Lusimus, Octavi, gracili modulante Thalia; atque, ut araneoli, tenuem formavimus orsum; lusimus: haec propter Culicis sint carmina dicta. Omnis ut historiae per ludum consonet ordo 5 notitiae, ducam voces: licet invidus adsit. Quisquis erit culpare iocos Musamque paratus, pondere vel Culicis levior famaque feretur. Posterius graviore sono tibi Musa loquetur nostra, dabunt cum securos mihi tempora fructus, 10 ut tibi digna tuo poliantur carmina sensu.

Latonae magnique decus Iovis aurea proles, Phoebus erit nostri princeps et carminis auctor, et recinente lyra fautor: sive educat illum alma Chimaereo Xanthus perfusa liquore, 15 seu nemus Asteriae, seu qua Parnassia rupes hinc atque hinc patula praepandit cornua fronte, Castaliaeque sonans liquido pede labitur unda. Quare, Pierii laticis decus, ite, sorores

Naides, et celebrate deum plaudente chorea. 20 Et tibi, sancta Pales, ad quam ventura recurrit

agrestûm bona cura, sequi sit cura tenentis
aereos nemorum tractus silvasque virentes.
Te cultrice vagus saltus feror inter et astra.
At tu, cui meritis oritur fiducia chartis,
Octavi venerande, meis allabere coeptis,
sancte puer: tibi namque canit non pagina bellum,
Phlegra Giganteo sparsa est quo sanguine tellus;
nec Centaureos Lapithas compellit in enses;
urit Erichthonias Oriens non ignibus arces;
non perfossus Athos, nec magno vincula Ponto
iacta, meo quaerent iam sera volumine famam:
non Hellespontus pedibus pulsatus equorum,
Graecia cum timuit venientes undique Persas:
mollia sed tenui percurrere carmina versu,
viribus apta suis, Phoebo duce, ludere gaudet.
Et tu, sancte puer, venerabilis, et tibi certet
gloria perpetuum lucis mansura per aevum,
et tibi sede pia maneat locus, et tibi sospes
debita felices memoretur vita per aunos,
grata bonis lucens. Sed nos ad coepta feramur.
Igneus aethereas iam Sol penetrarat in arces,
candidaque aurato quatiebat lumina curru;
crinibus et roseis tenebras Aurora fugarat:
propulit ut stabulis ad pabula laeta capellas
pastor, et excelsi montis iuga summa petivit,
lurida qua patulos velabant gramina colles.
Iam silvis dumisque, vagae iam vallibus abdunt.
corpora; iamque omni celeres e parte vagantes
scrupea desertae perrepunt ad cava rupis.
Tondentur tenero viridantia gramina morsu,
pendula proiectis carpuntur et arbuta ramis,
densaque virgultis avide labrusca petuntur.
Haec suspensa rapit carpente cacumina morsu

vel salicis lentae, vel quae nova nascitur alnus ; 55 haec teneras fruticum sentes rimatur; at illa imminet in rivi praestantis imaginis undam.

O bona pastoris, si quis non pauperis usum mente prius docta fastidiat, et probet illis omnia luxuriae pretiis incognita curis, 60 quae lacerant avidas inimico pectore mentes. Si non Assyrio fuerint bis lauta colore, Attalicis opibus data, vellera; si nitor auri sub laqueare domus animum non tangit avarum picturaeque decus, lapidum nec fulgor in ulla 65 cognitus utilitate manet; nec pocula gratum Alconis referent Boetique toreuma; nec Indi conchea bacca maris pretio est: at pectore puro saepe super tenero prosternit gramine corpus; florida cum tellus gemmantes picta per herbas 70 vere notat dulci distincta coloribus arva:

atque illum, calamo laetum recinente palustri, otiaque invidia degentem ac fraude remota, pollentemque sibi, viridi cum palmite lucens Tmolia pampineo subter coma velat amictu. 75 Illi sunt gratae rorantes lacte capellae,

