; stanas ymbutan
wundrum gewæxen. Weor ymbeornað e
ea yðum stronge, and derinne wunað
feola fisca kyn on floda gemonge.

And dær gewexen is wuda fæstern micel;d
winnade in dem wycum wylda deor monige
in deope dalum, deora ungerum.f

Is in dere byri eac, bearnum gecyded,

de arfesta eadig Cuðberch; and des clene cyninges
heofud

Oswaldes, Engle [h]leo, and Aidan biscop,
Eadberch and Eadfrið, ædele geferes.g
Is derinne midd heom Epelwold biscop,
and breoma bocera Beda,h and Bosil abbot,

This poem is now only known to exist in the Cambridge MS. used by Twysden. See Introduction.

bFor steape; "firmly built on high." To those who have seen Durham the words will seem highly descriptive.

"Wear [the river] runneth "round." eornan is a collateral form of irnan.

"A great fastness of woods"; fæstern for fæsten. But perhaps, to preserve the rule of alliteration, we should read western, for wæsten, wilderness.

e "Read wunað, dwelleth.

[blocks in formation]

g In the Cambr. MS., 7 dele geferes, belwold. It is evident that the scribe should have written, adele geferes (for geferan) " noble "comrades," and Epelwold. That the relics of Ethelwold bishop of Lindisfarne were in the church at Durham we know from the Historia Translationum (cap. xviii.) printed in the Surtees edition of Symeon. See also p. 39 of the present volume (I. 12).

h This mention in the poem of the relics of Beda is noticed by Symeon in the Hist. Dun. Eccl. iii. 7.

de clene Cupbert on gechede

lerde lustun,a and he is lara wel genom.

Eardrep band dem eadige inne þem minstre
unarimeda reliquia

de monia wundrum gewurdad, des de writ secgep,
mid dene Drihnes wer domes bydep.

V.

Incipit Epistola Simeonis monachi ecclesiæ Sancti Cuthberti Dunelmi ad Hugonem decanum Eboracensem de archiepiscopis Eboraci.c

§ 1. Anno ab incarnatione Domini DCXXVII., rex A.D. 627. Eadwinus prædicante Paulino baptizatus est. Qui Paubrought into linus per sex annos continuos verbum Dei in Northan

Christianity

Northum

bria by Pau- hymbrorum provincia prædicabat. Anno enim DCXXXIII.,

linus; who

bishop of

was the first occiso rege, Cantiam unde venerat rediit. Ipse Eboracensis primus præsul ab Honorio papa pallium acceperat, ordinatus a Justo archiepiscopo. Recedente Pau

York.

"Who joyfully instructed the "holy Cuthbert in knowledge.” gechede is for ge-cydde, more commonly cyde. For lustun we should read lustum, joyfully.

b Of Eardrep nothing can be made; but if we read eardia (3 pl. pres. of eardian, habitare) the passage may be explained thus: "There abide also for the blessed 66 one (St. Cuthbert), within his "minster, unnumbered relics [of "saints] who, honoured by many "miracles, as the writing sayeth, "with the Lord's protection await "the judgment."

This heading is found in the Corpus MS. (the same volume which contains the unique copy of the Historia Regum), the date of which is believed to be about 1180.

The Epistle is found also in a Cotton MS. (Tit. A. xix.), which, though of much later date than the Corpus volume, represents, as Mr. Hinde rightly judged, an earlier and more accurate version. These MSS. are designated as C2 and T2 in the

notes.

The Epistle is of no great value, for almost everything which it contains may be found elsewhere. The few facts recorded about archbishop Wulfhere are certainly of some interest, and this is the original source, among existing documents, whence they are known. The Dominican Stubbs, writing on the archbishops of York in the fourteenth century, made large use of this letter. See his work in Twys den, p. 1685.

frid.

