A FAREWELŁ TO FLORENCE. ** Oн Fæsulæ amoena Frigoribus juga, nec nimiùm spirantibus auris! Antiquamve Ædem, et veteres præferre Cupressus IMITATION OF AN ITALIAN SONNET, OF SIGNIOR ABBATE BUONDELMONTE. SPESSO Amor sotto la forma LUSIT amicitiæ interdum velatus amictu, ALCAIC ODE, WRITTEN IN THE ALBUM OF THE GRANDE CHAR TREUSE, IN DAUPHINY, AUGUST, 1741. OH Tu, severi Religio loci, Numen habet, veteresque sylvas; Inter aquas, nemorumque noctem; Quàm si repostus sub trabe citreâ Da placidam juveni quietem. Vetat volentem, me resorbens In medios violenta fluctus: Saltem remoto des, Pater, angulo Horas senectæ ducere liberas; Tutumque vulgari tumultu Surripias, hominumque curis. LUNA HABITABILIS. This copy of verses was written by desire of the College, in 1737. It has been printed in the "Musa Etonenses," vol. ii. p. 107; but has not there the name of the author. DUM NOx rorantes, non incomitata per auras Noctis opes, nobis tantum lucere; virûmque Ostentari oculis, nostræ laquearia terræ, Ingentes scenas, vastique aulæa theatri? G Sic ego, subridens Dea sic ingressa vicissim: Non pennis opus hìc, supera ut simul illa petamus: Disce, Puer, potiùs coelo deducere Lunam; Neu crede ad magicas te invitum accingier artes, Thessalicosve modos; ipsam descendere Phoeben Conspicies novus Endymion; seque offeret ultrò Visa tibi ante oculos, et notâ major imago. Quin tete admoveas (tumuli super aggere spectas), Compositum tubulo; simul imum invade canalem Sic intentâ acie, cœli simul alta patescent Atria; jamque, ausus Lunaria visere regna, Ingrediêre solo, et caput inter nubila condes. Ecce autem! vitri se in vertice sistere Phoeben Cernis, et Oceanum, et crebris Freta consita terris Panditur ille atram faciem caligine condens Sublustri; refugitque oculos, fallitque tuentem; Integram Solis lucem quippè haurit aperto Fluctu avidus radiorum, et longos imbibit ignes: Verum his, quæ, maculis variata nitentibus, auro Coerula discernunt, celso sese insula dorso Plurima protrudit, prætentaque littora saxis; Liberior datur his quoniàm natura, minusque Lumen depascunt liquidum; sed tela diei Detorquent, retròque docent se vertere flammas. Hinc longos videas tractus, terrasque jacentes Ordine candenti, et claros se attollere montes; Montes queîs Rhodope assurgat, quibus Ossa nivali Vertice: tum scopulis infrà pendentibus antra Nigrescunt clivorum umbrâ, nemorumque tenebris. Non rores illi, aut desunt sua nubila mundo; Non frigus gelidum, atque herbis gratissimus imber; His quoque nota ardet picto Thaumantias arcu, Os roseum Auroræ, propriique crepuscula coeli. |