Pan primus calamos cera conjungere plures Mercurii filius, rei pastoriciæ et rusticanæ præses. 32. Pan primus, etc. Id est, Pan primus rusticæ fistulæ auctor exstitit. 34. Terere labellum calamo (id est, calamis), significat ad litteram a frotter sa lèvre sur les pipeaux dont se compose la flûte champêtre ». Vertere autem licebit : « ne dédaigne pas de presser de tes lèvres nos pipeaux rustiques. » 335 40 45 35. Amyntas, pastor Corydonis liceat abducere. æmulus. 36. Disparibus, etc., « composée 44. Et faciet, et impetrabit. 46. Ecce. Rem velut oculis sub de sept tuyaux d'inégale longueur. »jicit. « Vois comme les Nymphes...» 37. Damætas, herus vel amicus Corydonis. - Naïs, Nympha e Naiadibus, præ cæteris formosa. Tum, casia atque aliis intexens suavibus herbis, Ipse ego cana legam tenera lanugine mala, 50 55 Quem fugis? ah, demens! habitarunt dî quoque silvas, 60 Me tamen urit amor; quis enim modus adsit amori? 65 58, 59. Floribus Austrum, etc Dictum allegorice. « J'ai déchaîne le vent du midi sur les fleurs, et lâché les sangliers dans la source limpide. » Id est animum meum, qui placidus erat, omnino turbavi. Perditus, mentis inops, amens. 61. Paris, qui, vix natus, propter Hecuba somnium fuerat in sylvis expositus, atque inter pastores educatus. - Dardanius, Trojanus, a Dardano uno e Trojæ conditoribus. 62. Colat, habitet. 63. Sequitur, duxet, « poursuit, recherche avidement. >> 66, 67. Adspice, etc. Quasi dicat Adspice: nocte adveniente, sol m nus ardet, boves quiescunt me tamen, etc. Et sol crescentes, etc. ---- 57. Concedat, tibi cedat.- Iollas, (Confer Ecl. I, v. 84.) — Referunt dominus Alexidis. ex agris. Ah, Corydon, Corydon, quæ te dementia cepit! Quin tu aliquid saltem potius, quorum indiget usus, 70. Semiputata tibi, etc. Suscepisti vitis tuæ putationem, « la taille de la vigne, nec absolvisti; adeo indulges amori. Putabantur vites bis in anno, primum æstate, deinde octobri mense. - Frondosa in ulmo. Solebant vites fulciri arboribus, præsertim ulmis. Inde orta est hæc locutio: vitem ulmo adjungere, «ma rier la vigne. » 70 71, 72. Quin tu, etc. Sic ordina et intellige: Cur non tu paras saltem detexere aliquid eorum quorum usus indiget. « Que ne te préparestu à faire du moins quelque tissu d'osier et de jonc flexible pour les besoins de la vie champêtre ? » ECLOGA III PALEMON ARG. Menalcas et Damotas pastores, mutuis inter se conviciis certant. Mox interveniente Palæmone judice, musicum ineunt certamen quod amabæum vocatur. Amabæum carmen est alternum sive reciprocum, græce potatov. Hujus autem lex est ut ille qui priori respondet, iisdem versibus ac numeris aut contrarium aliquid dicat, aut majus, aut pulchrius, aut certe non inferius. Neuter in præsenti contentione vincitur, sed uterque a Palæmone alteri par esse declaratur. Sunt qui putant ipsum adumbrari Virgilium sub nomine Damotæ, et aliquem ex ejus obtrectatoribus poetam sub persona Menalcæ repræsentari. Sumptum est argumentum e quarta, quinta et octava Idyllâ Theocriti. MENALCAS, DAMÆTAS, PALÆMON MENALCAS Dic mihi, Damota, cujum pecus? An Meliboi? DAMCETAS Non, verum Ægonis: nuper mihi tradidit Ægon. 1. Cujus, a, um. Antiqua vox, « à qui appartient? > 2. Egon, pastor æmulus Menalca in amore Neæræ, et herus Damoto. MENALCAS Infelix o semper, oves, pecus! Ipse Neæram Dum fovet, ac, ne me sibi præferat illa, veretur; DAMCETAS Parcius ista viris tamen objicienda memento. MENALCAS Tum, credo, quum me arbustum videre Myconis DAMCETAS Aut hic ad veteres fagos, quum Daphnidis arcum MENALCAS Quid domini faciant, audent quum talia fures? 3. Infelix, etc. Ordina : O oves, pecus semper infelix, quoniam pastor, abjecta cura gregis, amori vacat. Ipse Egon. Neæram, communem amicam Ægonis et Menalcæ. verbio transverse, Græco more, « regardant de travers. » — Nympha faciles, « trop indulgentes. D Risere, se contentèrent d'en rire. » Adeo prava et fœda numina sibi ethnici finxerunt! Non ego te vidi Damonis, pessime, caprum DAMCETAS An mihi cantando victus non redderet ille, MENALCAS Cantando tu illum? aut unquam tibi fistula cera DAMCETAS Vis ergo inter nos, quid possit uterque, vicissim MENALCAS De grege non ausim quidquam deponere tecum: 17. Non te vidi? Hæc locutio vehementius interrogat quam nonne te vidi? 18. Excipere insidiis, furari dolo. – Lycisca, nomen canis, proprie canem ex lupo et cane natum significat. 19. Se proripit fuga. 20. Tityre, qui mecum pascis gregem. Coge, quasi co-age, « rassemble. » Carecta, a lieux remplis de laiches ou carex. » 21. An mihi, etc. Vehemens interrogatio: « Ne devait-il pas me rendre, etc.?» — Cantando, in cantus certamine. Ille. Contemptim Vocula ad ironiam pertinens. Fistula juncta cera, proindeque e pluribus calamis constans; quod fistulæ genus habebatur præstantius. 27. Stipula ex uno calamo facta, et ob eam causam vilior. 28. Vicissim, scilicet in cantu amoebao de quo vide argumentum. 30. Bis venit ad mulctram. Bis quotidie mulgetur. - Mulctra « vase à traire, aut etiam « l'action de traire D. 31. Depono,« je dépose comme enjeu. >> 32. Ausim, pro voce obsoleta in fine versus : « cet individu-là.» auserim, quasi: audeam. 25, 26. Tu illum vicisti? Doctenere in pignus. - Depo ordinata verba : « Toi! lui! tu l'as 34. Bis, mane et vespere. - Alter, vaincu par tes chants! > Aut. « l'un des deux. » |