This is the last name in the original hand; the remainder are in

a hand about fifty years later.

[EPITOME.]

INCIPIT PREFATIO REVERENDI Simeonis monachi et præcentoris ecclesia Sancti Cuthberti Dunelmi, in historia de exordio Christianitatis et religionis totius Northumbria, de fide et origine sancti Oswaldi regis et martyris, et de prædicatione sancti Aidani episcopi.

a

Lindisfarne, founded by

REGNANTE apud Northanymbros Christianissimo rege The see of et postea martyre Oswaldo, vir eximiæ sanctitatis Aidanus, or Durham, primus in regno ejusdem regis verbum fidei prædi- St. Aidan. cans, primus Lindisfarnensis sive Dunelmensis ecclesiæ fuit episcopus, sedemque episcopalem simul et monachicam, ut venerabilis presbyter et monachus Beda in historia Anglorum attestatur, in ipsa ecclesia habitationem jubente rege præfato et cooperante instituit, anno ab incarnatione Domini DCXXXV. Ex hac ecclesia omnes ecclesiæ et monasteria provinciæ Berniciorum sumpserunt exordium. Regio enim Northanymbrorum in duas dividitur provincias, Deirorum scilicet et Berniciorum. Permansit autem in præfata ecclesia monachorum congregatio nobilis et religiosa, per CCXL. annos. Exinde crudelis barbarorum manus innumeris navibus in Angliam transvecta, omnia quaquaversum depopulans, etiam reges qui tunc plures erant Anglorum, inter quos et Edmundum martyrem gloriosum, interfecit. Northanhymbrorum autem provincias atrocius The monas devastans, omnes ecclesias, omnia monasteria ferro et stroyed by

This so-called Preface is merely an epitome of the contents of the History itself. The heading to it, as above, only occurs in C. Though it precedes the true preface ("Exordium" &c.) in D., yet the writer of C. did not judge ill when he

transposed the two, for this epitome
was probably the result of an after-
thought, placed by Symeon before
the preface because it could not
without much erasure appear in its
proper place.

tery de

the Danes

century, and

the monks

murdered.

1

in the ninth incendio delevit, adeo ut nullum pene Christianitatis signum post se discedens reliquerit. Vix episcopus suprascriptæ ecclesiæ Eardulfus, cum incorrupto Sancti Cuthberti confessoris corpore fugiens, evasit mortem cum paucis. Porro monachi qui loci reverentia confidentes remanserant, de ecclesia.extracti, alii in mare ab hostibus submersi, alii captivi abducti, alii detruncati, alii aliis tormentis miserabiliter affecti, omnes simul interierunt. Tali modo monachica congregatio The relics defecit apud corpus Sancti Cuthberti. Porro jam

of St. Cuthbert are saved, but the guar dians of

to observe

regular discipline.

Per

memoratus episcopus et post eum aliquot sui successores, dominantibus per multos annos in provincia them cease barbaris, cum sacri corporis thesauro incertis huc illucque sedibus vagabantur, nusquam ante faciem barbarorum et gladii imminentis habentes requiem, donec pace reddita, et facta divinitus revelatione, ́in Dunelmum, ubi nunc requiescit, perlatum sit. emptis autem, ut dictum est, memoratæ ecclesiæ monachis, parvuli qui inter illos nutriebantur et instituebantur sub disciplina diligenter, quoquo modo evadentes manus hostium, corpus quidem sancti confessoris comitati sunt; sed tradita sibi districtione paulatim postposita, ecclesiasticam disciplinam odio. habuerunt, remissioris vitæ illecebras sequuti. Nec erat qui eos sub ecclesiastica censura coerceret, utpote cultura Dei destructis monasteriis et ecclesiis pœne deficiente. Seculariter itaque omnino viventes, carni et sanguini inserviebant, filios et filias generantes. Quorum posteri per successionem in ecclesia Dunelmensi fuerunt nimis remisse viventes, nec ullam nisi carnalem vitam quam ducebant scientes, nec scire volentes. Clerici vocabantur, sed nec habitu nec conversatione clericatum prætendebant. Ordinem psalmorum in canendis horis secundum regulam Sancti Benedicti institutum tenuerunt, hoc solum a primis institutoribus monachorum per paternam traditionem sibi transmissam servantes.

1 supradicta, Twys.

Bishop Walcher bewails

ern monks

At Willelmo majore regnum Angliæ adepto, cum ecclesiarum et et monasteriorum recalesceret religio, this state of Walcherus de clero Leodiensis ecclesiæ in præsulatum things. ecclesiæ Dunelmensis sublimatur, vir natu nobilis, sed prudentia et honestate nobilior. Videns in ecclesia nec sui ordinis clericos, nec monachos, graviter indoluit. Quippe quos nec ad emendatiorem vitam, nec ad mores ecclesiasticos corrigibiles invenit. Relegens autem historiam Anglorum et vitam Sancti Cuthberti, quæ utraque venerabilis Beda composuit, repperit monachorum congregationem a primo ipsius ecclesiæ præsule Aidano et Oswaldo rege, ut supradictum est, ibidem locatam, et ante presulatum Sancti Cuthberti, et post, ad corpus ipsius Deo deservisse, donec, sicut dictum est, hostilis impietas eam funditus extinxisset. Cogitans ergo antiquum in ecclesia restaurare servitium, Deum oravit, ut actiones suas aspirando præveniret, et adjuvando prosequeretur. Nec multo post, quidam spiritu Some southpauperes monachi in australibus Angliæ partibus divi- repair to nitus commoniti, ut Deo servituri in provincia North- settles them anymbrorum peregrinarentur, ad episcopum venerunt mouth and Walcherum, rogabantque ut in suo eis episcopatu ubi possent habitare, et si quos forte valerent servituros Deo sibi liceret aggregare. Lætior solito fit episcopus, eosque quasi a Deo sibi missos dulciter amplectitur, et reddita Deo gratiarum actione benignissime suscipit. Mittensque illos in Gyruum et Wiramuthe, duo sui episcopatus loca ubi sanctorum quondam fuerant habitationes, ibi præcepit interim manere, sibique quos possent in Dei famulatum associare, donec processu temporis et maturo consilio, constructis habitaculis, eos monachos monachi simul et episcopi Cuthberti corpori vicinius adjungeret. Fecerunt ut jusserat, et reædificantes destructa sanctorum habitacula, exemplo vitæ et doctrina nonnullis profuerunt, ut mundo abrenunciantes eos propositi sui comites haberent. Exultat in his vehementer episcopus, quoniam per hos sperabat

him; he

at Wear

Jarrow.