Imagens das páginas
PDF
ePub

Condiderant oculos noxque foporque meos. Cum mihi vifus eram lato fpatiarier agro, Heu nequit ingenium vifa referre meum. Illic puniceâ radiabant omnia luce,

Et matutino cum juga fole rubent.

Ac veluti cum pandit opes Thaumantia proles,
Veftitu nituit multicolore folum.

Non dea tam variis ornavit floribus hortos
Alcinoi, Zephyro Chloris amata levi.
Flumina vernantes lambunt argentea campos,
Ditior Hefperio flavet arena Tago.
Serpit odoriferas per opes levis aura Favoni,
Aura fub innumeris humida nata rofis.
Talis in extremis terræ Gangetidis oris
Luciferi regis fingitur effe domus.
Ipfe racemiferis dum denfas vitibus umbras
Et pellucentes miror ubique locos,
Ecce mihi fubito Præful Wintonius aftat,
Sydereum nitido fulfit in ore jubar ;
Veftis ad auratos defluxit candida talos,
Infula divinum cinxerat alba caput.
Dumque fenex tali incedit venerandus amictu,
Intremuit læto florea terra fono.

Agmina gemmatis plaudunt cæleftia pennis,
Pura triumphali perfonat æthra tubâ.

Quifque novum amplexu comitem cantuque falutat,
Hofque aliquis placido mifit ab ore fonos ;

Nate veni, & patrii felix cape gaudia regni,
Semper ab hinc duro, nate, labore vaca.
Dixit, & aligera tetigerunt nablia turmæ,
At mihi cum tenebris aurea pulfa quies.
Flebam turbatos Cephaleiâ pellice fomnos,
Talia contingant fomnia fæpe mihi.

40

50

60

Elegia quarta. Anno ætatis 18.
Ad Thomam Junium præceptorem fuum, apud
Mercatores Anglicos Hamburga agentes,
Paftoris Munere fungentem.

URRE

per immenfum fubitò mea littera pontum,

CUR I, pete Teutonicos læve per æquor agros,

Segnes rumpe moras, & nil, precor, obftet eunti,
Et feftinantis nil remoretur iter.
Ipfe ego Sicanio frænantem carcere ventos
Eolon, & virides follicitabo Deos;
Cæruleamque fuis comitatam Dorida Nymphis,
Ut tibi dent placidam per fua regna viam.
At tu, fi poteris, celeres tibi fume jugales,
Vecta quibus Colchis fugit ab ore viri.
Aut queis Triptolemus Scythicas devenit in oras
Gratus Eleufina miffus ab urbe puer.
Atque ubi Germanas flavere videbis arenas

Ditis ad Hamburga moenia flecte gradum,
Dicitur occifo quæ ducere nomen ab Hamâ,
Cimbrica quem fertur clava dediffe neci.
Vivit ibi antiquæ clarus pietatis honore

Præful Chrifticolas pafcere doctus oves;

Ille quidem eft animæ plufquam pars altera noftræ,
Dimidio vitæ vivere cogor ego.

Hei mihi quot pelagi, quot montes interjecti
Me faciunt aliâ parte carere mei!

Charior ille mihi quam tu doctiffime Graium
Cliniadi, pronepos qui Telamonis erat.
Quámque Stagirites generofo magnus alumno,
Quem peperit Libyco Chaonis alma Jovi.
Qualis Amyntorides, qualis Philyrëius Heros
Myrmidonum regi, talis & ille mihi.

10

20

Primus ego Aonios illo præeunte receffus
Luftrabam, & bifidi facra vireta jugi,
Pieriofque haufi latices, Clioque favente,
Caftalio fparfi læta ter ora mero.

Flammeus at fignum ter viderat arietis Æthon,
Induxitque auro lanea terga novo,
Bifque novo terram fparfifti Chlori fenilem
Gramine, bifque tuas abftulit Aufter opes:
Necdum ejus licuit mihi lumina pafcere vultu,
Aut linguæ dulces aure bibiffe fonos.
Vade igitur, curfuque Eurum præverte fonorum,
Quàm fit opus monitis res docet, ipfa vides.
Invenies dulci cum conjuge forte sedentem,
Mulcentem gremio pignora chara fuo,

Forfitan aut veterum prælarga volumina patrum
Verfantem, aut veri biblia facra Dei.
Cæleftive animas faturantem rore tenellas,
Grande falutiferæ religionis opus.