et nemus, et fecunda Pales, et vallibus imis semper opaca novis manantia fontibus antra. Quis magis optato queat esse beatior aevo, quam qui mente procul pura sensuque probando 80 non avidas agnovit opes; non tristia bella, nec funesta timet validae certamina classis; non, spoliis dum sancta Deûm fulgentibus ornet templa, vel evectus finem transcendat habendi, adversum saevis ultro caput hostibus offert. 85 Illi falce deus colitur, non arte, politus; ille colit lucos: illi, Panchaïa tura,

floribus agrestes herbae variantibus, adsunt;
illi dulcis adest requies, et pura voluptas,
libera, simplicibus curis: huc imminet, omnes
dirigit huc sensus, haec cura est subdita cordi,
quolibet ut requie victu contentus abundet,
iucundoque liget languentia corpora somno.
O pecudes, o Panes, et o gratissima Tempe
fontis Hamadryadum: quarum non divite cultu
aemulus Ascraeo pastor sibi quisque poëtae
securam placido traducit pectore vitam.
Talibus in studiis baculo dum nixus apricas
pastor agit curas, et dum non arte canora
compacta solitum modulatur arundine carmen ;
tendit inevectus radios Hyperionis ardor,
lucidaque aethereo ponit discrimina mundo,
qua iacit Oceanum flammas in utrumque rapaces.
Et iam compellente vagae pastore capellae
ima susurrantis repebant ad vada lymphae,
quae subter viridem residebant caerula muscum.
Iam medias operum partes evectus erat Sol,
cum densas pastor pecudes cogebat in umbras;
et procul adspexit luco residere virenti,
Delia diva, tuo: quo quondam victa furore
venit Nyctelium fugiens Cadmeïs Agave
infandas scelerata manus e caede cruenta:
quae gelidis bacchata iugis requievit in antro,
posterius poenam gnati se morte futuram.
Hic etiam viridi ludentes Panes in herba,
et Satyri Dryadesque choros egere puellae
Naïadum coetu. Tantum non Orpheus Hebrum
restantem tenuit ripis silvasque canendo,
quantum te, Peneu, remorantem dia chorea,
multa tibi laeto fundentes gaudia vultu,

120 ipsa loci natura domum resonante susurro quis dabat, et dulci fessas refovebat in umbra. Nam primum prona surgebant valle patentes aëreae platanus: inter quas impia lotos, impia, quae socios Ithaci maerentis abegit, 125 hospita dum nimia tenuit dulcedine captos. At, quibus insigni curru proiectus equorum ambustus Phaethon luctu mutaverat artus, Heliades teneris amplexae brachia truncis candida fundebant tentis velamina ramis. 130 Posterius, cui Demophoon aeterna reliquit perfidiam lamentandi mala, perfida multis. Quam comitabantur fatalia carmina quercus : quercus ante datae, Cereris quam semina, vitae: illas Triptolemi mutavit sulcus aristis. 135 Hic, magnum Argoae navi decus, edita pinus proceras decorat silvas hirsuta per artus. Appetit aëreis contingere montibus astra ilicis et nigrae species, et laeta cupressus; umbrosaeque manent fagus, ederaeque ligantes 140 brachia, fraternos plangat ne populus ictus; ipsaeque excedunt ad summa cacumina lentae, pinguntque aureolos viridi pallore corymbos. Quis aderat veteris myrtus non nescia fati. At volucres patulis residentes dulcia ramis 145 carmina per varios edunt resonantia cantus. His suberat gelidis manans e fontibus unda: quae levibus placidum rivis sonat orta liquorem ; et, quamquam geminas avium vox obstrepit aures, hanc querulae referunt voces, quis nantia limo 150 corpora lympha fovet. Sonitus alit aëris Echo; argutis et cuncta fremunt ardore cicadis. At circa passim fessae cubuere capellae,