lino, Eboracensis ecclesia per triginta annos proprium non habuit episcopum, sed Lindisfarnensis ecclesiæ præsules, Aidanus, Finanus, Colmannus, et Tuda, Northanhymbrorum provinciæ administraverunt pontificatum. Tertio autem anno episcopatus Colmanni, qui est tricesimus annus pontificatus Scottorum in Anglia, finito conflictu de observantia Paschali, missus est Wilfridus ab Alfrido rege in Gallias, ut ordinaretur episcopus, cum esset annorum circiter triginta. Quo adhuc transmarinis in partibus demorante, consecratus est in epi- Bishop Wilscopatum Eboracensis ecclesiæ, jubente rege Oswino, Ceadda vir sanctus; et tribus annis sublimiter regens ecclesiam, dehinc ad monasterium suum in Lestingaeu secessit, accipiente Wilfrido pontificatum totius Northanhymbrorum provinciæ. Interea, mortuo rege Oswino, successit filius ejus Ecgfridus in regnum. Qui post beatam Etheldridam, quam nomine tenus conjugem primo duxerat, Ermenburgam sortitus est in matrimonium. In cujus corde malignus hostis sibi hospitium fecerat, ubi odiorum et invidiæ contra beatum Wilfridum conficiens fomenta, per linguam mulieris accendit animum regis ad expulsionem usque pontificis. Sed quia rex pontificem de sua sede præter consensum Theodori archiepiscopi pellere nequibat, mandavit archiepiscopo ut adesset. Auditis quas accusatores finxerant causis, pulsus est ab episcopatu Wilfridus, anno ab incarnatione Domini DCLXXVIII., qui est annus sui epi- A.D. 678. scopatus duodecimus, et per decennium exulavit. Secundo autem anno regni Alfridi, qui post fratrem Ecgfridum regnavit, sedem et episcopatum recepit. Sed post quinque annos, denuo accusatus ab eodem rege et plurimis episcopis, præsulatu pulsus est. Tertio decimo secundæ expulsionis suæ anno Hagustaldensis ecclesiæ recepit episcopatum, beato Johanne jam pro defuncto Bosan Eboraci substituto. Quatuor post St. John of hæc annis supervixit beatus Wilfridus, habens in episcopatu XLV. annos. Post quem suscepit præsulatum

Beverley.

A.D. 735. Archbishop Egbert.

Danes overrun Northumbria in the ninth century.

Haugustaldensis ecclesiæ venerabilis ejus presbyter Acca. Beatus vero Johannes, cum majore senectute minus episcopatui administrando sufficeret, ordinato in episcopatum Eboracensis ecclesiæ Wilfrido presbytero suo, ipse ad monasterium quod in silva Deirorum est secessit, ibique in pace vitam terminavit: mansit autem in episcopatu XXXIII. annis. At Wilfridus, peractis sui episcopatus XV. annis, successorem habuit Ecgbertum, virum de regio semine nobilem et industrium. Qui post Paulinum primus ab apostolica sede accepit pallium, septimo anno regni Ceolvulfi regis, centesimo tertio anno post discessum Paulini, hoc est anno Dominicæ incarnationis DCCXXXV., quo anno venerabilis doctor Beda obiit in Gyrvum.

§ 2. Porro archiepiscopus Ecgbertus, XXXII. anno accepti episcopatus defunctus, successorem habuit Albertum, qui septimo accepti episcopatus anno ab Adriano papa acceperat pallium, septimo anno Alcredi regis. Quo videlicet Alberto XIIII. anno sui præsulatus obeunte, Eanbaldus ordinatur pro illo, anno Dominicæ incarnationis DCCLXXX., regnante Aelfwaldo. Anno autem Dominicæ incarnationis DCCXCVI., Eanbaldus, XVII. sui archiepiscopatus anno moriens, alterum Eanbaldum, qui ejusdem ecclesiæ presbyter fuerat, successorem reliquit, regnante rege Osredo. Post Eanbaldum Wulsius rexit archiepiscopatum, Eanredo regnante; moriens autem Wulsius, Wimundum habuit successorem, præfato rege regnante. Cui XVI. episcopatus sui anno morienti, Wulfhere successit in archiepiscopatum.

§ 3. His temporibus infinita barbarorum manus, Inguar scilicet, et Ubba, et Haldana, cum omni exercitu Danorum et Noragenorum, navibus adducta in Angliam, ferro et igne omnia vastaverunt. Eboracum veniens oppugnabat civitatem, vastantes omnia per cir

[blocks in formation]
« AnteriorContinuar »