Hic Ithacus vatem magno Calchanta tumultu 125 130 135 effugia et culpam hanc miserorum morte piabunt. Quod te per superos et conscia numina veri, 140 per, si qua est, quae restat adhuc mortalibus usquam, His lacrimis vitam damus et miserescimus ultro. Ipse viro primus manicas atque arta levari 145 Quo molem hanc immanis equi statuere? Quis auctor? 150 Quidve petunt? Quae relligio aut quae machina belli?' Dixerat. Ille dolis instructus et arte Pelasga sustulit exutas vinclis ad sidera palmas: 'Vos, aeterni ignes, et non violabile vestrum 155 160 165 170 175 180 185 roboribus textis caeloque educere jussit, tum magnum exitium (quod di prius omen in ipsum Hic aliud majus miseris multoque tremendum Fit sonitus spumante salo; jamque arva tenebant 190 195 200 205 210 215 |