Utque folet, multam, fit dicere cura falutem,
Dicere quam decuit, fi modo adeffet, herum.

Hæc quoque paulum oculos in humum defixa modeftos,

Verba verecundo fis memor ore loqui:

Hæc tibi, fi teneris vacat inter prælia Mufis
Mittit ab Angliaco littore fida manus.
Accipe finceram, quamvis fit fera, falutem;
Fiat & hoc ipfo gratior illa tibi.

Sera quidem, fed vera fuit, quam casta recepit
Icaris a lento Penelopeia viro.

Aft ego quid volui manifeftum tollere crimen,
Ipfe quod ex omni parte levare nequit.
Arguitur tardus meritò, noxamque fatetur,
Et pudet officium deferuiffe fuum.

Tu modò da veniam faffo, veniamque roganti,
Crimina diminui, quæ patuere, folent.
Non ferus in pavidos rictus diducit hiantes,

30

40

50

60

Vulnifico pronos nec rapit ungue leo. Sæpe fariffiferi crudelia pectora Thracis Supplicis ad moeftas delicuere preces. Extenfæque manus avertunt fulminis ictus, Placat & iratos hoftia parva Deos. Jamque diu fcripfiffe tibi fuit impetus illi,

Neve moras ultra ducere paffus Amor.

Nam vaga Fama refert, heu nuntia vera malorum!
In tibi finitimis bella tumere locis,

Teque tuàmque urbem truculento milite cingi,
Et jam Saxonicos arma paraffe duces.
Te circum latè campos populatur Enyo,

Et fata carne virûm jam cruor arva rigat.
Germanifque fuum conceffit Thracia Martem,
Illuc Odryfios Mars pater egit equos.
Perpetuóque comans jam deflorefcit oliva,
Fugit & ærifonam Diva perofa tubam,
Fugit io terris, & jam non ultima virgo
Creditur ad fuperas justa volasse domos.
Te tamen intereà belli circumfonat horror,
Vivis & ignoto folus inópfque folo ;
Et, tibi quam patrii non exhibuere penates
Sede peregrinâ quæris egenus opem.
Patria dura parens, & faxis fævior albis
Spumea quæ pulfat littoris unda tui,
Siccine te decet innocuos exponere fætus;
Siccine in externam ferrea cogis humum,
Et finis ut terris quærant alimenta remotis
Quos tibi profpiciens miferat ipfe Deus,
Et qui læta ferunt de cælo nuntia, quique
Quæ via poft cineres ducat ad aftra, docent?
Digna quidem Stygiis quæ vivas claufa tenebris,
Æternâque animæ digna perire fame!
Haud aliter vates terræ Thesbitidis olim
Preffit inaffueto devia tefqua pede,

70

80

90

Defertafque Arabum salebras, dum regis Achabi
Effugit atque tuas, Sidoni1 dira, manus.
Talis & horrifono laceratus membra flagello,
Paulus ab Emathia pellitur urbe Cilix.
Pifcofæque ipfum Gergeffe civis Jesum
Finibus ingratus juffit abire fuis.

At tu fume animos, nec fpes cadat anxia curis
Nec tua concutiat decolor offa metus.
Sis etenim quamvis fulgentibus obfitus armis,
Intententque tibi millia tela necem,

At nullis vel inerme latus violabitur armis,
Deque tuo cufpis nulla cruore bibet.
Namque eris ipfe Dei radiante fub ægide tutus,
Ille tibi cuftos, & pugil ille tibi;

Ille Siona a qui tot fub manibus arcis
Affyrios fudit nocte filente viros;

Inque fugam vertit quos in Samaritidas oras
Mifit ab antiquis prifca Damafcus agris,
Terruit & denfas pavido cum rege cohortes,
Aere dum vacuo buccina clara fonat,
Cornea pulvereum dum verberat ungula campum,
Currus arenofam dum quatit actus humum,
Auditurque hinnitus equorum ad bella ruentûm,
Et ftrepitus ferri, murmuraque alta virûm.
Et tu (quod fupereft miferi) fperare memento,
Et tua magnanimo pectore vince mala.
Nec dubites quandoque frui melioribus annis,
Atque iterum patrios poffe videre lares.

[merged small][ocr errors][merged small]

1 Sidoni] Jezebel, the wife of Ahab, daughter of Ethbaal, king of the Sidonians. Warton.

« AnteriorContinuar »