FERT animus sparsas fraterno sanguine Thebas
Dicere, et Atridas, Iliacasque vices;
Ipsa sed ingeminat solos imbellis amores
Barbitos, et teneros, me renuente, sonos.
Mutavi nuper quicquid mutare liceret,
Totaque sunt versis fila reficta modis :
Herculis at magna canerem cum voce labores,
Redditus exili voce gemebat amor.
Grandia, vos, posthac, heroum facta, valete;
Te lyra, te solum vult mea, dulcis amor!
INTEREA assurgens nigris Notus evolat alis,
Tellurem late complexus, et æthere ab omni
Miscet agens una nubes; alimenta ministrant
Et madidas colles nebulas, fuscumque vaporem
Summittunt; et jam densatus nubibus aër
Instar nigrantis tecti stetit ; inde furentes
Præcipitantur aquæ, et rapidis ruit imbribus æther;
Nec mora nec requies, dum tota erepta periret
Ex oculis tellus; media sublimis in unda
Uplifted, and secure with beaked prow
Rode tilting o'er the waves; all dwellings else
Flood overwhelmed, and them with all their pomp
Deep under water rolled; sea covered sea,
Sea without shore; and in their palaces,
Where luxury late reigned, sea-monsters whelped
And stabled; of mankind, so numerous late,
All left, in one small bottom swum imbarked.
UNDERNEATH this marble hearse
Lies the subject of all verse:
Sidney's sister, Pembroke's mother,
Death! ere thou hast slain another,
Fair, and learned, and good as she,
Time shall throw his dart at thee.
Apparet ratis exsurgens, rostrataque prora
Per medias equitabat aquas; alia omnia vincit
Fluctus, et humanum fastum, ac mortalia tecta,
Torquet ibi penitus correpta sub æquore; pontus
Volvitur in pontum, deerant quoque littora ponto;
Regalesque domos inter, sedesque superbas
Luxuriæ, pelagi monstra, atque immania cete
Exponunt fœtus; tantaque e stirpe relicta
Nabat in exigua tabula domus una superstes.
Hoc sub marmore conditur
Illa, et perpetui munere carminis
Digna, et flebilibus modis,
Illa, et Pembrochii mater, et inclyti
Sidneii soror: huic parem,
Aut forma, aut animo, aut nobilioribus
Pulcri dotibus ingenî,
Nullam, Mors, poteris cædere victimam,
Donec te quoque Temporis,
Strages ulta tuas, conficiet manus.
ΜΑΚΑΡΙΖΟΜΕΝ σε, τέττιξ,
ὅτι δενδρέων ἐπ ̓ ἄκρων, ὀλίγην δρόσον πεπωκώς, βασιλεὺς ὅπως, ἀείδεις. σὰ γάρ ἐστι κεῖνα πάντα, ὁπόσα βλέπεις ἐν ἀγροῖς, χ ̓ ὁπόσα φέρουσιν Ωραι· σὺ δὲ φιλία γεωργῶν, ἀπὸ μηδενός τι βλάπτων· σὺ δὲ τίμιος βροτοῖσι, θέρεος γλυκὺς προφήτης· φιλέουσι μέν σε Μούσαι,
φιλέει δὲ Φοῖβος αὐτός, λιγυρὴν δ ̓ ἔδωκεν οἴμην· τὸ δὲ γῆρας οὔ σε τείρει· σοφέ, γηγενής, φιλυμνε, ἀπαθής, ἀναιμόσαρκε,
σχεδὸν εἶ θεοῖς ὅμοιος.
FRONDIBUS in summis tu rege beatior audis,
Cum satura exiguo rore, Cicada, canis.
Scilicet apricos spectas hera desuper agros,
Munus et, alternis quæ parit annus, habes.
Ruricolæ pacis conjungunt mutua tecum
Fœdera, quæ nulli depopularis opes.
Te colit, o flavæ prænuncia dulcis arista!
Lætius humanum, te redeunte, genus:
Deliciasque Novem faciunt curamque Sorores,
Ipseque, donato carmine, Phœbus amat.
Exuviis reparas positis æstate juventam,
Nasceris abjecto quæ nova facta situ.
Edita de terra, numeris exculta canoris,
Saucia non ullo sueta dolere malo,
Nescia damnorum, vegetum sine sanguine corpus,
Pæne refers Superos æquiparasque Deos.
|